خرس: غذا را فراموش کنید – این درام آشپزخانه نمایش بزرگ بعدی لباس مردانه است | روش

مندر لحظات اولیه سریال درام تلویزیونی The Bear، شخصیت اصلی همیشه استرس، Carmy، در حال انجام یک معامله عجولانه در یک پارکینگ دیده می شود. او سعی می کند جین قدیمی را با کسی که گوشت گاو دارد عوض کند. کرمی برای ساندویچ فروشی خانواده اش که به سختی زنده مانده است به گوشت نیاز دارد. ممکن است پیشنهاد خوبی به نظر نرسد، اما او می‌گوید: «این نسخه اصلی Big E Redline است، خوب است؟ نوزده و چهل و چهار. امشب می توانید 1250 دلار برای آن در eBay دریافت کنید. کت جین Levi’s “1955 با خط پتو نوع 3” را هم بیاندازید – “چیندار”؟ این معامله از بین می رود (در قسمت بعدی که شخصیت دیگری برای سرپا نگه داشتن رستوران در حال مبارزه، کک می فروشد، منعکس می شود.

کارمن «کارمی» برزاتو با بازی جرمی آلن وایت، یک سرآشپز برنده جایزه ملی شناخته شده است که پس از مرگ برادرش (با بازی در فلاش بک توسط جان برنتال)، که قبلاً در این فیلم حضور داشت، به خانه بازگشته تا The Original Beef of Chicagoland را اجرا کند. در بار آشفته نمایش یک نگاه گیج کننده و نزدیک به زندگی در آشپزخانه است. این شامل غم و اندوه و آسیب، رفاقت و وقار کار، تنش های نجیب گرایی و روابط متلاشی شده خانواده و دوستان است، همه با سرعتی بی امان، همراه با عاقلانه و خشمی که همیشه در نقطه جوش است. بر فراز. این فیلم موفقیت غیرمنتظره تلویزیون تابستانی ایالات متحده بود – که این هفته در دیزنی + در بریتانیا پخش می شود – ستاره خود را با خالکوبی و موهای عالی به یک قلب ریز اما آسیب دیده تبدیل کرد. الگوی رفتاری.

اما اشاره اولیه به جین وینتیج به جنبه دیگری اشاره دارد که توجه زیادی را به خود جلب کرده است: سبک آن. «در حالی که خرس ظاهر می شود برای اینکه یک نمایش غذایی باشد، این است در حقیقت Cam Wolf در GQ اعلام کرد که نمایش بزرگ لباس مردانه بعدی. کارمی همچنین برای مدت کوتاهی دیده می‌شود که جین‌اش را در فر در آپارتمانش نگه می‌دارد – تکان دادن سر، ناخواسته یا ناخواسته، به روش‌های ذخیره‌سازی یک توتم مد تلویزیون مربوط به دوران قبلی: کری برادشاو از رابطه و شهر. مشخص نیست که آیا او صرفاً برای ارزش فروش مجدد جمع‌آوری می‌کند یا به این دلیل که او یک آدم جین غیرعادی است، اما رویکرد وسواسی او به غذا با توجه نمایش به سبک خاصی مطابقت دارد.

و این سبک جذابیت زیادی پیدا کرده است. طراحان صحنه و لباس نمایش، کورتنی ویلر و کریستینا اسپیریداکیس، تقریباً به اندازه تیم خلاق اصلی نمایش، کریستوفر استورر و جوآنا کالو پوشش داده می شوند. مد TikTok و subReddits تمام جزئیات کمد لباس کارمی را دنبال کرد: شلوار مشکی او شلوار کار Dickies 874 است، کفشش یک صندل Birkenstock Tokio است. نویسنده Kayla Ancrum، مجله نیویورک و هر کس دیگری با تاکید بر وزن مخصوص مواد، حلقه یقه و برش روی بازوها و بدن، نحوه تهیه تی شرت سفید امضا را بررسی کردند. دو برند شناسایی شدند: Whitesville و Merz b. شوانن.

