چرا Skin In, Again, برای مد بهار 2023 – WWD

Squint and Spring 2023 شبیه یک راه‌اندازی مجدد Y2K است که با لباس‌های اسلیپ، جزئیات توری و مش جدا می‌شود تا جایی که چشم کار می‌کند.

و داده ها مطمئناً احساسات “لباس زیر زنانه و تکراری” را که توسط ویکتوریا دارتیگس La Samaritaine درست بعد از هفته مد پاریس ابداع شد، تایید می کند.

بر اساس موتور جستجوی مد Tagwalk، 59 درصد از 247 طراح که در طول ماه مد به نمایش گذاشتند، شامل لباس زیر زنانه و 77 درصد از آنها ظاهر شفاف را در مجموعه بهار 2023 خود گنجانده اند.

اما به گفته ناظران، دیدن همه اینها صرفاً به عنوان نوستالژی دهه 90 یا کاهش “نوبت هزاره” ساده‌سازی بیش از حد است.

برای تیفانی هسو، معاون خرید لباس زنانه و لباس بچه گانه Mytheresa، این تکرار جدید بخشی از یک جنبش فراگیر است که شکل زنانه را جشن می گیرد.

او با اشاره به محبوبیت سبک‌هایی که برای برجسته کردن فرم زنانه طراحی شده‌اند، خاطرنشان کرد: «این زنان هستند که برای خودشان لباس می‌پوشند و قدرت زنانه‌شان را جشن می‌گیرند».

ننسی دوجاکا، برنده جایزه LVMH در سال 2021، برنده جایزه LVMH 2021 که معتقد است باندهای بهار 2023 ایده ای را که در دهه 90 سرچشمه گرفته بود، به ارمغان آورد که در آن “شفافیت زیادی وجود داشت و به نوعی بسیار بیشتر بود، اجرای با سلیقه و فقدان بار جنسی ضروری هستند. پذیرفته شده.”

نشان دادن بدن “بیشتر به عنوان یک روند شروع شد، ادامه پیدا کرد و به جای ترسیدن به بیانیه ای برای توانمندسازی و “قابل قبول” کردن بدن زن تبدیل شد. [of seeing it] این طراح مستقر در لندن گفت.

لورنس دکوفسکی گفت: پس از دهه‌ها مبارزات فمینیستی و تمرکز فزاینده بر ایمن‌تر کردن فضاهای عمومی برای زنان، سبک‌های آشکارتر این احساس را منعکس می‌کرد که «شما حق دارید همان چیزی باشید که هستید و این به دیگران هیچ حقی برای شما نمی‌دهد». ، مدیر بخش لباس زیر زنانه و لباس کودکان در Le Bon Marché Rive Gauche.

به نظر او، این نشان دهنده یک مصرف‌کننده قدرتمند بود که دیگر به نسخه‌ها یا تصورات مربوط به سن توجه نمی‌کند و به جای محدود کردن آنها به لباس مهمانی یا بیرون رفتن از شب، این ظاهر را به خیابان می‌کشد که برای روز است.

این هم یک پیچ و تاب رمان است. دکتر کارولین مایر، روانشناس رفتاری، مشاور کسب و کار و نویسنده کتاب «روانشناسی مد»، به جای اینکه صرفاً از طراحان و نمایش های آنها نشأت بگیرد، «تأثیر و دستور کار به جای عکس، توسط خیابان هدایت می شود».

او گفت: «یکی از راه‌های نگاه کردن به آن این است که مردم نسبت به بدن خود مطمئن‌تر هستند.

میر ادامه داد: در زمانی که «همه احساس می‌کنند می‌توانند جایی در میز مد داشته باشند»، گفت: «شما فقط می‌توانید لباس زیر زنانه بپوشید که «زیبا اندام» باشید، دیگر آن را کوتاه نمی‌کند.

«غرور به تدریج در حال تبدیل شدن به مرکز مد است. افتخار بدن‌ها، تفاوت‌ها و تعدد آن‌ها،” آلیس ویلانت، طراح پاریسی، که برچسب دو ساله‌اش Vaillant وابسته به ظاهر شفاف چسبنده و جزئیات لباس زیر است، موافق است.

