“رومانتیک تر، ظریف تر، عمیق تر”: چرا آمریکایی ها عاشق دوست دختر واقعی در پاریس هستند | روش
دوست دخترهای واقعی در پاریس و امیلی در پاریس یک فرهنگ دوستی قدیمی را در سینما و سرگرمی آمریکا آشکار می کنند – از یک آمریکایی در پاریس گرفته تا مولن روژ، جنسیت و شهر، نیمه شب در پاریس و اخیراً، The French Dispatch. این موضوع جذابی است که منجر به کتابهای اختصاصی (چرا فرانسه؟ مورخان آمریکایی در مورد یک شیفتگی پایدار تأمل میکنند، ویرایش شده توسط لورا لی داونز و استفان گرسون)، تعداد زیادی پادکست و حتی استندآپها انجام شده است.
دوست دختر واقعی کیسی مارگو و آجا توره. عکس: براوو/گتی
همانطور که می توان از عنوان نمایش حدس زد، این برنامه شش زن آمریکایی در دهه 20 و 30 را دنبال می کند که به دنبال معنا، تغییر و عمدتاً به دنبال عشق هستند. سوابق Anya Firestone، Emily Gorelik، Margaux Lignel، Kacey Margo، Adja Toure و Victoria Zito متفاوت است (به ترتیب: یک راهنمای تور، یک دانشجوی مدیریت طراحی، یک کارآفرین مشتاق، یک معلم انگلیسی، یک فارغ التحصیل کورنل و یک طراح مد) تنها وجه مشترک آنها اشتیاق و دیدگاه یکپارچه آنها از پاریس است. همانطور که صدای تریلر اشاره می کند، اینها اخبار پاریس در “زیباترین شهر جهان … یک افسانه” – یعنی یک چشم انداز مسحور شده، به شدت بی تفاوت و فیلتر شده از فرانسه، که زنانی را در حال اجرای نمایش پاریسی تا یک T: نوشیدن شراب شبانه روزی، پوشیدن کتهای سنگر نشان می دهد. و برت ها، کرپ خوردن، با صدای بلند بحث در مورد رابطه جنسی. انتخابی از کلیشههای آنقدر آشنا و واضح که مطبوعات محلی بلافاصله آن را «نسخه تلویزیونی واقعیت امیلی در پاریس» نامیدند، و ال فرانسوی آن را «مستقیماً الهامگرفته از درام کمدی دارن استار» اعلام کرد. این دو چه وجه اشتراکی دارند؟ رسانههای فرانسوی هر دو نمایش را «لذت گناهآمیز» میدانند که «کسی دوست دارد از آن متنفر باشد» – به دلیل نادرستی باشکوهشان (پاریس محدود به تعداد انگشت شماری پل و میم، زنان لاغر که در گردن لاکپشت سیگار میکشند، نه به کل. جمعیت الکلی).
با این وجود، او برای «شرایط زندگی با استانداردهای بالاتر، سبک زندگی سالمتر، بهتر، سالمتر، جایی که سفر مقرون به صرفهتر و همچنین از نظر فرهنگی قابل قبول است» حرکت کرد، بر خلاف نیویورک که «هنجار در جامعهای مبتنی بر ترس است… جایی که همه چیز احساس میشود. مثل یک مبارزه،” او می گوید. با این حال، آنچه او امروز ارج می نهد، بعد چندفرهنگی است، «هر چیزی که در کلیشه ها نمی بینید، تنوع در فرهنگ ها، دیدگاه ها». او می افزاید که از کشف “افرادی که مایل به بحث، بحث، دعوا بر سر یک موضوع و دوست ماندن هستند” شگفت زده شد.