درک گای، نویسنده لباس مردانه در پشت این سایت می‌گوید: «من از میزان توجه پیرامون این سبک شگفت‌زده شدم. بمیر، لباس کار! طبق گزارش ها، طراحان لباس به Self Edge رفتند [a small US chain of menswear shops] برای خرید تعدادی از لباس ها پس از آشکار شدن این واقعیت، ظاهراً بیش از 1000 نفر به سلف اج رفتند و موجودی تی شرت های خود را از این دو برند پاک کردند.

با این حال، در نهایت، افزایش علاقه به کارمی/جرمی آلن وایت شاید آنقدرها هم سخت نباشد که رمزگشایی شود. گای می‌گوید: «کارمی پسر بسیار خوش‌تیپی است و طراحان صحنه و لباس برنامه واقعاً کار خوبی برای استایل کردن او انجام دادند. او هیکل زیبا، مدل موی عالی و لباس‌های جذابی دارد. اغلب اوقات، وقتی مردم به این شکل در مورد لباس صحبت می کنند، تا حد زیادی توسط سایر جنبه های ارائه شخص جذب می شوند. اما این به این معنی نیست که چیزی را از لباس یا استایل کم کنید. این یک بسته کامل است.»

صرف نظر از این، گمانه زنی های زیادی در مورد جهان خرس وجود دارد. پیت اندرسون، نویسنده پوشاک مردانه و مشارکت کننده در سایت سبک ایالات متحده، می گوید: «من نتوانسته ام بفهمم که آیا او باید برای آن چیزها خرید کرده باشد یا خیر. این را بپوش. آیا کارمی در مورد تی شرت های Whitesville می داند؟ یا طراح صحنه و لباس می‌داند که در این تی شرت واقعاً زیبا به نظر می‌رسد، اما قرار است فقط یک تی شرت بپوشد که خریده است.»

از یک طرف، کارمی رستورانی را در آستانه ورشکستگی اداره می کند، پس آیا او می تواند آن لباس ها را بخرد؟ از طرف دیگر، او یک سرآشپز درجه یک است که به هر جنبه ای از آن سبک زندگی اختصاص داده شده است، بنابراین مطمئناً او این کار را خواهد کرد. این بخشی از فشار و کشش شخصیتی است که با شیاطین بیرونی و درونی مبارزه می کند. ظاهر بسیار آلفا است، با اشاره آشکار به مارلون براندو و جیمز دین، و با این حال او دائماً تحت تأثیر مردانگی شدید «پسر عمویش» ریچی (با بازی ایبون ماس-باچرچ)، که کارمی برای تصاحب رستوران او را غصب کرده است، تضعیف می شود. . در همین حال، ظاهر ریچی – شلوار ورزشی آدیداس، لباس‌های بلند، ژاکت چرم فقط اعضا – بیشتر مدیون استایل غیررسمی ایتالیایی-اسپرت است، همچنین در بحبوحه تجدید حیات و دراز شدن روی پرده از سوپرانوها با پاولی والناتز و کریستوفر مولتیسانتی. به ری لیوتا در «رفقای خوب» و حتی به جلیقه و بریس‌هایی که سانی جیمز کان در «پدرخوانده» پوشیده بود.

Mad Men، که با یک انفجار در سال 2007 شروع شد، شاید آخرین برنامه تلویزیونی بود که چنین جریان ثابتی از توجه به لباس مردانه خود داشت. باز هم کمک کرد که در نقش خود، جان هام، آنها یک بازیگر خوش تیپ داشتند که تقریباً در هر چیزی می توانست آبرومندانه به نظر برسد. در سال 2011، Banana Republic یک مجموعه کپسولی الهام گرفته از این سری را فروخت، شاید کمی تلاش کند. طبیعتاً، بیشتر عشق گذشته‌نگر صرفاً از زیبایی‌شناختی و تناسب واضح آن در اواسط قرن مدرن لذت می‌برد، نه چیزی که مردم احتمالاً مرتباً از آن تقلید می‌کردند.

