کرست های Cadolle می توانند هزاران قیمت داشته باشند. برندهایی مانند دیور و مارگیلا طرفدار هستند.

در یک اتاق کار زیرزمینی ساختمانی در خیابان سنت اونوره در پاریس، کابینت‌هایی پر از کیسه‌های توری شانتیلی در سایه‌های بی‌شمار وجود دارد: آبی ایو کلاین، نارنجی شربتی، گلچین نقره‌ای. بین این مبلمان چند چرخ خیاطی وجود دارد که در آن تعداد کمی از خیاطان در حال ساخت کرست برای Cadolle است، شرکتی که تقریباً 140 سال است که لباس‌های زیر زنانه سفارشی می‌سازد.

شهرت کادوله آن را به منبعی پرطرفدار برای لیبل‌هایی مانند دیور و طراحانی مانند جان گالیانو تبدیل کرده است، که این شرکت را واداشت تا کرست‌هایی را برای نمایش مد شلوغ Maison Margiela Artisanal در ژانویه بسازد. (آقای گالیانو، از طریق یکی از نمایندگان، از اظهار نظر در مورد این مقاله خودداری کرد.) افراد مشهوری مانند ریحانا و بیانسه نیز از قطعات کادوله در موزیک ویدیوها استفاده کرده اند.

این روزها کرست ها انواع مختلفی دارند. برخی، مانند نسخه‌های الهام‌گرفته از ورزش یا هودی‌های کرست، چیزی را تکامل داده‌اند که به طور سنتی یک لباس زیر هم در فرم و هم عملکرد بوده است. اما در Cadolle، از زمانی که Herminie Cadolle این شرکت را در اواخر دهه 1880 تأسیس کرد، رویکرد به کرستی تغییر چندانی نکرده است.

پاتریشیا کادوله، 45 ساله، نبیر نوه هرمینی، گفت: این رویکرد شامل ساخت قطعاتی است که زنان را – از نظر روحی و آناتومی – بالا می برد و آنها را «در طول زندگی» همراهی می کند. او کادول را با مادرش پوپی کادوله، نوه دختری هرمینی که در دهه 70 زندگی اش است، اداره می کند.

بر روی شیشه ای از دری که به آتلیه شرکت منتهی می شود، که با فرش های سرخابی، کاناپه های مخملی و دیوارهای آینه ای تزئین شده است، یک شجره نامه متشکل از عکس ها و شاخه های بریده شده، نسب از بنیانگذار تا مدیران ارشد فعلی آن را نشان می دهد.

کادول ها کرست های سفارشی این شرکت را نوعی لباس مد می دانند. ساختن یکی می تواند هزاران دلار هزینه داشته باشد و ممکن است ماه ها طول بکشد: این فرآیند به اتصالات متعدد نیاز دارد و اغلب شامل استفاده از تزئیناتی مانند پولک و کریستال با دست است.

به جای استخوان نهنگ، که معمولاً برای شکل دادن به کرست ها استفاده می شود، Cadolle از یک ماده اختصاصی با پوشش پلاستیکی و داخلی فولادی استفاده می کند که برای استحکام مشابه با استخوان نهنگ اما انعطاف پذیری بیشتر ساخته شده است. (پوشش پلاستیکی این ماده برای جلوگیری از ضربه زدن فلز زیر پوشنده هنگام خم شدن روی آن است).

پوپی کادوله می‌گوید که برخی از مردم کرستی یا شخصی که کرست می‌سازد، قدیمی یا حتی جنسیت‌گرا می‌دانند. (او گفت: گاهی اوقات از اصطلاح “کورستیر” به عنوان “تحقیرآمیز” استفاده می شود.) اما چنین تصوراتی باعث نمی شود که دانشجویان طراحی مد به عنوان بخشی از تحصیل خود به دنبال کارآموزی در Cadolle نباشند. شاگردانی که این شرکت به عهده می گیرد در معرض تکنیک هایی قرار می گیرند که توسط شش نسل از اعضای خانواده کادول که در کار ساخت کرست های سفارشی و همچنین نیم تنه، سوتین و لباس های بدن تمام قد درگیر هستند، به کار گرفته شده اند.

پاتریشیا کادوله گفت: مشتریانی که به دنبال قطعات سفارشی هستند معمولاً مسن تر هستند. اما فروشگاه این شرکت در Rue Cambon، در گوشه ای از آتلیه آن، خط تولید لباس زیر آماده ارزان تری را ارائه می دهد و خریداران را در سنین نوجوانی به خود جذب کرده است. او افزود که برخی از مشتریان جوان با همراهی مادران خود در سفر به آتلیه با Cadolle آشنا شده اند.

پاتریشیا کادوله گفت: «ما متوجه کنجکاوی باورنکردنی برای کرست‌های نسل جوان شده‌ایم.

کیم منوچریان، 64 ساله، کلکسیونر آثار هنری و مدیر اجرایی سابق یک باشگاه ورزشی زنجیره ای در نیویورک، چندین کرست سفارشی از کادول دارد. همه سیاه هستند. پوپی کادوله گفت که آمریکایی ها به رنگ های برهنه یا سیاه علاقه دارند. مشتریان فرانسوی رنگ را ترجیح می دهند.

خانم منوچریان دوست دارد کرست‌هایش را زیر ژاکت‌ها حالت دهد که گاهی اوقات آن‌ها را در می‌آورد تا کرست‌ها بیشتر شبیه تاپ‌ها باشند. او گفت پوشیدن کرست هایش باعث می شود احساس محافظت کند. او آنها را با “زره” مقایسه کرد. سایر مشتریان گفتند که به فکر پوشیدن قطعات سفارشی کادول برای رفتن به رقص یا اپرا بوده اند.

خانم منوچریان گفت: «مردم نسبت به پوشاک به عنوان یک سرمایه گذاری احساسات متفاوتی دارند. اما برای من، اگر این لباس‌ها هستند که همه چیز را خوب جلوه می‌دهند، اینجا جای بهتری برای گذاشتن پول شماست.»