همچنین، از سوی دیگر، هر چیزی بیش از حد «امیلی در پاریس» است. (فرانسوی ها احساسات زیادی نسبت به “امیلی در پاریس” دارند.)
روزی روزگاری به راحتی میتوانست آمریکاییها را در خارج از کشور تشخیص دهد (یا به هر حال کلیشهای چنین بود): آنها شلوارهای جین و تیشرتهای پر سر و صدا با بستههای فانتزی و کلاه بیسبال بودند.
در حال حاضر، البته، همه چیز یک بار بیرون دوباره وارد شده است، و، همانطور که معمول است، مد همه موارد بالا را در بر گرفته است. گاوش قدیمی اکنون جهانی است و حتی می تواند شیک باشد، بسته به اشتهای شما برای کنایه. با این حال، این بدان معنا نیست که کلیشههای ملی مشخصی وجود ندارد که هنوز قابل اجرا باشد.
در عوض به افراد خنثی فکر کنید: سیاه، سفید، بژ، سرمه ای، سبز زیتونی. که در هر صورت می توان آن ها را به دلخواه با هم مخلوط کرد و در نتیجه برای بسته بندی خوب است. کم بیان فکر کنید؛ فکر می کنم مدیر بازاریابی توسط فیلیپین Leroy-Beaulieu در “Emily” به جای خود امیلی بازی. کفشهای کتانی را در نظر بگیرید، اما به رنگ سفید کلاسیک، نه در نئون شدید. جین، تا زمانی که تقریباً طوری پوشیده شده باشد که گویی دوخته شده است. همچنین یک ترنچ کت، آ پیراهن، یک پیراهن سفید، یک بلیزر مشکی.
از آنجایی که هفته گذشته را در نمایشگاههای لباس در پاریس گذراندهام، این آزادی را به خود گرفتم که از برخی از مردم محلی بپرسم چه قطعاتی برای آنها “آمریکایی” فریاد میزند. پاسخ، تقریبا همیشه: ساق.