نمایش گاگوسیان پیوندهای اندی وارهول با پاریس و مد – WWD

پاریس – مد و شهرت دو مورد از وسواس اصلی اندی وارهول بودند – و در پاریس، پادشاه پاپ آرت بستر مناسبی برای هر دو پیدا کرد.

وارهول ممکن است برای همیشه با شهر نیویورک و استودیوی کارخانه اش یکی باشد، اما او به همان اندازه در پایتخت فرانسه، جایی که او یک بازدیدکننده مکرر بود، تجلیل شد. این هنرمند آمریکایی در یک مقطع زمانی آپارتمانی را در محله کرانه چپ سنت ژرمن د پرس نگهداری می کرد و حتی کارل لاگرفلد را برای حضور در فیلم زیرزمینی خود “L’Amour” دعوت کرد.

نمایشگاهی جدید در گالری گاگوسیان در نزدیکی میدان واندوم، دیدگاه وارهول از پاریس و پیوندهایش با مد را با پرتره هایی از طراحان مشهور از جمله هوبرت دو ژیوانشی، سونیا رایکیل و آزالدین آلیا به نمایش می گذارد.

«اندی وارهول: پاریس و مد» که تا 12 اکتبر ادامه دارد، 40 عکس از پرتره‌های پولاروید امضای خود از افراد مشهور، که او به‌عنوان پایه‌ای برای نقاشی‌های روی صفحه ابریشم استفاده می‌کرد، تا عکس‌های سیاه و سفید بدون کاف را ارائه می‌کند. از بناهای دیدنی پاریس که اغلب از پشت ماشین گرفته می شود.

آنها مانند یک کپسول زمان، تصویری از زندگی او در هر دو سوی اقیانوس اطلس را ارائه می‌کنند، و رویدادهایی مانند شام با دایان دو بوو-کراون، شخصیت اجتماعی معروف به “شاهزاده خانم پانک” یا بازدید از آتلیه هوبرت دو ژیوانشی را به تصویر می‌کشند. حامی هنر سائو شلمبرگر

سرنا کاتانئو آدورنو، مدیر گالری های گاگوسیان در پاریس گفت: “وارهول درک بسیار شدیدی از مد پاریس داشت و در طول زندگی حرفه ای خود روابط نزدیکی با مد داشت.”

او گفت: “دیدگاه او آشکارا تحت تأثیر دوستی او با طراحان مشهوری بود که لحظات صمیمی را با آنها به اشتراک می گذاشت.”

کتانئو آدورنو افزود: «با این حال، او به طراحان نوظهور نیز علاقه مند بود. او پیش از این که به همه این طراحان مشهور شوند نزدیک بود.»

تصاویر از یک مجموعه خصوصی گرفته شده است. او گفت: «آنچه استثنایی است، جمع آوری این همه عکس فوری از پاریس و شخصیت های مد در یک نمایشگاه واحد است.

در حالی که پولارویدها طراحان نمادینی مانند جورجیو آرمانی و کارولینا هررا را در ژست‌های جذاب می‌گیرند، بسیاری از عکاسی‌های وارهول کیفیت دور ریختنی دارند که با رویکرد مستندسازی او توضیح داده می‌شود. یک عکس به این معنی است که می دانم هر دقیقه کجا بودم. برای همین عکس می گیرم. این یک دفتر خاطرات تصویری است.

کاتانئو آدورنو خاطرنشان کرد که او همان روشی را که برای افراد مشهور انجام داد، برای بناهای تاریخی معروف به کار برد. او گفت: «این واقعاً یک آمریکایی در پاریس است. ایده همیشه این است که چیزی نمادین را بردارید و دوباره از آن استفاده کنید. در واقع، وارهول برج ایفل را در یکی از نقاشی هایی که با ژان میشل باسکیا در سال 1985 کشید، به نمایش گذاشت.

تیم گاگوسیان به لطف خاطرات وارهول که در ابتدا در سال 1989 منتشر شد اما به لطف سریال اخیر نتفلیکس ارتباط جدیدی پیدا کرد، توانست تاریخ تصاویر را تعیین کند و جزئیات مهم دیگری را شناسایی کند. کاتانئو آدورنو گفت: “این باعث شده است که علاقه به زندگی او و افرادی که با آنها معاشرت داشته باشد، دوباره زنده شود.”

این نمایشگاه شامل تصاویر سیاه و سفید از دسته گل کارول جوان با ژاکت بدون آستین و شلوار جین است. Loulou de la Falaise در حال سیگار کشیدن، و جک نیکلسون در حال صرف غذا با مدل ایتالیایی و موزه قدیمی سنت لوران مارینا اسکیانو. پولارویدهای رژین ملکه زندگی شبانه پاریس و تینا چاو مدل آمریکایی و طراح جواهرات وجود دارد.

«امروزه، به لطف اینترنت، می‌توانید با هر کسی در دنیا در تماس باشید. مدیر گالری خاطرنشان کرد: در آن زمان باید در پاریس، در کافه دو فلور می‌بودید و منتظر کسی بودید که وارد یا خارج شود تا چنین تبادلی داشته باشید.

فون فورستنبرگ در مصاحبه ای با مجله گاگوسیان کوارترلی توضیح داد که وارهول چگونه اجتماعی می شود.

او یک فضول بود. به تو اجازه می داد حرف بزنی و زیاد حرف نمی زد و وقتی حرف می زد همیشه یک چیز کوتاه بود و برای اینکه بیشتر حرف بزنی می گفت. او می خواست همه چیز را در مورد شما بداند، می خواست از شما عکس بگیرد، یک ضبط در جیبش داشت، می خواست شما را نقاشی کند. او به یاد می آورد که او همه چیز را جذب می کرد.

اما با نگاهی به گذشته، او حس فوق العاده ای از برندسازی داشت. او تصوری از این داشت که دنیا قرار است چه شود که هیچ یک از ما تا زمانی که به اینجا نرسیدیم متوجه نشدیم. به نوعی او قبل از شبکه های اجتماعی، شبکه های اجتماعی را انجام داد. او با اینستاگرام دیوانه می شد. فون فورستنبرگ گفت: او تأثیرگذار اصلی بود.

در همین حال، کارهای تجاری وارهول، از جمله پولارویدهای مردی برهنه با شلوار جین لیوایز، و انبوهی از کفش‌های مارک هالستون، تأثیر ماندگار او را بر زیبایی‌شناسی مد و تبلیغات امروزی نشان می‌دهد. در مرکز دیواری از پولارویدها، «خود پرتره با کلاه گیس ترسناک» که در سال 1986، چند ماه قبل از مرگ او گرفته شده است، نشان می دهد که ستاره نمایش همچنان خود وارهول است.