ماریا گرازیا چیوری و کاترین دو مدیچی: دو ایتالیایی در پاریس، با قرنها فاصله، روز سهشنبه در باند فرودگاه دیور به هم متصل شدند.
چیوری قبلاً با لباسهای تاریخی معاشقه میکرد، اما همیشه در برابر کشیده شدن در یک تونل زمان مقاومت میکرد و مصمم بود زنان را برای مقابله با چالشهای اینجا و اکنون لباس بپوشاند.
مجموعه بهار 2023 او که حول یک غار به سبک گوتیک ساخته شده از برش های کاغذی توسط هنرمند فرانسوی اوا ژوسپن به صحنه رفت، جرقه گفت وگویی بین گذشته و حال را برانگیخت که پر از فریبکاری بود. دامنهای حلقهای آباژور، لباسهای پیراهنی توری و کرستهای کش دار را در نظر بگیرید که به راحتی روی شلوارهای باری آویزان شدهاند.
چیوری در پیش نمایشی گفت: «ایده این است که عناصر طبیعی را با ساخت و ساز ترکیب کنیم و یک توپ باروک در داخل باغ های تویلری ایجاد کنیم، اما به روشی معاصر».
این طراح شیفته روشی بود که لباس به اسطوره ملکه رنسانس کمک می کرد، ملکه ای که به محبوبیت کفش های پاشنه بلند برای زنان اعتبار می بخشد و تکنیک گلدوزی را به فرانسه آورده است که هنوز نام او را دارد.
او گفت: “به خوبی فهمیدم که او تا چه اندازه از لباس برای بیان قدرت خود و رابطه بین مد و قدرت استفاده می کند.” من این را بسیار جالب دیدم، و همچنین به این دلیل که به من در درک روابط بین فرانسه و ایتالیا کمک کرد. این زن واقعاً رابطی بین این دو فرهنگ بود.»
این مجموعه هم به معنای واقعی کلمه و هم به صورت استعاری به آن نکات اشاره میکرد و چیوری ماهرانه عناصر آرشیو دیور را میبافید. او پاشنههای خمیده را با الهام از طرحهای راجر ویویر برای دیور در دهه 60، از چکمههای چند بند گرفته تا پاپوشهای چوبی که مطمئناً به یکی از کفشهای «It» فصل تبدیل میشوند، کار میکرد.
گلدوزی، که چیوری یکی از امضاهای خود را در خانه مد فرانسه ساخته است، روی مواردی مانند یک کت رافیا ساده و فریبنده با طرح گلدار سه بعدی پیچیده با الهام از لباس میس دیور بنیانگذار کریستین دیور، یا شلوار جین تزئین شده با نقوش هندسی کاترین ظاهر شد. دوخت مدیچی، که به عنوان پونتو ماداما نیز شناخته می شود.
صحبت از دیپلماسی مد، طراح برای خودش پیامی سیاسی داشت و مدلهایی را در ایالتهای مختلف دشابیل به پایینترین حالت میفرستاد. دامنها از هم جدا میشوند تا شورتهای باکسر هماهنگ را نشان دهند، در حالی که کتهای شلواری برودری آنگلاز با تاپهای سوتین کوتاه ست شده بودند.
چیوری که فمینیسم را به یک سنگ بنا تبدیل کرده است، گفت: «من بسیار ناامید هستم که در این لحظه تاریخی، ما نمیتوانیم بدنها را نشان دهیم، که همه آنها نسبت به اتفاقاتی که در اطراف بدن ما میافتد وسواس دارند، بنابراین ایده این است که بدن را نشان دهیم. دوران تصدی او در دیور
این واقعیت که این نمایش در باغ تویلری برگزار میشد، بسیار تلخ بود، پارکی که در ابتدا توسط د مدیچی طراحی شده بود. چیوری در بازتابی از سفر خود، چاپ روسری دیور قدیمی از نقشه پاریس را احیا کرد و از آن بر روی مواردی از جمله کت سنگری، هودی و ژاکت بمبافکن استفاده کرد.
«احتمالاً یکی از اولین چیزهایی که هنگام ورود به پاریس دیدم، ارجاعاتی بود که به ایتالیا پیدا کردم. ما روش متفاوتی برای زندگی در فضا و زندگی در این ارجاعات داریم.
“وسواس” او، در حالی که وارد سال هفتم خود در دیور می شود، ایجاد گفتگو بین فرهنگ خود و خانه مد فرانسوی است که به نظر می رسد با این تمرین درگیری زمانی به اوج خود می رسد.
او گفت: «من واقعاً از آموختههایم در پاریس قدردانی میکنم، اما در عین حال فکر میکنم در ازای آن روشی متفاوت به آنها دادهام تا ببینند خودشان، چه میکنند و چگونه میتوانند برای آینده تکامل یابند. “گاهی اوقات داشتن کسی که از دیدگاه دیگری می آید و می تواند چیزها را به شیوه ای تازه ببیند بسیار مفید است.”
منبع: https://wwd.com/runway/spring-2023/paris/christian-dior/review/