مایکو کوروگوچی همیشه مجذوب جزئیات زندگی روزمره است، به ویژه مواردی که مربوط به صنایع دستی ناپدید شده از ژاپن است، که او فرصت زیادی برای کشف مجدد آنها در طول همه گیری داشت.
منبع اصلی الهام برای مجموعه بهاری او صنایع دستی بامبو بود، به ویژه آثار استاد بافنده قرن بیستم ایزوکا روکانسای، که اقلام روزمره را به آثار پیچیده هنر عامیانه تبدیل کرد.
مثل همیشه، کوروگوچی با طیف وسیعی از بافت‌های نساجی برای سیلوئت‌هایی بازی کرد که از ملایم و کلاسیک تا تجربی و اغواکننده را شامل می‌شد. پالت او بین رنگ‌های آبی و سبز یک بیشه بامبوی زنده و قهوه‌ای خاکی مواد پس از تغییر شکل در نوسان بود.
جزئیات برگرفته از سبدها در سراسر مجموعه تقطیر شد و روی تاپ های یقه بلند و شلوارهای شلواری چاپ شد. به عنوان لوله کشی در خیاطی و بافتنی ها استفاده می شود. ظاهر شدن در بافت ژاکارد پنبه ای ابریشمی؛ بالا بردن شکل سودمند یک ژاکت، یا تخصیص اشکال آن به یک کت و شلوار جسورانه.
بند دوزی، تکنیکی که کوروگوچی در طول سال‌ها از آن با جلوه‌های بسیار خوبی استفاده کرده است، حس کرستی را به اندام و لباس نهایی ظریف و در عین حال ساختار یافته می‌دهد.
برای بازگشت به پاریس، کوروگوچی گفت که می‌خواهد مطمئن شود که مجموعه‌اش نه تنها ظریف و زنانه بلکه به‌عنوان یک پیشنهاد کاملاً مدرن دیده می‌شود. در فضای خشن کاخ توکیو نشان داده شده است، این قطعاتی بودند که کار دستی پیچیده او را با جهت حسی‌تر ترکیب می‌کردند که هر سه کادر را به راحتی بررسی می‌کردند.
منبع: https://wwd.com/runway/spring-2023/paris/mame-kurogouchi/review/
