این کتاب از زمانی شروع شد که من کتاب «آموزه‌های دون خوان» را خواندم، کتابی که جنبش عصر جدید را آغاز کرد و در سال 1968 منتشر شد. درباره شمنیسم و ورود به قلمرو جادویی است. فکر می کنم این باعث شد به این فکر کنم که کجا می توانیم جادو را در زندگی خود و تلاقی واقعیت و تخیل پیدا کنیم. جوزف آلتوزارا پس از نمایش باند بهاری خود گفت: این یک سفر بود – تقریباً یک سفر توهم زا. سخنان نویسنده کارلوس کاستاندا، و همچنین سخنان ادوارد ابی “Desert Solitaire” آغازگر مجموعه بود. «چطور چیزی را که به این دنیا متصل نیست و احساس می‌کنید این‌قدر خیال‌انگیز است یا از واقعیت جدا شده‌اید، می‌برید؟ آن قطعات همین بودند.»
پیچیده به نظر می رسید، اما در باند فرودگاه، چیزی جز این بود.
آلتوزارا افزود: «من واقعاً می‌خواستم این دختر به سفر برود – می‌دانستم که می‌خواهم با یک پارک باز کنم و با یک پارک ببندم و این شخص باشد که در طول روند مجموعه کاملاً متحول شود.
این جلوه از طریق تکامل لباس‌های ورزشی قوی با عناصر ناسازگار طراحی‌شده برای «انعکاس لباس‌های کاشفان باهوش» روی باند فرودگاه به نمایش گذاشته شد – مانند یک کت بلند باریک برجسته در بالای یقه سرنشین کلاسیک و دکمه راه راه به سمت پایین با دامن‌های گشاد همسان. با جلیقه‌های کوچک شده و ژاکت‌های دوخته‌شده با بسته‌بندی‌های کرست، دامن‌های پلیسه‌دار، کشباف‌های کابلی، جین و شلوارهای لبه‌دار دکمه‌دار – به لباس‌های لوکس و بوهمیایی با ریف‌های روان‌گردان با رنگ‌های کراوات شیبوری، طرح‌های «هیپنوتیزم‌کننده» و لاک‌های متالیک. طیف رنگ‌های توهم‌زا در میان لباس‌های بغل بدن، بافتنی، پیراهن‌های جلوی کراوات چشم‌گیر با دامن‌های کوتاه، تونیک‌ها و البته پارکاها نشان داده شد. این مجموعه همچنین عناصری از مجموعه پاییزی او را به یاد می‌آورد – پالت‌های آبشاری شبیه پری دریایی او که در ظاهرهای آخر لایه‌ای به وسایل گچی تبدیل شده‌اند.
و سپس، سفر – برداشتی قوی از لباس‌های ورزشی مدرن و صنایع دستی بوهمیایی قابل هضم با نمادهای آلتوزارا – کامل شد.
منبع: https://wwd.com/runway/spring-2023/new-york/lionne/review/
