Fitbit لباس شما را دیکته می کند. اگر نتوانید 10000 مرحله را در آن انجام دهید، آیا واقعا کار می کند؟ | روش

Eاین روزها خیلی آدم همه جا قدم می زند. در صورت امکان، پیاده به سمت محل کار می رویم. (قیمت سفر را دیده اید؟) به جای سوار شدن به ماشین پیاده می رویم. (سیاره، احمق.) آخر هفته ها با دوستان در پارک قدم می زنیم. (مخصوصا الان که همه سگ دارند.)

همه ما در تعداد قدم هایمان درگیر هستیم. چیزی که به عنوان یک معیار ساده برای فعالیت قلبی عروقی شروع شد، به یک معیار مدرن برای ارزش خود تبدیل شده است. ممکن است قبل از خواب نمازتان را نخوانید، اما تا زمانی که به 10000 قدم بروید، می توانید راحت بخوابید. پیاده‌روی به اندازه شنای وحشی مقدس نیست، اما همچنان این قدرت را دارد که شما را احساس خود راضی کند.

Fitbit در دهه 2020 همان چیزی است که پمپ جیمی چو فتو (دیانا، مورد علاقه شاهزاده خانم ولز) در دهه 1990 و کفش سگک دار Manolo Blahnik Hangisi، مورد علاقه کری بردشاو، در دهه 2000 بود. این اکسسوری است که بقیه لباس شما را مشخص می کند. به هر حال، حتی اگر Fitbit واقعی نداشته باشید، این اتفاق می افتد. تعداد قدم‌های من فقط در ذهنم یا برنامه Health در آیفون من تیک می‌زند، اما هنوز مقدار زیادی از لباس‌های من را تعیین می‌کند.

پیاده روی به یک انتخاب سبک زندگی تبدیل شده است. تاکسی سواری این روزها کمی به نظر می رسد، حتی اگر بتوانید آن را بپردازید. وقتی ایرپادهای خود را بیرون می آورید، راه رفتن با گونه های سرخ شده در میخانه احساس مدرن می کند. بیرون افتادن از یک تاکسی مشکی بسیار کوچک است، پتسی و ادینا، به نوعی. در شهرها، Google Maps دانش را دموکراتیک کرده است و مدیریت سفرهای شهری را با پای پیاده آسان‌تر می‌کند. در همین حال، تابستان گرما گوشی‌های ما را پر از عکس‌های بت‌نیاز از یومپ‌های روستایی کرده است.

در یک روز آفتابی، مسیرهای ساحلی کورنوال و نورفولک مملو از افراد بیست و چند ساله‌های باربر پوش است که برای اینستا سلفی می‌گیرند تا بازنشستگان پشم‌پوش.

اما کدام یک اول شد: پیاده روی یا کفش تخت؟ آیا ما شروع به پوشیدن کفش‌های تخت کردیم زیرا بیشتر راه می‌رفتیم – یا وقتی کفش‌های تاکسی را کنار گذاشتیم، پیاده‌روی به یک گزینه تبدیل شد؟ مرغ و تخم مرغ، اما آن را مد کنید. سال‌ها پیش، اگر به یک جلسه یا مهمانی راه می‌رفتم، کفش‌های پاشنه‌دار را در کیفم می‌بردم و درست قبل از رسیدن آن‌ها را عوض می‌کردم. این شامل پریدن روی یک پا در در ورودی بود، که منظره‌ای بد مثل تعویض لباس در ساحل بود. که اکنون دیوانه کننده به نظر می رسد. اما در آن زمان، وقتی با کفش‌های پیاده‌روی من دیده می‌شدم، احساس می‌کردم که با پیش‌بند بیرون می‌روم یا کلاه دوش می‌پوشم. آنها صرفاً لباس های عمومی نبودند.

در 15 سال گذشته، بیشتر کفش های “It” تخت بوده اند. حتی جذاب‌ترین و جذاب‌ترین کفش‌ها – همه آن کفش‌های خزدار و کفش‌های طراحی با قیمت‌های گزاف – صاف بوده‌اند. ویژگی‌هایی که زمانی فقط در بخش کفش‌های Mountain Warehouse یافت می‌شد – درب‌های ریپتیپ عریض برای تناسب راحت، زیره‌های شیاردار درشت برای گرفتن – اکنون در جذاب‌ترین بوتیک‌ها رایج هستند. می‌توانید این روزها به کفش‌های کری بردشاو اعتیاد داشته باشید و همچنان در همه جا قدم بزنید.

نه تنها راه رفتن کفش تخت را بالا برده، بلکه بقیه کمد لباس های ما را نیز تغییر داده است. کیف صلیب بدنه به عنوان استاندارد روزمره کیف کار، جای کیف شانه ای را گرفته است. کیف های شانه ای، این روزها، برای زمانی است که برای شام بیرون می روید و احساس زیبایی می کنید. و دامن مدادی زانو، که در سال‌های نه چندان دور یکی از لوازم اصلی لباس اداری بود، تقریباً به طور قطع از کمد لباس شما حذف شده است، مگر اینکه یک مشاور املاک آمریکایی باشید.

پیاده روی بیش از راهی است برای رسیدن از A به B. این یک حالت ذهنی است. از نظر مد، ظاهر خوبی دارد. بنابراین اگر نمی توانید با لباس خود راه بروید، خیلی شما را دور نمی کند.