راب نوویل، مدیر محتوا در سایت تجارت الکترونیک آقای پورتر، می‌گوید: «من فکر می‌کنم بخشی از سر و صدای خرس از این واقعیت ناشی می‌شود که آن را خیلی خودآگاهانه «سبک» نمی‌کند. «طراحی لباس نقش آرام‌تری نسبت به مثلاً در «مردان دیوانه» یا «نارکوس» یا «مرد شنی» ایفا می‌کند. و من فکر می‌کنم جذابیت این است: نحوه لباس پوشیدن شخصیت‌ها مطالعه نشده است، چیزی که همه ما واقعاً می‌خواهیم به نظر برسیم.»

اندرسون موافق است: بیشتر فرهنگ رایج پاپ واقعیت برجسته، قطعات دوره ای یا برگرفته از سبک کتاب های مصور است. تقلید از آن‌ها کمی سخت‌تر است و ما احتمالاً هر روز مانند ابرقهرمانان لباس نمی‌پوشیم. بنابراین این افراد در دهه 20 و 30 خود هستند که یک کار را انجام می دهند، اگر ظاهرشان خوب باشد، فکر می کنم برای مردم راحت تر است که بگویند: “اوه، من می توانستم این کار را انجام دهم.” من می توانم آن را بپوشم.»

یکی دیگر از عناصری که The Bear را متمایز می کند، کمبود نسبی لحظات فراگیر فرهنگ پاپ اخیر است، چه از طریق مد، غذا یا هر چیز دیگری. به دلیل پراکندگی فرهنگ در دهه گذشته، نمایش‌های تلویزیونی، فیلم‌ها و آلبوم‌های پرستیژ، صرف نظر از کیفیتشان، می‌توانند در یک پلک زدن بگذرند و به سختی اثری گسترده‌تر در جهان ثبت کنند.

اندرسون می‌گوید: «تشخیص یک فرهنگ واحد که به نظر می‌رسد همه می‌خواهند آن را بازتاب دهند، دشوارتر است. فیلمی مانند روزی روزگاری 2019 … در هالیوود به نظر می رسید برای چنین تأثیری آماده شده است، و من مردانی را دیدم که به دنبال تی شرت و ژاکت به سبک آن فیلم بودند، اما فکر می کنم این روزها این میزان برای آنها بسیار بالاتر است. جذابیت جهانی.» در فیلم، براد پیت و لئوناردو دی کاپریو لباس های هالیوود اواخر دهه 1960 / اوایل دهه 1970 را در پرتگاه تغییر به تن می کنند – همه کت های جین و چرمی بژ و پیراهن های هاوایی – اما الگوی رفتاری شاید بیشتر از مد آن باقی مانده است. مسلماً، پیراهن‌های هاوایی در حال حاضر گسترده شده‌اند، اما جیک وولف، ناظر مد، پیشنهاد می‌کند که تأثیر آن به یکی دیگر از آثار تارانتینو برمی‌گردد: دزد بدبخت تیم راث در دوره تعریف‌کننده Pulp Fiction از سال 1994.

در واقع، ساخت یک لحظه مد از طریق تلویزیون یا فیلم می تواند سخت باشد. سریال کوتاه مدت HBO How to Make It in America تلاش کرد مستقیماً پخش شود و تلاش دو هیپستر برای ایجاد یک مارک شلوار جین طراحی شده در میان غیرقانونی‌ها، صحنه‌ها و بچه‌های پولدار در مرکز شهر منهتن را شرح می‌دهد. این نسخه کمدی-درام سال 2010 از گفتمان اخیر میدان دایمز بود که ممکن است درباره آن خوانده باشید، اما با جین بوتیک به جای فاشیسم خفن. اگرچه بدون جذابیت نبود، اما این سریال پس از یک دوره دو فصلی و 16 قسمتی لغو شد و تا حد زیادی به زمان باخت.

