نمایش بهاره آنا یانگ یک مراسم طولانی و با ظاهری پنجاه و چند ساله بود، با تغییرات جزئی در همان سیلوئت ها – جین دهه 90 روی جین، خیاطی با لبه های گوشه دار و روسری های معماری با ظاهر علمی تخیلی.
در این فصل، طراح چینی بار دیگر نتوانست به دلیل محدودیت های همه گیر سفر کند. او ممکن است در چنین شرایطی بیشتر احساس فشار کند، ظاهرهای تکراری او با هدف اطمینان از اینکه کدهای مد او با صدای بلند شنیده می شود.
در یادداشت های مطبوعاتی به مستند «زندگی مخفی هرج و مرج» کارگردان بریتانیایی نیک استیسی با محوریت فراکتال ها اشاره شد که یانگ آن را در طرح های خود گنجاند.
لباس‌هایی با چاپ روان‌گردان دارای پایین تنه و شانه‌های قوی بودند، در حالی که برعکس تاپ‌های بریده شده با پوست دوم با شلوارهای جین گشاد و دامن‌های غیرکلید ست می‌شدند. لباس‌های شلوار با شانه‌های پف‌کرده با تاپ‌های باندو با جیب‌ها و سخت‌افزارهایی که انگار کت‌های بی‌نقص هستند.
جین کریس کراس روی ست‌های جین – بالاتنه و شلوار جین گشاد – به سبک Y2K که مورد علاقه جوانان است، اشاره کرد. بلیزرهای جعبه‌ای و کشیده و یقه‌های یقه‌پشتی بالاکلوا با کریستال‌های سواروسکی پر شده بودند (شرکت سوئیسی در این فصل تعداد انگشت شماری همکاری در باند میلان داشته است).
قطعات آزمایشی با امضای یانگ شامل دامن و تاپ حلقه ای Space Age-y بود. لباس‌های آستین‌دار و گوشه‌دار، و نمای بسته، لباسی کج که شبیه برج معمار فرانک او. گری برای موزه لوما در آرل، فرانسه بود. آنها ارزش میم را داشتند.
منبع: https://wwd.com/runway/spring-2023/milan/annakiki/review/
