یک رویکرد رادیکال در تلاش مداوم ویتلی برای کشف قدرت صنایع دستی وجود دارد، کار دستی بیش از هر موضوع فصلی احساساتی را ارائه می دهد.
به طور متناقض برای بهار، تحقیقات اضافی پارچه با سایه های مترقی همراه نبود. آنها نسبتاً بیسر و صدا بودند و جایگزین آزمایشهای پیازی جذاب فصول گذشته شدند.
مائورو سیمیوناتو و تیمش هم به خود زحمت ندادند که تفکر بدون جنسیت خود را دوباره بیان کنند. لباسها برای هر دوی آنها صدق میکرد، اما از نوع «از کمد لباس دوستتان قرض بگیرید» بود نه آشکارا بدون جنسیت.
تقریباً معمولی – مانند رویهها و پایینهای بافتنی ژاکاردی گشاد با بوی موجسواری. دکمههای پیراهنها برای نمایان شدن لباسهای کوتاه چند لایه رها شده است. شورت و دامن جین هر دو دقیقاً زیر کمربند با منسوجات احیاکننده مشبک Doomboh پوشانده شده است – مجموعهای که برای «جوانان کیهانی» طراحی شده است که بر روی لباسهای راور دهه 70 از نوع هنرمندانه و حیلهگر پوشیده شده توسط شرکتکنندگان در کنسرت-اسلش-جمعآوری کمک مالی طراحی شده است. رویای 14 ساعته تکنیکالر» در لندن.
فاقد لبه مجموعه های قبلی بود، اما احتمالاً گام بعدی ویتلی به سوی بلوغ بود. وقتی بسیاری از چیزهایی که نام تجاری نشان می دهد نیازی به توضیح ندارد، این یک دستاورد است.
منبع: https://wwd.com/runway/spring-2023/milan/vitelli/review/