مسلماً، در سال‌های اخیر لحظات سبک قابل توجهی در تلویزیون وجود داشته است که به طور ارگانیک سر و صدایی ایجاد کرده است. مردم بی‌نهایت شیفته فصل سوم سریال جانشینی بودند و علاقه‌ی شگفت‌انگیزی به برخی از انتخاب‌های 1% هجوآمیز وجود داشت – به‌ویژه کلاه بیسبال ترمه‌ای بدون آرم که کندال و لوگان روی بر سر می‌گذاشتند، و همچنین ژیلت مرد ثروتمند. لایه بندی شخصیت کوتاه آدرین برودی. در اواخر سال 2020 توجه زیادی به هودی بنفش برند Pierpoint & Co که توسط شخصیتی کار می‌کرد که برای بانک سرمایه‌گذاری در قلب تاریک صنعت درام مالی می‌پوشید، به چشم می‌خورد – حتی طراح بزرگ فقید Virgil Abloh نیز به دنبال آن بود. و در روزهای اولیه همه‌گیری که مردم عادی دیوانه شده بودند، شورت کوتاهی برای شلوارک زنجیر و تنگ GAA وجود داشت که کانل جوان پل مسکال می‌پوشید.

به نظر می رسد شیوه فیلمبرداری «خرس» از دیدگاه منحصر به فرد فیلم های اخیر برادران صفدی که بسیار مورد بحث قرار گرفته است، استوار است. این یک زیبایی شناسی استرس زا، بی وقفه در چهره شما، تقریبا یک واقعیت هیستریک است. واقع گرایی بیش از حد فیلم سازی در لباس نیز منعکس می شود. البته ممکن است لحظه‌ی مد روز The Bear زیاد دوام نیاورد، اما در آشپزخانه‌ی معمولی Carmy چیزی را به تصویر می‌کشد که فوراً در دسترس است و این مدت‌ها بخشی از فرهنگ بوده است.

درک گای می‌گوید: «در خطر اینکه بد به نظر برسد، فکر می‌کنم او چیزهایی می‌پوشد که برای نسل‌ها جذاب بوده‌اند، زیرا آنها با نوعی مردانگی خشن و طبقه کارگر مرتبط هستند. «طراحان لباس برای همیشه به این سبک‌ها تکیه کرده‌اند تا به نوعی شخصیت طبقه کارگر نشان دهند. در یک “لحظه” می گنجد، اگرچه من فکر نمی کنم که این لحظه واقعاً هرگز از بین برود. لباس کار برای همیشه محبوب بوده است. نکته ثابت در لباس مردانه این است که همیشه میل به مرتبط تر به نظر رسیدن است.

تاکید بر برخی از اصول مستحکم و خوش ساخت همراه با سبکی همیشه جذاب بوده است. به این فکر کنید که چگونه بیل کانینگهام، عکاس فقید مد، به جلب توجه بیشتر به کت کلاسیک کارگر آبی فرانسوی کمک کرد، که به زودی فراتر از مشاغل و صنعتگران گسترش یافت.

نوویل می‌گوید آمریکاییانا و لباس‌های کار همیشه وجود دارند، «یک زبان طراحی جهانی ثابت» در لباس‌های مردانه، چیزی که به طور مداوم احیا و سرهم می‌شود. جای تعجب نیست که چنین نگاه هایی طنین انداز شده و زنده بمانند. نوویل می‌گوید: «می‌توانیم ببینیم که در طول یک سال گذشته یا بیشتر، از دوران «هایپ» خارج شده‌ایم، زیرا مردان به سمت یک رویکرد آرام‌تر و گرایش‌آمیز به لباس پوشیدن حرکت می‌کنند. دلیلی وجود دارد که این نوع ظاهر تا این حد محبوب باقی می ماند: تقریباً برای همه مناسب است و بعد از چند ماه قدیمی به نظر نمی رسد. Selvedge بخشی از همین گفتگو است: من فکر می‌کنم همه ما به دنبال خرید لباس‌هایی هستیم که ماندگار باشند و با افزایش سن بهتر به نظر برسند.