آندره‌آ پومپیلیو در ترکیب بهاری خود احساسی خانوادگی داشت، افکارش در مورد با هم بودن و خانواده تبدیل به وسواسی برای لباس‌های زیر مدرسه قدیمی می‌شد.
او با دوری از روند شهوانی فراگیر، لباس زیر زنانه را به عنوان تنها شکوفایی یک مجموعه مینیمالیست ارائه کرد. بافتنی‌های بافته باز به شکل لباس‌های میدی بدون بند و برهنه ساخته می‌شدند، بافت‌های دنده‌ای در لباس‌های کوتاه یقه V با سوتین و کمربندهای تعبیه‌شده به کت‌های شیشه‌ای شیک جلوه می‌دادند. یک لباس روسری جذاب ناشی از لایه‌بندی پنل‌های نوعی پارچه ابریشمی است که با روبان‌های گره‌دار در شانه‌ها به هم گره خورده‌اند.
مردان نیز با پوشیدن ست های بافتنی و پیراهن های کشیده که یادآور لباس خواب های پدربزرگ بود، ظاهری رو به رو داشتند. در جاهای دیگر بلیزرها با شورت های بافتنی دنده ست می شدند، در حالی که کت و شلوارهای آنوراک و لباس کار دارای لبه های خام و محو شده بودند.
طراح که بین استودیوی برند خود و محل نمایش Onitsuka Tiger (او همچنین مدیر خلاقانه لیبل ژاپنی است)، گفت که این مجموعه تماماً «درباره احساسات و بازگشت به چیزهای زیبا است، به خوبی ساخته شده است». فقط کمی تازگی داشت.
منبع: https://wwd.com/runway/spring-2023/milan/andrea-pompilio/review/
