پنج دانشجوی طراحی از کلاس 2022 در مورد آینده مد – WWD

دانش آموزان کلاس 2022 از بسیاری جهات محصول محیط بزرگتر خود هستند. این طراحان مد جوان بیش از نیمی از تحصیلات خود را در طول همه‌گیری به پایان رساندند، در حالی که دنیای اطراف آنها تحولات اجتماعی و تغییرات اجتماعی طولانی مدت را تحمل کرد.

در حالی که از آن زمان علایق تجاری برخی از فوریت های صنعت مد در مورد پایداری، برابری اجتماعی و شمول را کاهش داده است، این دانشجویان فارغ التحصیل مد در اعتقادات خود مصمم هستند. مضامین طبیعت، پایداری، ساخت پل فرهنگی و گنجاندن در مجموعه‌های پنج فارغ‌التحصیل اخیر که توسط WWD مورد بررسی قرار گرفتند، که توسط مدارس مربوطه خود برای کارهای طراحی نمونه برجسته شدند، بسیار مهم بودند. بسیاری از آنها بافندگی و منسوجات با کیفیت بالا را در مجموعه‌های خود گنجانده‌اند و طرح‌ها را با حس کاردستی و ماندگاری آغشته می‌کنند.

در اینجا، دانش‌آموزان از پنج مدرسه طراحی مد مستقر در ایالات متحده که در سطح جهانی به رسمیت شناخته شده‌اند، پنجره‌ای را به مجموعه پایان‌نامه‌ها و اخلاق طراحی خود در حالی که به آینده‌ای روشن نگاه می‌کنند، ارائه می‌دهند:

کالج هنر و طراحی ساوانا

نام: بکهام لین

زادگاه: شهر چانگوا، تایوان

سن: 22

WWD: کمی در مورد طرح ها و مفهوم پایان نامه خود صحبت کنید.

بکهام لین: این مجموعه زمانی را نشان می دهد که فردی آسایش خانه را ترک می کند، مانند پرنده ای که آشیانه را ترک می کند تا به جهان پرواز کند. هر سفری که مردم تجربه می‌کنند، درست مانند پرنده‌ای که به ارتفاعات جدید اوج می‌گیرد، به سمت رویایی برای خود حرکت می‌کند. پرنده نشان دهنده سفر من برای یافتن و ساختن خانه و محیط خودم است که در آن بتوانم خود واقعی خودم باشم. الهامات زیادی از دیدگاه‌های فرهنگی شرقی و غربی از پویایی خانه و خانواده می‌آید. مجموعه من این ایده را بررسی می کند [xiào or filial piety] و هر نگاه نمایانگر مراحل مختلف رشد و در آغوش گرفتن آزادی است.

WWD: چه چیزی برای شما به عنوان یک طراح مد جوان مهم است؟ به نظر شما صنعت کجا می تواند پیشرفت کند؟

BL: برای من شخصاً، اصالت و پذیرش فردیت من از اهمیت بالایی برخوردار است تا در هنر و مجموعه‌هایم بدرخشد. مد به من بستری می دهد تا با احساسات، خواسته ها، باورهایم ارتباط برقرار کنم و با دیگران ارتباط برقرار کنم. پایداری و فراگیری موضوعاتی هستند که برای من و نسل همسالانم بسیار مهم هستند. این الهام‌بخش است که صنعت مد گسترده‌تر، پایداری، مثبت بودن بدن، هویت جنسی و فراگیری کلی را در اولویت قرار می‌دهد، و همچنین فضایی برای پذیرش استعدادهای جدید، به‌ویژه طراح چندفرهنگی مانند من وجود دارد.

WWD: چیزی که دوست دارید به طراحانی که در این مسیر از شما الهام گرفته اند بگویید؟

BL: سه طراح تأثیر عمیقی بر من به عنوان یک هنرمند و طراح گذاشتند و به من اجازه دادند که مد را به عنوان یک هنر واقعی ببینم. به آیریس ون هرپن، از شما برای خلق چنین لباس های باورنکردنی و قابل تامل تشکر می کنم. از الکساندر مک کوئین، از شما به خاطر نبوغ شما و به اشتراک گذاری هنر داستان سرایی خود از طریق طراحی تشکر می کنم. از Guo Pei، از شما برای اینکه همیشه فرهنگ و تأثیرات سنتی چینی خود را در خلاقیت های خود پذیرفته اید، متشکرم.

WWD: آیا شغلی دارید؟ اگر چنین است، کجا؟

BL: ماه آینده، من برای نقل مکان به شهر نیویورک هیجان زده هستم. من از بازخوردهای شگفت انگیز و مثبتی که در مورد آخرین مجموعه SCAD خود دریافت کرده ام غرق شده ام و امیدوارم بتوانم وقت خود را به توسعه مجموعه خود و ایجاد ارتباطات صنعتی معنادار اختصاص دهم.

موسسه فناوری مد

نام: مونیکا پالوچی

زادگاه: پاوند ریج، نیویورک

سن: 25

WWD: کمی در مورد طرح ها و مفهوم پایان نامه خود صحبت کنید.

