وینسنت گارنیر پرسیات با الهام از ملاقات خیالی بین ایگی پاپ و مرلین مونرو، به لباس پوشیدن ملکه های شب در سراسر طیف جنسیتی پرداخت.
او برای اولین سخنرانی خود در پاریس، هر چیزی را به آنها پیشنهاد داد، از لباس‌هایی که روی زمین با قطاری کف‌آلود می‌آمدند تا اعدادی که ظاهری غیرقابل تصور داشتند، مانند ظاهری که صرفاً از زنجیر نقره‌ای نازک تشکیل شده بود.
در جاهای دیگر او دهه 50 و اشعار ویکتوریایی را با هم ترکیب کرد و هر مفهومی از ظرافت را به اظهارات تحریک آمیز تبدیل کرد. کرست‌ها با نقوش پوست مار مورد بازبینی قرار می‌گرفتند و با نیمی از دامن مدادی که یک طرف آن را برهنه می‌کرد، یا شلوار و زنجیر چرم لاکی در کنار هم قرار می‌گرفتند. یک لباس بافتنی پیله‌ای یقه آنقدر پایین بود که ناف را بیرون می‌کشید.
بین لباس‌های منحط و بافتنی‌های از بین رفته تعداد انگشت شماری تکه‌هایی وجود داشت که برای پیشنهادهای بیرون از قفسه قرار می‌گرفتند، مانند یک تی‌شرت بریده بریده یا کت و شلواری که با پارچه‌های توری بریده شده روی روبان‌ها پوشانده شده بود، و جلوه‌ای ناهموار با سنجاق ایجاد می‌کرد.
حتی با وجود آنها، تطبیق رئالیسم تجاری با ترکیب پرهیاهو او سخت بود، حتی در فصلی که طراحان جرأت می‌کنند در انتخاب بازیگران خود جسورانه عمل کنند. اما با توجه به تعداد روزافزون چهره‌های معروف – و منحنی‌ها – که به او مراجعه می‌کنند تا اعدادی بی‌نظیر داشته باشند، آیا او واقعاً نیاز دارد که ولخرجی‌اش را کاهش دهد تا در یک قفسه‌ی خرده‌فروشی جا شود؟
منبع: https://wwd.com/runway/spring-2023/paris/pressiat/review/
