اسبسیاری از چیزهایی که کیت ماس در دیسک‌های جزیره صحرا گفت تکان‌دهنده بود و در عین حال تکان‌دهنده نبود، اما قبل از هر یک از آن‌ها، فقط صدای او کاملاً گیرکننده بود. برای بیش از 30 سال، او ابوالهول در مرکز فرهنگ بوده است. بدون پادکست یا صداگذاری؛ بدون نقش‌آفرینی سیمپسون‌ها، هیچ تعارض ملایمی با آن نوع آشنایی که در آن کسی که کمی شبیه او است می‌تواند با انجام صداپیشگی برای تبلیغات رادیویی امرار معاش کند. او در مقاطع مختلف تقریباً مشهورترین شخص در کشور بوده است، بدون اینکه کسی که او را نمی‌شناسد بتواند با قاطعیت بگوید که صدای او چگونه است. و شاید به این دلیل که او واقعاً خجالتی است، همانطور که روز یکشنبه به لورن لاورن گفت، یا شاید به این دلیل است که او در سن 14 سالگی تصمیم گرفت که به مالکیت عمومی تبدیل نشود – در این صورت، او فقط عاقل ترین فرد است. ، مشهور یا غیر مشهور، که تا به حال زندگی کرده است.
در سال 2005 زمانی که برخی از داستان‌های کثیف درباره کوکائین میلیون‌ها دلار در کمپین‌های تبلیغاتی از دست داده بود، به اوج خود رسید. معنی نداشت کوکائین در سال 2005، همانطور که در دهه 90 بود، همانطور که اکنون است، فقط یک داستان سرگردان و خارج از دفتر بود. داستان هایی درباره آثار یافت شده در توالت های خانه اپرای سلطنتی، بی بی سی! آثار روی هر اسکناس! به من بازگردید، اکثریت اخلاقی، وقتی مقداری کثیفی مواد مخدر روی شخصیتی دارید که مصرف موادش واقعا مهم است، مانند فردی که اداره دولتی را اداره می کند. اگر فقط دنبال مدل ها و ستاره های راک می روید، این فقط قلدری است.
در طول سالهای صلاحدید مداوم کیت ماس، او هنوز هم کاملاً باشکوه ظاهر می شد. آیا کرامت او با سکوتش مانند ملکه حفظ شد؟ معلوم شد، نه: او اکنون صحبت کرده است و هنوز هم کاملاً باشکوه است.
زوئی ویلیامز ستون نویس گاردین است
-
او در مورد عکاسی به نام کورین دی صحبت کرد که دوست او بود و با این حال او را به سمت او می برد – چه چیز دیگری؟ – برهنه بودن، برای فیلمبرداری کمبر سندز در سال 1990 برای The Face که نه تنها نام دی و ماس را به ارمغان آورد، بلکه برای بریتانیای باحال نیز نامگذاری شد. سپس ماس در مورد اضطراب فلج کننده خود قبل از شلیک به همان اندازه مهم کالوین کلین در سال 1992 صحبت کرد، به نظر می رسد ریشه در آن سالن کابوس آینه، جایی که او به خاطر زیبایی اش مورد ستایش قرار می گرفت، اما انتظار می رفت استقلال خود را در خدمت آن تسلیم کند – و در حالی که لبخند بزند. او در آن بود.
شنیدن اینکه مدل شدن در سال 1990 چگونه بود بسیار غم انگیز است، تا حدی به این دلیل که احتمالاً امروز دقیقاً همین طور است. ماس تعریف کرد که وقتی 15 ساله بود برای یک کاتالوگ سوتین به یک گچبری رفته بود و یک شکارچی باغی از او خواست که سوتینش را در بیاورد. این حرکت بسیار پایینی است. یک نفر برابر می تواند پاسخ دهد: “چرا باید مرا بدون سوتین ببینی، در حالی که به طور خاص مرا برای پوشیدن سوتین استخدام می کنی؟” این اهرمی خالص از قدرت فرسوده و متوسط است.
آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر می خواهید نامه ای تا 300 کلمه ارسال کنید تا برای انتشار در نظر گرفته شود، آن را برای ما ایمیل کنید: [email protected]
منبع: https://www.theguardian.com/commentisfree/2022/jul/25/kate-moss-desert-island-discs-bbc-model
اگر این به خصوص در مورد صنعت مد قضاوت کننده به نظر می رسد، واقعاً اینطور نیست، زیرا بقیه جهان بهتر از این نبودند، فقط دورتر بودند. دهه 90 مملو از شایعاتی در مورد کیت ماس بود – اینکه او خنگ است، داروفروش است، قبل از اینکه داروفروش باشد، خنگ نبود، یا – دیدگاه مخالف – اینکه او همیشه گنگ بوده است، زیرا در این کشور بزرگ شده است. کرویدون. زن ستیزی و اسنوبیسم با هم برخورد کردند و ابری از عدم تایید را به وجود آوردند که به نظر بلند و آگاهانه بود اما پست و غیرمنطقی و تقریبا قرون وسطایی بود.
وقتی اون اون نبود پوستر دختر برای “پارتی” و “هوئین شیک”کیت ماس به خاطر مدل دستفروشی “استانداردهای غیر واقعی” برای دختران مورد سرزنش قرار گرفت. خیلی لاغر بودن، لاغری را خیلی آسان جلوه دهید، یا آن را خیلی سخت جلوه دهید، BMI “سالم” نداشته باشید، مانند یک اختلال خوردن در راه رفتن به اطراف بچرخید، حتی شرمنده نیستید. این ناعادلانه بود، زیرا او هرگز اختلال خوردن نداشت – ظاهر او اینگونه است. به همان اندازه منطقی است که به او به دلیل تعیین استانداردهای نامعقول برای بینی کامل حمله کنیم. اما در سطحی عمیق تر ناعادلانه بود. همان افرادی که به این نتیجه رسیده بودند که او بی عیب و نقص است، او را متهم به حمایت از یک ایده آل خطرناک کردند و سپس انتظار داشتند برای آن کفاره بدهد.