او ادامه داد که برهنگی یک عمل تصاحب مجدد است که برای «بازیابی بدن ما در برابر کسانی که از آنها برای منافع خود استفاده می کنند» ضروری است، به ویژه از «نسل خود» که حاضر به گیر کردن نیست. [and] تنوع و زنانگی و مردانگی متفاوت را جشن می گیرد.»

این ایده زیربنایی پشت نمایشگاه 2014 “Exposed: A History of Lingerie” در موزه انستیتوی فناوری مد را بازتاب داد، که لباس های زیر را نه تنها به شکل ظاهری بدن زن بلکه رفتار زنانه را نیز تغییر می دهد.

«مشکل خیلی زیاد نیست [showing] بدن زنان به عنوان [seeing] ویلانت ادامه داد که غرور و خودباوری را ابزاری برای رهایی و در عین حال بردار تغییر می داند.

در حالی که اغواگری و تمایلات جنسی به کنار گذاشته شده است، مایر سبک‌های برهنه کردن بدن را به‌عنوان مرحله‌ای از سبک افراد می‌خواند، و مکان‌نما را با نشانه‌های دیگری مانند نحوه نمایش خود، کمد لباس کلی یا حتی لوازم آرایشی قرار می‌دهد.

او ادامه داد: نسل‌های جوان‌تری را در نظر بگیرید که بازی با مد برای آنها «تأیید هویتشان است، تا مشخص شود که در دنیایی که در آن وجود دارند، چه کسانی هستند».

و آن دنیا تلخ است. الکساندر سامسون، مورخ مد و متصدی کاخ گالیرا، فراتر از نشانه‌های فردیت، این ظواهر سبک وزن «جاذبه دوران ما» را، اعم از عدم قطعیت‌های ژئوپلیتیکی، طی دو سال از همه‌گیری کووید-19 و محدودیت‌های مرتبط، ظهور ایدئولوژی‌های افراطی، یادآور شد. و تعرض به حقوق باروری زنان.

او شجره نامه ای را بیان کرد که شامل بهار 2023، اولین حضور استر ماناس، کارهای قبلی آتلین یا اوتولینگر، نقش متقابل شفافی که در موگلر کیسی کادولادر و فراتر از آن تا کلوئه دوران استلا مک کارتنی، شانتال توماس در دهه 80 و بریدگی هایی که در فیلم دیده می شد را در بر می گرفت. کارهای لوریس آزارو در دهه 70 و لباس های او “ساخته شده برای آزادی جنسی”.

به نظر او، این زیبایی‌شناسی «آینه‌ای از فرهنگی است که سرآغاز جهانی شدن مد را نشان می‌دهد» که با نگاهی بدبینانه به آن نگاه می‌شود، زیرا نسل‌های آینده شروع به هضم آن دوران با بیش از دو دهه فاصله می‌کنند.

او ادامه داد: «حتی قبل از همه‌گیری کووید-19، این گزاره در حال ظهور بود. برندهای پیشرو از سال 2017، بازگشت لباس زیر را به عنوان لباس بیرونی نشان می دهد.

با تشدید کنترل ها توسط دولت ها، هنجارهای چالش برانگیز از طریق لباس ممکن است راهی برای نشان دادن اختیار و آزادی بیان به شیوه ای متفاوت باشد.

دکوفسکی بر این باور است که در مواجهه با «نیروهای قهقرایی»، مصرف‌کنندگان و طراحان می‌توانند از طریق اسراف و سبکی – منسوجات و سایه‌ها – واکنش نشان دهند.

مایر گفت: «زمانی که کنترل نداشتیم، سعی می‌کنیم هر زمان و هر کجا که می‌توانیم کنترل را به دست بگیریم، و مطمئناً می‌توانیم این کار را با لباس انجام دهیم – اگر اعتماد به نفس انجام آن را داشته باشیم.»