مونیکا پالوچی: کار پایان نامه من با عنوان “نزدیک به خانه” به خاطراتی در مورد حفاظت از طبیعت که در آن بزرگ شدم اشاره می کند. این بازتابی از رابطه من با جهان طبیعی است. هدف کار من کشف رابطه متقابل با طبیعت است – تسهیل تجربیات در فضای باز و در عین حال نگاهی انتقادی به فرهنگ فضای باز. روش های چند منظوره و کم زباله برای گسترش استفاده از پوشاک اجرا شد. مواد تک الیافی، سخت افزار قابل استفاده مجدد با دست دوخته شده و عملیات موم زیست تخریب پذیر برای اطمینان از دایره ای بودن استفاده شد. کنار هم قرار دادن مصنوعات یافت شده، تکنیک‌های سنتی، وسایل پیاده‌گردی ارتقا یافته و طراحی فنی اشاره‌ای به قطع ارتباط بین طبیعت و نحوه درگیر شدن ما با آن است.

WWD: چه چیزی برای شما به عنوان یک طراح مد جوان مهم است؟ به نظر شما صنعت کجا می تواند پیشرفت کند؟

نماینده مجلس: پس از اولین سال تحصیلی ام در FIT، مدتی را صرف فکر کردن در مورد نحوه برخورد با مد به گونه ای کردم که بتوانم احساس خوبی نسبت به آن داشته باشم. من خودم را در مطالعات پایداری، اخلاق و اندازه گیری غوطه ور کردم – به دنبال فرصت ها و تجربیاتی بودم که به من کمک کند به این سوال پاسخ دهم.

در این مرحله، به طور گسترده درک می شود که صنعت باید در شیوه های پایداری خود را بهبود بخشد، اما ممکن است گاهی اوقات پیچیده شود. تعهد به راه حل های بلند مدت بسیار مهم است. من فکر می کنم شروع با آموزش مد یکی از راه های عالی برای شروع است.

WWD: آیا شغلی دارید؟ اگر چنین است، کجا؟

نماینده مجلس: من در حال حاضر برای Danielle Elsener در Decode MFG کارآموزی می کنم و برخی از طراحی فریلنسر upcycling را در کنار انجام می دهم.

مدرسه طراحی پارسونز

نام: بریا تاوبمن

زادگاه: لس آنجلس

سن: 22

WWD: کمی در مورد طرح ها و مفهوم پایان نامه خود صحبت کنید.

بریا تاوبمن: مجموعه لباس بافتنی من “شکسته/باز” از یک رابطه زیبا و خفقان الهام گرفته شده است که در نهایت به پایان رسید. این مجموعه از تمایل من به بافتنی های کاموا و رنگ های زنده زاده شد.

“پیراهن اضطراب” بیش از همه این مجموعه را مجسم می کند. بالاتنه بریده/مارپیچ مشکی و قرمز ادای احترام به اضطراب احشایی است که در تصمیم‌گیری برای اینکه آیا باید رها کنم یا به رابطه‌ام بچسبم از ترس اینکه دوباره عشقی مانند آن پیدا نکنم احساس کردم. درست مثل پیراهنم داشتم از درز می ترکیدم.

WWD: چه چیزی برای شما به عنوان یک طراح مد جوان مهم است؟ به نظر شما صنعت کجا می تواند پیشرفت کند؟

BT: برای من مایه تاسف است که با ادامه حرکت جمعی به سمت تولید انبوه، مد سریع و ظهور لباس های دیجیتال، صنعت رنگ و بوی خود را از دست داده است.

من عاشق مد شدم زیرا به عنوان یک چیز دور از ذهن، بالاخره یک شکل هنری پیدا کردم که بتوانم خودم را در آن بیان کنم. ای کاش مصرف‌کنندگان مد از آتلیه‌ها و فرآیند لباس‌های دست‌ساز که ماه‌ها طراحی و هنر دقیق می‌طلبد، قدردانی می‌کردند. ای کاش خانه‌های طراحی فقط دو فصل در سال منتشر می‌کردند، بنابراین به طراح زمان می‌دادند تا بدون فشار مصرف‌گرایی بی‌صبر، برای مجموعه‌هایشان الهام بگیرند.

WWD: شغل رویایی شما چیست؟ چیزی که دوست دارید به طراحانی که در این مسیر از شما الهام گرفته اند بگویید؟

BT: شغل رویایی من داشتن برند خودم، آرتمیس است. من می‌خواهم برند من صدایی به زنانی بدهد که احساس خجالتی بودن یا ناتوانی در بیان خود با کلمات دارند، درست همانطور که من در کودکی تلاش می‌کردم. من می خواهم لباس هایم شخصیت مصرف کنندگانم را برجسته کند.

شغل رویایی دیگر من کار برای طراحانی مانند گلن مارتنز، کیکو کوستادینوف و جاناتون اندرسون است. این طراحان باعث می شوند با هر مجموعه ای دوباره عاشق مد شوم.

