ایسی میاکه، طراح مد ژاپنی که به خاطر لباس های چین دار خلاقانه اش و تولید 100 یقه یقه اسکی ساختگی برای استیو جابز، بنیانگذار اپل، شهرت داشت، بر اثر سرطان کبد در بیمارستانی در توکیو درگذشت. او 84 سال داشت.
گروه Issey Miyake بیانیه کوتاهی درباره کار او منتشر کرد و گفت: “روح پویای Miyake توسط کنجکاوی بی‌وقفه و میل به انتقال شادی از طریق رسانه طراحی شده بود.” در این بیانیه آمده است که “طبق خواسته آقای میاکه، مراسم خاکسپاری یا یادبودی برگزار نخواهد شد.”
میاک مانند اندی وارهول به همپوشانی هنر و طراحی و مد علاقه مند بود. در طول زندگی حرفه ای 52 ساله خود، این طراح یک موضع “ضد روند” داشت و همیشه از طرح های خود به عنوان “لباس” به جای “مد” یاد می کرد.
میاکه می گوید: «من بیشتر به مردم و شکل انسان علاقه دارم در سال 2014 به نیویورک تایمز گفت. “لباس نزدیکترین چیز به همه انسانهاست.”
شاید بیشتر به خاطر طراحی یقه‌های پلی‌استر-پنبه‌ای که به‌طور محسوسی با استیو جابز پیوند خورده‌اند، شناخته شده است. اعتقاد بر این است که او 100 دستگاه را با قیمت کمتر از 200 دلار تولید کرده است. طراحی شده برای کاهش “خستگی تصمیم گیری”، همراه با Levi’s 501s و New Balance 991s، تاپ ها به اختصار یونیفرم اواخر دهه 90 دره سیلیکون تبدیل شدند، بر اساس این ایده که ذهن افراد مشغول به چیزهای مهم تری از انتخاب کراوات است.
میاکه در سال 1938 در هیروشیما به دنیا آمد و در رشته طراحی گرافیک در دانشگاه هنر تاما در توکیو تحصیل کرد. اما او که از تلاقی بین رشته‌ها برانگیخته شده بود، به مد گرایش پیدا کرد و به پاریس رفت تا شاگرد گای لاروش شود و در نهایت در زمانی که آدری هپبورن لباس‌هایش را می‌پوشید، برای هوبرت دو ژیوانشی کار کرد.
پس از مشاهده اعتراضات دانشجویی در سال 1968، میاکه از صنعتی که فقط برای پوشش ثروتمندان طراحی شده بود، ناامید شد. این علاقه به مد به عنوان هنر و عملکرد، دموکراتیک اما از نظر زیبایی شناسی بود که باعث شد او استودیوی طراحی Miyake را در سال 1970 تأسیس کند و اولین مجموعه بسیار پوشیدنی خود را در نیویورک در سال 1971 به نمایش بگذارد. یکی از اولین قطعات او یک بدنه پیراهن بود. ، با استفاده از تکنیک های خالکوبی سنتی ژاپنی با دست نقاشی شده است.
عملکردی که یک ورزشکار مشتاق بود، به محور کار میاکه تبدیل شد. معروف‌ترین و مقرون به صرفه‌ترین لباس‌های او، خط Pleats Please، در سال 1993 به عنوان پاسخی به قیمت و غیرقابل پوشیدن مدهای گران‌قیمت عرضه شد.
لباس‌ها با شنل و شلوار، و تاباردهای بدون آستین روان ساخته شده از پلی استر عملیات حرارتی شده برای ایجاد چین‌های دائمی، هرگز چروک نمی‌شوند، می‌توان آنها را در ماشین شست و به جای تا کردن آنها را رول کرد. این خط یکی از اولین و بهترین نمونه‌های لباس‌های بدون جنسیت است و هنوز صدها پوند در سایت‌های فروش مجدد به فروش می‌رسد.
این بدبینی میاکه نسبت به صنعت مد، به ویژه سرعت تولید آن، بود که به طرح های او چنین شهرت و طراحی طولانی داد. در مصاحبه ای با The Village Voice در سال 1983، میاکه مخالفت خود را با چرخه مد بیان کرد: “من می خواهم مشتریم بتواند ژاکتی را که 10 سال پیش طراحی کردم با شلوار امسال بپوشد.”
Mikyake فناوری را راه حلی برای مشکل تولید بیش از حد می دانست، با یکی از این راه حل ها ایده «یک تکه پارچه» در اواخر دهه 90 (که بعداً به نام A-POC شناخته شد) که ایده ساخت لباس از یک لوله پارچه و برش را آغاز کرد. پایین و ضایعات و نشان دادن دقیقا آنچه می توانید با یک ماشین بافندگی، یک کامپیوتر و دانش مناسب.
بسیاری از طرح های او در موزه ها از جمله مجموعه دائمی موزه هنرهای مدرن وجود دارد. او در سال 2010 نشان فرهنگ را در سال 2010 دریافت کرد و در سال 2016 به عنوان Commandeur de l’Ordre National de la Légion d’honneur نشان داد.
میاکی که از مصاحبه متنفر بود، لنگش شدیدی داشت – نتیجه زنده ماندن از بمب اتمی سال 1945 که در هفت سالگی در شهر زادگاهش هیروشیما انداخته شد. سه سال بعد، مادرش بعداً بر اثر قرار گرفتن در معرض تشعشع درگذشت.
میاک در مقاله ای نادر در سال 2009 برای نیویورک تایمز بازگو کرد چقدر آن روز و مرگ مادرش، خلاقیت او را نشان داد. من سعی کرده ام، هر چند ناموفق، آنها را پشت سر بگذارم، ترجیح می دهم به چیزهایی فکر کنم که قابل خلق باشند، نه از بین بروند، و زیبایی و شادی به ارمغان آورند. من به سمت رشته طراحی لباس گرایش پیدا کردم، تا حدی به این دلیل که قالبی خلاقانه و مدرن و خوش بینانه است.
من نمی‌خواستم به من برچسب «طراحی که از بمب اتمی جان سالم به در برد» بزنم.
منبع: https://www.theguardian.com/fashion/2022/aug/09/issey-miyake-famed-japanese-fashion-designer-dies-aged-84
