“هر سطح صاف یک فرصت است”: حس منحصر به فرد لوسیندا چمبرز از سبک | فضای داخلی
چمبرز با خوشحالی می گوید: «نکته در مورد این خانه این است که یک کار دائمی در حال پیشرفت است. من هرگز این تجمل را نداشتم که یک خانه را یکجا انجام دهم. فکر میکنم اگر این کار را میکردم سرم از بین میرفت.»
سقف شیشه ای: فرش های رنگارنگ، فانوس های آویزان و صندلی های راحت، هنرستان را به مکانی فوق العاده برای استراحت تبدیل کرده است. عکس: راشل اسمیت/آبزرور
“من هرگز خوشحال تر از زمانی که یک پروژه دارم” نیستم: یک گالری چشمگیر از عکاسی روی پله ها با راهروی دو رنگ خاکستری یاسی و آلویی. عکس: راشل اسمیت/آبزرور
او بر اساس نیازها، دکوراسیون خود را تغییر می دهد. «تنها زمانی که یک اتاق به نقطه بحرانی می رسد. وقتی آنقدر وحشتناک است فریاد می زند: “می توانی لطفاً کاری در مورد من انجام دهی؟” او که قبلاً سفید رنگ بود، آن را با زبانه و شیار پوشانده است و قسمتهای زیادی را در اثر آرامشبخش فارو و بال، Calke Green نقاشی کرده است. کف آن از کاشی های سیاه و سفید است و یک لامپ به ظاهر فرانسوی و مجموعه ای از صفحات سبز روی دیوار وجود دارد. “بنابراین حالا وقتی در توالت می نشینید، افسرده نیستید.”
چراغهای روشن: مجموعههایی در آشپزخانه، غذاخوری و هنرستان. عکس: راشل اسمیت/آبزرور
این اعتماد به نفس در طول 4000 عکاسی مد او در طول 36 سال او افزایش یافته است. ووگ، در کنار عکاسان مشهوری از جمله ماریو تستینو، هرب ریتس، پاتریک دیمارشلیه، جاش اولینز کار می کند – که با آنها برای کاور دوشس کمبریج عکس گرفت. ووگ در سال 2016 – و سفری که به همراه داشت، که به او اجازه داد تا از جهان خرید کند. اما این چشم از مادرش به ارث رسیده بود که زندگی خود را از طریق خانهها و آپارتمانها میگذراند. تواریخ Cazalet، همیشه در p58 از لندن AZ، با نام مستعار Knightsbridge بود. او میگوید: “ما قبل از 18 سالگی 18 بار حرکت کردیم. فکر میکنم این احتمالاً بسیار رهایی بخش بود، اگرچه در آن زمان همیشه اینطور بود، خدایا، ما باید دوباره حرکت کنیم و خوب شده است.” «هر یک کاملاً متفاوت بود. گاهی اوقات مبلمان چرمی پایین دهه 70 با میزهای کرومی، گاهی اوقات دیوارهای چوب پنبه ای یا گاهی اوقات بسیار روکوکو و مرجانی و طلایی بود. او هرگز از تغییر نمی ترسید و میراث بزرگی برای من وجود دارد. همه تغییرات خوب است.»
با این حال، این چیزی نیست که او به طور تصادفی انجام دهد. وقتی در حال انجام یک اتاق هستم، همیشه یک نمونه بزرگ روی دیوار میکشم. در حمام طبقه بالا، نمونه های رنگ زیادی وجود داشت که همه آنها به هم متصل شدند و من مجبور شدم همه آنها را با مداد بنویسم و سپس پسرها نوشتند: “این هرگز انجام نخواهد شد.”
بزرگترین کار بازسازی در این ملک 15 سال پیش بود که از طریق آشپزخانه به سمت بارو رفت. او برای سه سال در پروازهای بین لندن و میلان که مشاور مارنی بود، برنامه ریزی کرد. “من کار کردم که هر دوشاخه کجا می رود، همه چیز. اگر واقعاً برنامهریزی کنید، سازندگان را دیوانه نخواهید کرد زیرا در حال تغییر عقیدهتان هستید و تغییر ذهن همیشه هزینههای اضافی دارد. بنابراین من دستگیرههای در، چفت، قلابهای پشت در را در محل میگیرم و زمانی که سازنده در محل است، همه چیز میداند کجا باید برود.”
این کل کابودل است که تأثیر می گذارد. برای «دزدیدن ظاهر»، باید به گذشته برگردید، در بازار پورتوبلو چادر بزنید و با یک مبل روکش رابطهای باورنکردنی داشته باشید که میپذیرد چند کوسن مبل نامتناسب در یک گلدار قدیمی برای شما بسازد. چند متر به این دلیل که از 12 سالگی پارچه جمع آوری می کردی (“نمی دانم فکر می کردم کجا زندگی کنم. عمارت؟”). شما باید مایل باشید که چراغهای رومیزی بزرگ را در سراسر قارهها حمل کنید – مانند مورانوی نقرهای 3 فوتی در اتاق خوابش، که وقتی در 20 سالگی در نیویورک پیدا کرد و با هواپیما حمل کرد – «من آن را نگه داشتم. من از آباژور به عنوان کلاه در هواپیما استفاده کرده ام. بیشتر از همه باید چشمی استثنایی داشته باشید و آنقدر به ذائقه خود اطمینان داشته باشید (اگرچه چمبرز به طعم “خوب” اعتقادی ندارد) که می توانید این مخلوط را با هم بریزید، یک کوسن راه راه ارزان قیمت از Monsoon و یک آباژور به آن اضافه کنید. من از بند مو ساخته شده ام (واقعا) و راضی باشید که یک بمب مطلق به نظر می رسد.