اما فقدان یک شخص واقعی که روی صحنه در کوپرتینو، کالیفرنیا، این محصول را پوشیده بود، یک حذف قابل توجه بود. همانطور که هیچ کس در مورد طراحی به جز از نظر عملکرد آن صحبت نکرد – و این واقعیت که دستگاه به دیگران اجازه می دهد تا چشمان کاربر را ببینند، یک گام واقعی رو به جلو در دنیای سبک هدست است. (آنها همچنین کلمه “پوشیدنی” را به زبان نیاوردند.)
با این حال، اگر هر شرکتی باید بداند که زیبایی شناسی در تبدیل یک قطعه فناوری به یک وسیله جانبی برای زندگی چقدر اهمیت دارد، آن اپل است. این همیشه بخشی از تمایز آن بوده است و از iMac در رنگ‌های متعدد آن شروع می‌شود. آی‌پاد و آیفون چگونه از کالاهای مصرفی به نشانگرهای سلیقه و هویت جهش کردند. با گوشه های گرد و خطوط باریک، آنها خیلی خوب به نظر می رسیدند. خیلی شیک و باحال آنها میل را برانگیختند، روشی که یک کیف دستی عالی انجام می دهد، حتی قبل از اینکه کاربرد آن در نظر گرفته شود.
مخفی نیست شاید به همین دلیل است که شرکت‌های فناوری با عینک دست و پنجه نرم کرده‌اند، لوازم جانبی که ظاهراً متقاعد شده‌اند که نوعی مرز بعدی در فناوری شخصی است، اما هیچ‌کس تا به حال آن را کاملاً شکست نداده است: نه گوگل با عینک یا عینک‌هایش. متا با همکاری Ray-Ban خودسخنرانی یا آن Balmain x Oculus. اگر چشم ها دریچه های روح هستند، آنچه در اطراف آنها قرار می دهید به نوعی عمیق اهمیت دارد.
اگر منصف باشیم، شاید این تغییر کند. شاید تا زمانی که هدست در سال آینده وارد فروشگاه ها شود، با قیمتی در حدود 3500 دلار، بند های سر در رنگ ها و مواد مختلف در دسترس باشند، و خود دستگاه در سایه ای به غیر از بتونه عرضه شود و به نوعی خود را بیان کند. . شاید بتوانید عینک را خیره کنید (که جالب است) یا برچسب اضافه کنید یا طناب را تزئین کنید. اپل به وضوح روی تناسب بسیار سخت کار کرده است، با انواع اجزای قابل تنظیم، که چیزی است. و وزن آن فقط حدود یک پوند است.
