لوکا لین و گالیب گاسانوف می‌دانستند که چشمان بیشتری برای تماشای مجموعه بهاری خود دارند، اما ذره‌ای از خود تکان نخوردند.
تنها نتیجه حمایت Maison Valentino – که پلتفرم اینستاگرام خود را برای پخش زنده به طراحان جوان وام داد – این بود که این دو نفر کدهای زیبایی شناسی خود را با اعتقاد بیشتر و شدت بیشتری بازگو کردند.
لین و گاسانوف به‌عنوان راهی برای استقبال از تماشاگران جدید و پشت پرده در دنیای خود، نمایش را با ظاهری جین و سودمند آغاز کردند، قبل از ارائه قطعات تئاتری که نام آنها بیشتر با آنها مرتبط است.
این یک شروع قوی بود که آیتم های تجاری قابل دسترسی را با کارهای عجیب و غریب تر و ظریف تر این دو متعادل می کرد. در فصلی که شلوارهای باری در همه جا ظاهر می‌شوند و کم‌پوش‌تر می‌شوند – برای آخرین مرجع به نسخه ساتن Fendi مراجعه کنید – لین و گاسانوف مدل خود را انتخاب کردند که از جنس پارچه‌ای شفاف استفاده می‌کردند، و شلوارهای مدل‌دار با بمب‌افکن‌های چند جیبی و ژاکت‌های درست را انتخاب کردند.
با پیشرفت ترکیب، زیر نظر پیرپائولو پیچیولی نیز، این مجموعه پیوند شخصی با میراث لین را از طریق چاپ‌هایی که به اپرای سنتی چینی تکان می‌دادند، نشان داد که روی لباس‌های پیژامه مایع، تاپ‌های تاپ و کیمونوهای بلند پخش می‌شدند. همکاری با کاسیو که ساعت‌های این برند را به عنوان گلدوزی استفاده می‌کرد، مزیت آزمایشی‌تری را معرفی کرد.
و سپس فاکتور وای آمد. لباس‌های مرزی، تکه‌های توری اغراق‌آمیز با اشکال مجسمه‌مانند خود رژه می‌رفتند، از پیله‌سازی گرفته تا ساختارهای فوق گرافیکی.
اگر این اولین برداشت از قانون N.1 برای بسیاری بود، برداشت خوبی بود.
منبع: https://wwd.com/runway/spring-2023/milan/act-n-1/review/
