وقتی تقریباً 100 سال بعد استایل زنانه جذاب باقی می‌ماند، آیا این کار کوتاهی نیست که او را یک موز خطاب کنیم؟ ایان گریفیتس، مدیر خلاق Max Mara، این سوال را در پشت صحنه مطرح کرد، قبل از اینکه مجموعه‌ای زیبا را که از سبک ریویرای جاودانه رنه پرل، معشوق و سوژه مکرر عکاس فرانسوی ژاک هانری لارتیگ الگوبرداری شده بود، به نمایش بگذارد.
تصاویر او توسط لارتیگ به تابلوی خلق و خوی گریفیث چسبانده شد، و او با وفاداری کلاه‌های آفتابی فلاپی، دامن‌های بلند و گشاد، شلوار ملوانی و تاپ‌های یقه‌دار را با تمام ظرافت و ظرافت‌هایی که مکس مارا می‌توانست بازسازی کرد.
اگرچه نمایش خیلی هیجان انگیزی به وجود نیامد – سیمون پورت ژاکموس از عینک های مد در جنوب فرانسه چشم پوشی می کند – لباس ها قابل دسترس، گرانقیمت و خوش سلیقه بودند.
گریفیث صفحه نمایش خود را با کتانی گوشتی و رنگ طبیعی باز کرد و آن را به کتانی جادار، دامن های باریک و کت های بدون آستین تراشید. کت های چرم کاغذی روی تاپ های باندو مشکی و یک ژاکت کارگری رنگ و رو رفته فرانسوی روی دامن میدی انداخته شده بود.
صندل های پلت فرم، کلاه های شنا و کیف های بزرگ حصیری این دیدگاه شیک مدیترانه ای را برای بزرگسالان افزایش داده است.
بسیاری از طراحان امسال به دهه 30 اشاره کرده اند. گریفیث آن زمان را به‌عنوان «دیگ ذوب فرهنگ و ایده‌ها در هر تابستان» توصیف کرد، زمانی که افرادی مانند پابلو پیکاسو و اف. اسکات فیتزجرالد دست و پا می‌کردند.
او ترجیح داد تا به کمک‌های خلاقانه و سبک افسانه‌ای زنان در آن محیط بپردازد: دورا مار، زلدا فیتزجرالد، ژوزفین بیکر و برونیسلاوا نیژینسکا، به نام چند. یادداشت‌های مطبوعاتی همچنین اشاره می‌کنند که پرل صدها خود پرتره نایف کشیده است: «مورخان هنر آنها را به‌عنوان نقاشی‌هایی نادیده می‌گرفتند، اما مسلماً آنها به استعداد خلاق قابل توجهی اشاره می‌کنند – اثر او تصویر او بود.
گریفیث می‌گوید: «او زنی صاحب سبک است که در نحوه لباس پوشیدنش بیانی برای مدرنیسم پیدا کرد که تقریباً 100 سال بعد کاملاً مدرن است و هنوز هم کاملاً مدرن است.
بحثی وجود ندارد.
منبع: https://wwd.com/runway/spring-2023/milan/max-mara/review/
