در تمام هفته مد، جزئیات کوچکی را که در باند فرودگاه ها دیدیم و ما را شگفت زده یا خوشحال کردند، مورد توجه قرار خواهیم داد: مه قابل حمل را بیاورید. ماشین آلات و چنگال عتیقه جواهر سازی.
پاریس – پلک بزنید و ممکن است یکی از صریح ترین ادای احترام به عضدین علایا توسط جانشین طراحی او، پیتر مولیر، در آخرین نمایش مد این برند را از دست داده باشید.
اما آنها نور طلایی یا مشکی مشکی را به تصویر میکشند: تصویری مینیاتوری از دو پا که کمی روی هم قرار گرفتهاند، که زمین را بهعنوان پاشنه یک صندل رکابی میکوبیدند – با همان نوع اروتیسم نیمه ظریف حلقه نوک پستان مروارید تک در اولین مدلی که یکشنبه شب روی باند فرودگاه رفت، روی لباس بدن یقهشب وصل شده است.
از دور، پاشنه کمی شبیه زبان چنگال های شیطان بود. از نزدیک، کمتر شوم بود – فقط دو پای براق و نازک که از یک درییر برهنه که درست زیر پاشنه فرد پوشنده قرار گرفته پایین میآیند – اما هنوز کمی سورئال بود: پاهایی که یک پا را بالا نگه میدارند. هر یک از صندل های نوک گرد با چهار بند مچ پا نازک و کماندار محکم شده بود.
اما کفشها نیز نقش نسبتاً مهمی در این مجموعه ایفا کردند، زیرا آقای مولیر به برقراری تعادل بین کار خود و میراث آزالدین علایا از لباسهای شهوانی ادامه داد. در یک خبر، این برند به طور خاص به این کفش اشاره کرد که نشان میدهد طراح موسس، که در سال 2017 درگذشت، “یک الهام دائمی، همیشه زنده است.”
پاشنه در اصل در سال 1991 توسط Alaïa و Raymond Massaro، یک اسطوره فرانسوی چکمهسازی طراحی شد. صندل شنل دو رنگ معروف گابریل «کوکو» به رنگ بژ که با پنجه مشکی پوشیده شده است؟ این نیز توسط Maison Massaro در اواخر دهه 1950 توسعه یافت. (در سال 2002، این تجارت به مغازههای صنایع دستی métiers d’art متعلق به Chanel اضافه شد.)
آن کلاسیک محافظهکار پاشنه کوتاه دقیقاً برعکس دیگر ساخته معروف ماسارو بود: یک پاشنه پلتفرمی روی خوشهای که برای ژان پل گوتیه ساخته شده بود. در سال 1993، با الهام از کفش های فوتبالی و آغشته به توانایی ایجاد ترس در قلب حتی با تجربه ترین کفش های پاشنه بلند. کفش گیره ای هم بود اخیرا احیا شده است.
و به این ترتیب مد بایگانی برنده دیگری می شود. حتی اگر تصاویر کفش اصلی Alaïa همچنان در حداقل یک وب سایت تصویر اصلی به عنوان ” پرچم گذاری شود.محتوای بزرگسالان“
منبع: https://www.nytimes.com/2022/07/06/style/alaia-shoe-pieter-mulier-paris.html