بخشی از تصویر
منبع: https://www.nytimes.com/2023/05/09/style/e-jean-carroll-courtroom-style.html
لباس های او ساده و دوخته شده بود و هیچ لوگوی قابل مشاهده ای نداشت. مرتب محترمانه اما نه خشن. قطعا نمایشی نیست. موهای او در یک باب کنترل شده درست شده بود. او جوراب شلواری پوشیده بود. یقه های او اغلب بلند و محافظ بودند.
از چنین جزئیاتی، برداشت هایی ایجاد می شود. از چنین جزئیاتی، اعتبار ساخته می شود. آیا او را باور می کنید؟ او روز به روز ثابت و قابل اعتماد به نظر می رسید. او تزلزل نکرد – نه به سبک یا داستانش. با بیان جزئیات مبهم آنچه که میگفت در دنیای طلایی برگدورف گودمن، فروشگاهی که آنقدر بخشی از اسطوره منهتن است که فیلم خاص خود را دارد، برایش اتفاق افتاده است، به نظر میرسد که میتوانست از آنجا خرید کند – اما نه با اغماض. . نه آنقدر زیاد که ارتباط با آن غیرممکن باشد.
تقریباً مثل این بود که او پاسخی به سؤالی می داد که ممکن بود زمانی به عنوان مجله Elle از او پرسیده شود. مقاله نویس مشاوره، E. Jean: «من در حال شهادت در دادگاه تجاوز جنسی هستم. من یک شهروند خصوصی هستم و متهم مردی است که زمانی در دفتر بیضی شکل نشسته است. چه چیزی باید بپوشم تا صدایم تقویت شود و مردم آن را جدی بگیرند؟»