“او خالقان جوان سیاه پوست را در موقعیت های قدرت قرار داد” – چگونه مرحوم ویرجیل آبلو مد را تکان داد | تلویزیون

‘Tبلیس فاستر، منتقد مد، می گوید: اینجا یک نسل کامل از سیاه پوستان هستند که رفتند و اولین چرخ خیاطی خود را به خاطر ویرژیل خریدند. هانی دیژون، دی‌جی و تهیه‌کننده می‌افزاید: «او قبل از هر کس دیگری آنچه را که در حال رخ دادن بود دید. با این حال، به گفته ترینیس مک نالی، فعال، “بسیاری از مردم از او متنفر بودند”.

ویرجیل آبلو، کارگردان لویی ویتون، مطمئناً زمانی که سال گذشته در سن 41 سالگی درگذشت، شکافی در صنعت مد به جا گذاشت. بنیانگذار برند محبوب Off-White – که همه از کارداشیان ها تا بچه ها در Croydon می پوشند – و مدیر خلاق کانیه وست، Abloh. یکی از مهمترین طراحان قرن بیست و یکم بود.

در مستند جدید بی بی سی، ویرجیل آبلو: چگونه هر دو باشیم – به کارگردانی Cassie Quarless از نسل انقلاب و تهیه‌کنندگی اجرایی توسط گابریل جگر (پسر میک) و جانت لی – میراث یک پیشگام سیاه‌پوست به طور کامل بررسی می‌شود. این نشان می‌دهد که چگونه آبلو به زور می‌پرداخت، و تأکید می‌کرد که تا همین اواخر برای سیاه‌پوستان چقدر سخت بود که در دنیای مد جدی گرفته شوند، چه رسد به تسخیر آن.

عکس هفته مد پاریس در سال 2009 را در نظر بگیرید، که در آن آبلو به همراه همکارش وست و خدمه ای از افراد عجیب و غریب پر زرق و برق با لباس هایی که انگار به اتاقی مملو از اقلام طراح تصادفی پرت شده اند، نشان داده شده بود و به آنها گفته شد 30 ثانیه فرصت دارند تا لباس ها را جمع کنند. آبلو با پوشیدن یک ژله آبی پف کرده، مربی زرد و عینک قرمز، پوزخندی آگاهانه به دوربین می‌زند – آیا این همه چیز دلخراش است؟ – در حالی که وست، با یک کت شلواری چهارخانه و در دستان دستکش چرمی قهوه‌ای خود کیف گویارد را در دست گرفته، با نگاهی هزار یاردی به ما خیره می‌شود.

تصویر کاملا مورد تمسخر قرار گرفت. عکاس عکس، تامی تون، می‌گوید مردان سیاه‌پوست که به این شکل مد می‌پوشیدند، در آن زمان مورد استقبال قرار نگرفت. برخی افراد به آن به عنوان الهام بخش نگاه می کردند. دیگران قطعاً می‌توانند حرف‌هایشان را بخورند.» برای نویسنده مد، تام بتریج، این یک “لحظه مهم” بود.

آن لحظات همچنان در راه بودند: یک آفرود مکعبی مرسدس جیپ، سپس یک راه اندازی مجدد مجدد مجموعه کفش های نایکو اویان بطری های آب بازیافتی.

با این حال مهم‌تر از همه، خیره‌کننده بودن او بود اولین نمایش برای لویی ویتون در یک باند بی پایان رنگین کمان رنگین کمان در فضای باز در کاخ رویال در پاریس. نمایش سال 2018 یکی از قدیمی‌ترین خانه‌های مد را وارد عصر جدیدی کرد که به عنوان مد لباس مشکی الهام‌گرفته از خیابان، آینده‌نگر و جدید ابداع شد. در آغوش گریه‌آمیز آبلو با وست در پایان نمایش، به رسمیت شناختن سفر توسط دو مرد سیاه‌پوست بود که فراتر از وحشی‌ترین رویاهای خود به موفقیت دست یافته بودند.

پس چگونه پسری که از پدر و مادری غنایی به دنیا آمده و در راکفورد، ایلینویز بزرگ شده، تا این حد شهاب‌آلود رشد کرده است؟ در دوران تحصیل در رشته مهندسی در دانشگاه، دیدن تابلوی کاراواجو زندگی او را تغییر داد. سپس در رشته معماری تحصیل کرد که پایه و اساس کارهای بعدی او را پایه گذاری کرد.

