«لباسی برای دراز کشیدن»: آنچه که هرج و مرج بوریس جانسون در مورد این مرد به ما می گوید | روش

منچیزی نیست، آنچه بوریس جانسون می پوشد: کت و شلوار، پیراهن، کراوات، جوراب، کفش. نحوه لباس پوشیدن او، معنای لباسش و واکنش ما به آن مهم است. به هر حال، ما به قوانین اجتماعی که او قدرت خود را در آن جستجو می کند، تن می دهیم.

لباس‌های جانسون هدف آسانی هستند: ژولیده، نامرتب، ژولیده. او از دوران مدرسه اش در کالج ایتون این گونه لباس می پوشد، بیش از چهار دهه گستاخی مداوم. عکسی از مبارزه جانسون 15 ساله با وسط بالش در ایتون وجود دارد که شیک پوشی لباس مدرسه او نادیده گرفته شده است. جانسون بیستمین نخست وزیر آن مدرسه دولتی (و پنجاه و پنجمین PM) بود.

قلاب های جانسون به زودی تبدیل به مهره های او شد، امضایی که به کمک اشتیاق او برای تبدیل شدن به یک کیسه بوکس عمومی کمک می کرد. در سال 1998 او را ساخت برای اولین بار به عنوان میهمان میهمان در Have I Got News For You. جانسون در دهه 30 زندگی خود بود و هنوز یک روزنامه نگار بود که تا کنون نتوانسته بود در مجلس کرسی به دست آورد. جانسون در نیمه راه نمایش به عنوان یکی دیگر از این برنامه گفت: “به هر حال چرا امروزه همه از مربی استفاده می کنند؟” او سپس داستانی در مورد ایتون تعریف کرد.

آن شب، کراوات او خیلی محکم گره خورده بود، اما به نوعی هنوز دور گردنش شل بود، یقه پیراهن به طرز عجیبی پخش می شد. این نمایش جانسون را به یک شهرت تبدیل کرد. بوفون شیک کثیف نقش طبیعی او بود و مردم را به خندیدن به او دعوت می کرد. جانسون همیشه مایل بوده که لباس هایش را خنده دار بدانیم.

این هیچ تصنعی، اجرا یا اغراق نیست. لباس پوشیدن هرج و مرج برای جانسون ضروری است. اغلب او را در جای خوبی دیده است. در طول همه پرسی سال 2016 در مورد عضویت در اتحادیه اروپا، بی بندوباری او در طول مبارزات انتخاباتی رای مرخصی به او اجازه داد تا مردی از مردمی به نظر برسد که او نبود. هنگامی که به خیابان داونینگ 10 رسید، آستین های پیراهن و موهای پرپشت او روایت مورد تحسین او را از یک کارگر سخت کوش تمام ساعت بیان می کرد.

اما آشفتگی متناسب او همچنین جبهه ای است برای کل افراد بد در تعقیب قدرت. اینها لباس هایی هستند که در آن می توان از دروغ دور شد. هر گونه نرم‌افزاری و وعده‌های کمپین انتخاباتی وی در سال 2016، مانند 350 میلیون پوند به NHS، نمی‌ماند. دروغ های او به بی نظمی او بستگی دارد. انگار لباسش می گفت: «بیا باقالی کهنه، به صورتت دروغ گفتم. بیایید در مورد آن سر و صدا نکنیم – همانطور که بودید ادامه دهید.

این بخشی از هوش هیجانی عجیب اوست، که برخی از کسانی که او را دوست دارند ممکن است آن را “جذابیت” بخوانند. نیز در نظر گرفته شده است. کت و شلوار ممکن است در اطراف بدن او درهم به نظر برسد، اما هنوز هم کت و شلوار کاملا رسمی، تک سینه و دو دکمه است که در سطح جهانی به عنوان یونیفورم قدرت پدرسالار شناخته می شود. پیراهن های او ممکن است بیرون زده باشند، اما آنها پیراهن های خوبی هستند. کراوات ها بد گره خورده اند، اما تازگی ندارند. موهای او به طور فزاینده‌ای در حالتی قرار می‌گیرند، اما همیشه تقریباً به همان اندازه هستند: کسی آن را کوتاه می‌کند.

بدترین لباسی که جانسون می‌پوشد، حیله‌گری است که به او اجازه می‌دهد زندگی خود را چگونه بپوشد. این کاغذ دیواری برای بازسازی آپارتمان داونینگ استریت او است که برخی می گویند قیمت هر رول 2250 پوند است، برخی دیگر می گویند 840 پوند. این تعطیلات رایگان او در دریای کارائیب است که توسط یک اهدا کننده حزب محافظه کار پرداخت شده است. این جشن عروسی اخیر او است که در خانه خانواده بامفورد، اهداکنندگان مهمانی میلیاردر برگزار شد.

او همچنین برای تقویت قدرت خود در انظار عمومی لباس می پوشید، مانند پاداش دادن به جاکوب ریس ماگ با ارتقاء به قلب دولت بریتانیا. ارتقای ریس ماگ یکی از بدترین میراث جانسون است. ریس موگ با سقط جنین حتی در موارد تجاوز جنسی و محارم مخالف است. هر دو مرد از حجاب ظاهر ظاهر خنده دار خود برای انجام کار واقعی خود استفاده می کنند.

لطفاً در مورد جدایی جانسون پیروز نباشید. او از ما می خواهد که به او بخندیم، بنابراین او می تواند الف) از گفتن داستانش سود ببرد. و ب) بازپس گیری قدرت، چه از طریق رسانه یا سیاست. اکثر افرادی که این مطلب را می خوانند احتمالاً نه به جانسون رأی داده اند، نه به حزب او یا رأی خروج. این دلیلی برای از خود راضی بودن نیست. حزب کارگر در دام قدرت مردسالارانه گرفتار شده است و در تاریخ 122 ساله خود هیچ رهبر زن وجود ندارد.

کیر استارمر از پیام‌های مردسالارانه کت و شلوار مناسب به اندازه دونالد ترامپ بهره‌برداری می‌کند. در سال 2022، ما مثل همیشه از خواسته‌های اثر هنری 30 ساله هنرمند زوئی لئونارد، یعنی I Want A President، دور هستیم، که با این جمله شروع می‌شود: «من یک دایک برای رئیس‌جمهور می‌خواهم».

کت و شلوارهایی که جانسون می پوشد شوخی نیست. آنها زبانی از قدرت پدرسالارانه دارند که ریشه در استعمار و امپراتوری دارد. با توجه به آنچه جانسون قبلاً در مورد استعمار نوشته است، احتمالاً این برای او مشکلی نخواهد داشت. که باید برای ما مشکل ساز باشد.

لباس های مردانه – خیلی خنده دار نیست؟ جوراب های جدید، کراوات های کمدی، سبک ناامیدکننده. چگونه می خندیم، بی آنکه نقشی را که زبان لباس در حفظ مردسالاری ایفا می کند، بازجویی کنیم. با این حال این شوخی همچنان بر سر ماست.

آنچه هنرمندان می پوشند اثر چارلی پورتر توسط پنگوئن منتشر شده است