حداقل روی کاغذ، به نظر می رسد که خانم ویلیامز مناسب است. پاتاگونیا، که 1 درصد از فروش خود را اهدا می کند به گروه های محیطی، یکی دیگر از خرده فروشان غیر معمول است، همچنین با بنیانگذار رویایی و ایده آل های مشابه با آیلین فیشر در مورد اینکه چگونه محصولات باید ساخته شوند، پوشیده شوند و – در حالت ایده آل – ساخته شوند و دوباره پوشیده شوند.
یک دهه جلوتر از بسیاری از رقبای خود، خانم فیشر او را شروع کرد تمدید کنید خطی در سال 2009، که پوشاک دست دوم می فروشد، در حالی که ضایعات دیگر ابتکار لباس های آسیب دیده را می گیرد و آنها را به پارچه تبدیل می کند. پاتاگونیا همچنین برای پذیرفتن مواد ارگانیک زود بود، سابقه طولانی فعالیت سیاسی و زمانی دارد آگهی داد به مردم می گوید محصولاتش را نخرند.
هنگامی که در سال 1984 شروع به کار کرد، خانم فیشر اخیراً از دانشگاه ایلینویز فارغ التحصیل شده بود. دومین فرزند از هفت فرزندی که در حومه شیکاگو د پلینز بزرگ شد، در ابتدا به نیویورک آمده بود تا یک طراح داخلی شود. (او 350 دلار در حساب بانکی خود داشت و خیاطی نمی دانست.) اما او می خواست با دادن فرمول به زنان، آنها را آزاد کند.
با آمدن قریب الوقوع خانم ویلیامز، خانم فیشر با چشم انداز کمی وقت آزادتر روبرو می شود. او گفت که او نمیخواهد سفر کند، در عوض ترجیح میدهد زمان بیشتری را صرف کندالینی یوگا و مدیتیشن، بازی فال ماهجونگ با دوستانش و یادگیری نحوه پخت غذاهای خوب ژاپنی پس از بازنشستگی اخیر سرآشپز قدیمیاش کند. او همچنین دو فرزند بالغ به نامهای ساشا و زاک دارد که میخواهد زمان بیشتری را با آنها بگذراند.