تابستان گذشته نیکی زیمرمن درهای فروشگاه مادرید خود را باز کرد. هنگام بازدید از شهر، طراح گروه هایی از مردم را دید که با هم در خیابان ها می رقصند. به طور تصادفی، او متوجه اتفاق مشابهی در پاریس شد که باعث جلب توجه به ایده سالن های رقص دهه 50 شد.
هر جمعه و شنبه شب عکس‌های صادقانه شگفت‌انگیزی از داخل و حوالی دهه 50 از مردم در سالن‌های رقص باشکوه وجود داشت. سپس این مقاله شگفت‌انگیز را خواندم که چگونه ازدواج‌های زیادی از این سالن‌های رقص محلی حاصل شد، بنابراین ما آن را Matchmaker نامیدیم.» او درباره این مجموعه گفت.
زیمرمن در مدرن کردن نوستالژی از طریق مجموعه‌های مجلل و دخترانه‌اش مهارت دارد – توچال هم در مدهای دهه 50 و هم برای شور و هیجان و حرکت رقص بازی می‌کرد.
آستین های رول پسرانه روی لباس های زنانه و بلوزهای شفاف وجود داشت. بافتنی های یقه بلند با لهجه جواهرات کریستالی؛ دامن مدادی بیانیه; چاپ های لوگوی باندانا روی لباس های مهمانی و خیاطی و شلوار جین دمی با ژاکت های برش خورده. همچنین، یک جفت شورت جین گرم و تاپ توری نخی.
چاپ موضوعی فصل زیمرمن دارای رقصندگان، سازها و موسیقی نقاش بود. بازیگوشی با نقوش پلنگ عشوه گر روی لباس های حجیم و آراسته به کمان گسترش یافت.
در حالی که بسیاری از ظاهرها بر روی نمادهای سه بعدی و پرینت شده این برند، گل‌ها، روفله‌ها و لبه‌های کرینولین شناور دیده می‌شد، دامن‌ها و لباس‌های جدید با شکل‌های «ابر» دست‌چین‌شده با کمربند کرست و یقه‌های «اسپرت» کم‌پیچ به همراه داشتند. حجم‌ها به شکل لباس‌هایی با کمر نوک‌دار و دامن‌های اغراق‌آمیز، همانطور که در یک عدد بلوک کتانی گلدار دیده می‌شود، یا لباس‌های کراوات مشکی با یقه‌های چشم گربه‌ای، تازه به نظر می‌رسند.
منبع: https://wwd.com/runway/resort-2024/new-york/zimmermann/review/