WWD: آیا شغلی دارید؟ اگر چنین است، کجا؟

BT: در حال حاضر به عنوان طراح لباس بافتنی آزاد در یک شرکت مشاوره لباس بافتنی به نام استودیوم مشغول به کار هستم. در کنار این، من یک دستیار سبک مستقل برای استایلیست ها و مجلات مستقل هستم، در حال حاضر مجله W و Mastermind.

موسسه پرات

نام: ترانگ تین فام

زادگاه: سن دیگو

سن: 21

WWD: کمی در مورد طرح ها و مفهوم پایان نامه خود صحبت کنید:

ترانگ تین فام: این مجموعه با عنوان مترادف، دنیایی خیالی است که من از شناسه های جعلی ایجاد کردم. [When non-white communities have] یک شناسه دستی، عکسی وجود دارد که نشان می دهد فردی شبیه به هم است و به دلیل تجاوزات خرد و نژادپرستی، جعلی پذیرفته می شود. با بزرگ شدن به عنوان یک آمریکایی آسیایی، بارها وجود دارد که گروه بندی گاه به گاه پسران آسیایی را به عنوان یک کهن الگو تجربه کرده ام. مترادف پاسخ طنز من به این همه است، بازیگران 12 مدل شبیه به هم که همگی به عنوان “Trung-Tin” ظاهر می شوند.

طرح‌های من عناصری را در خود جای داده‌اند که می‌توان آن‌ها را در مکان‌های مختلف در کل مجموعه پیدا کرد و احساس شبیه‌سازی را ایجاد می‌کند.

WWD: چه چیزی برای شما به عنوان یک طراح مد جوان مهم است؟ به نظر شما صنعت کجا می تواند پیشرفت کند؟

TT.P.: من فکر می کنم نمایندگی برای صنعت بسیار مهم است. وقتی آمریکایی ویتنامی بزرگ شدم، هرگز افرادی مانند خودم را در هیچ رسانه ای ندیدم، اما هرگز آن را زیر سوال نبردم. نقل مکان از شهرم باعث شد به اهمیت بازنمایی در تمام اشکال هنر پی ببرم. صنعت مد باید با انسانی کردن مردم و کار بهبود یابد[ing] در مورد تنوع تا زمانی که در تمام سطوح صنعت منعکس شود.

WWD: شغل رویایی شما چیست؟ چیزی که دوست دارید به طراحانی که در این مسیر از شما الهام گرفته اند بگویید؟

TT.P.: شغل رویایی من این است که یک برنامه نویس بافتنی باشم که با ماشین های Stoll یا Shima کار می کنم. در دوران لیسانس، پس از شرکت در کلاس شیما سیکی، عاشق بافتنی شدم. مجموعه من به شدت به برخی از بافندگی های برنامه ریزی شده پیچیده متکی بود که به آن بسیار افتخار می کنم. من همیشه تلاش کرده ام که فناوری را در کار خود بگنجانم.

WWD: آیا شغلی دارید؟ اگر چنین است، کجا؟

TT.P.: من شغل ثابتی ندارم، اما قصد دارم از نیویورک به کالیفرنیا نقل مکان کنم تا به تمام مشاغل برنامه نویسی در ساحل غربی نزدیکتر شوم.

مدرسه طراحی رود آیلند

نام: جکی اوه

زادگاه: سیاتل

سن: 25

WWD: کمی در مورد طرح ها و مفهوم پایان نامه خود صحبت کنید.

جکی اوه: زیبایی شناسی کلی از هنرمندان موسیقی الهام گرفته شده است که خود را با قطعات عیسی طلایی با الماس و لباس های بزرگ می آراستند. و همچنین نقاشی های عجیب و غریب از مسیح، پیروان و دشمنان او از گذشته. با هم مرز بودن با کیچ، کمپ و کاتارتیک، قطعات معمولی و در عین حال فوق‌العاده را با ذهنیت «بیشتر، بیشتر» ترکیب کردم.

WWD: چه چیزی برای شما به عنوان یک طراح مد جوان مهم است؟ به نظر شما صنعت کجا می تواند پیشرفت کند؟

جو: من هرگز به شدت روی لباس ها تمرکز نکردم – من در ابتدا در FAV تحصیل کردم [film, animation, video] قبل از اینکه طراحی لباس را نیز انجام دهید. و حتی پس از آن، بیشتر وقتم را در استودیوی جواهراتی که در بین چرخ خیاطی راه اندازی کرده بودم، گذراندم.

WWD: آیا شغلی دارید؟ اگر چنین است، کجا؟

جو: در واقع، هنگامی که سپتامبر فرا می رسد، من به عنوان یک دانش آموز پس از لیسانس اینجا در سیاتل به کلاس درس خواهم آمد. امیدوارم بتوانم تمام پیش نیازهای علمی خود را در چند سال آینده انجام دهم و سپس دیوانه وار به دانشکده دندانپزشکی مراجعه کنم. در این بین، من با برادرم روی دومین کتاب کودک کار می کنم و مدتی را در چند آتلیه جواهرسازی در اطراف آن منطقه می گذرانم.