او معماری نخواند تا معمار شود. او آن را مطالعه کرد تا در مورد فرآیند ساختار یافته تفکر در مورد نحوه طراحی بیاموزد.» کوارلس می گوید. او می‌دانست که می‌خواهد اینها را در بسیاری از ایده‌های خلاقانه‌ای که در ذهنش می‌چرخند اعمال کند، اما لزوماً هنوز نمی‌دانست چگونه آنها را اجرا کند.»

Abloh به سرعت متوجه شد که برای عبور از دنیای مد نیاز به همکاری و نام های سنگین وزن است. نماد غرب شیکاگو.

“کانیه در مورد تمایل به تغییر رپ صحبت کرد و یک چشم انداز داشت. ویرژیل نیز رؤیایی داشت. او در Yeezus و My Beautiful Dark Twisted Fantasy دست داشت. Yeezus هیچ پوششی نداشت، فقط دیسکی را در یک محفظه سی دی آشکار داشت – فضای خالی نشان دهنده “مرگ سی دی”. تصویر بعدی – بسته بندی شده با یک تابلوی زرق و برق جورج کاندو که غرب را برهنه و توسط یک زن بالدار در دست گرفته بود – به طور گسترده سانسور شد.

کوارلس که پیشینه ای در ساخت فیلم سیاسی دارد، می گوید که به این پروژه کشیده شده است زیرا او آبلو را نیز به شیوه خودش یک فعال می داند. زمانی که او به لویی ویتون رفت، نه تنها از این که چقدر در معرض او هستیم، بلکه در کمک به قرار دادن سازندگان جوان سیاه پوست در موقعیت‌های قدرتمند و نشان دادن آن‌ها که هر کاری می‌توان انجام داد، منفجر شد.

او از مردم و اهداف حمایت می‌کرد و صریح بود که این کار را برای جوانان سیاه‌پوست انجام می‌داد – تا دنیا ببیند آنها چه کاری می‌توانند انجام دهند.»

اما هر نماد فرهنگی با جنجال ها و انتقادهایی همراه است. رویکرد آبلو به اشتراک گذاری و کپی کردن ایده ها منجر به اتهام سرقت ادبی شد. او پیراهن های رالف لورن را با صفحه نمایش چاپ کرد، لوگوی پیرکس ویژن خود را روی آنها چسباند – نام اولیه آف وایت – و آنها را به قیمت های گزافی دوباره فروخت، بدون اینکه برچسب های اصلی را حذف کند.

دیژون می‌گوید: «وقتی آدم رنگین پوستی هستید به آن دزدی می‌گویند. “وقتی نیستی، به آن الهام می گویند.”

فاستر می‌گوید: «نقدها در بیشتر دوران حرفه‌ای‌اش او را دنبال می‌کردند. «سطح خشم آنلاین نامتعادل و ناموجه بود. بیشتر انتقادها ریشه در نژادپرستی داشت.»

کوارلس از آبلو در مورد ادعاهای سرقت ادبی دفاع می کند: «فرهنگ سیاه، فرهنگ اینترنتی – اینها فرهنگ هایی هستند که در آن چیزها از مکان های مختلف گرفته می شوند و مخلوط می شوند و دوباره میکس می شوند. و او مخالف این ایده نبود که مردم از او کپی کنند.»

کوارلس معتقد است که افراد بسیار بیشتری آبلو را دوست داشتند تا از او متنفر بودند – به ویژه به دلیل انسان دوستانه او. در اوایل فیلم، مک‌نالی، که در اعتراضات جورج فلوید فعال بود، به ما می‌گوید که چگونه آبلو در اینستاگرام با او تماس گرفت و به جمع‌آوری 80000 دلار برای ساخت مدرسه‌ای برای سیاست‌های فمینیست سیاه‌پوست کمک کرد. بخش عمده ای از بودجه از فروش یک سری تی شرت های سفید رنگ که عبارت «من از زنان سیاه پوست حمایت می کنم» به دست آمد.

Abloh که در سال 2019 به آنژیوسارکوم، یک نوع نادر سرطان تشخیص داده شد، بیماری خود را به طور عمومی فاش نکرد – به همین دلیل است که مرگ او چنین ضربه چکشی بود. کوارلس می‌گوید: «وقتی شروع کردیم به تماس با مردم، هنوز خام بود. «ویرجیل برای بسیاری از مردم ارزش زیادی داشت. قطعا می توانید یک سریال هشت ساعته درباره او بسازید. زندگی او بسیار غنی بود.»

فیلم با تصاویری از نمایش ادای احترام به لویی ویتون به پایان می رسد. ویرژیل اینجا بود. فاستر در مداحی‌اش می‌گوید: «من واقعاً آرزو می‌کنم به شیوه‌ای معنادار از شما تشکر کنم. من موفق به انجام این کار نشدم.»