نه فقط هر کیسه ای – نیویورک تایمز

آقای دباغ با آگاهی از این که صنعت چرم در بحث پایداری شهرت کمتری دارد، گفت که شرکت او با کارخانه‌های چرم‌سازی ایتالیایی کار می‌کند که از مقررات سختگیرانه پیروی می‌کنند و از چرم‌هایی استفاده می‌کنند که صرفاً محصول جانبی است. تمام ضایعات چرم در Park Avenue International جمع آوری شده و برای تقویت، پشتیبان و چسباندن در اجناس این شرکت تغییر کاربری داده می شود.

یک ذهنیت پایدار توسط پدرش از دوران جوانی به آقای دباغ القا شد. پیر دباغ در سال 1982 پارک خیابان بین المللی را به عنوان یک مهاجر جوان که در اواخر دهه 1970 در جریان جنگ داخلی این کشور از لبنان گریخته بود، افتتاح کرد. آقای دباغ گفت که او با 300 دلار وارد نیویورک شد و در کارخانه ای که متعلق به یک خانواده کره ای در خیابان 30 بود شروع به کار کرد و قبل از افتتاح مغازه خود، تجارت چرم را آموخت.

آقای دباغ تخمین زد که سال گذشته Anybag 12000 پوند پلاستیک، معادل حدود 588000 کیسه پلاستیکی یکبار مصرف جمع آوری کرد. این شرکت همه چیز را پاک می کند، تمیز می کند و ضد عفونی می کند.

دو سال بعد، Anybag تقریباً 10 درصد از تجارت Park Avenue International را تشکیل می دهد. آقای دباغ گفت که درآمد حاصل از این کیسه ها در سال گذشته سه برابر شده است. او یک ماشین بافندگی جدید را به دست آورد که فقط به بافتن پلاستیک برای Anybag اختصاص دارد، و در حال توسعه ماشین های بافندگی خودکار است که به او اجازه می دهد خروجی را چهار برابر کند و هزینه ها را کاهش دهد.

در آشپزخانه های سراسر جهان، اغلب یک درب کابینت یا انباری وجود دارد که یک کیسه پلاستیکی پر از کیسه های پلاستیکی دیگر را پنهان می کند. و پشت درهای دفتر آقای دباغ در محله چلسی، کارخانه‌ای است که کیسه‌های پلاستیکی را می‌سازد – پارچه‌هایی در اندازه‌های مختلف – بافته‌شده از کیسه‌های پلاستیکی مانند این.

در آغاز همه‌گیری، زمانی که تجارت اصلی چرم Park Avenue International کند شد، آقای دباغ تصمیم گرفت تا Anybag را دو برابر کند. او به 40 کارمند خود آموزش داد تا به جای کالاهای چرمی از ماشین های بافندگی برای بافتن کیسه های پلاستیکی از زباله ها استفاده کنند. “من می خواستم، “ما این را امتحان کنید.” همه آنها فکر می کردند من دیوانه هستم.»

این کیسه ها از طریق وب سایت شرکت به فروش می رسد. سه سبک کلاسیک، مینی و ویکندر وجود دارد که از 98 تا 248 دلار قیمت دارند. کلاسیک و مینی شبیه لباس های خرید معمولی هستند. Weekender شبیه به خریدار معروف فراکتای Ikea است. آقای دباغ با خط تولید لوازم آرایشی آدیداس، رالف لورن، Beyond Meat و Miranda Kerr، Kora Organics همکاری کرده است و کیف ها را برای رویدادهای رسانه ای و برای استفاده داخلی خود برندها سفارشی می کند. اما در بیشتر موارد، یک Anybag معمولی از هر چیزی که در اطراف وجود دارد ساخته می‌شود – پلاستیک از بسته‌های Bounty، Cottonelle یا کیسه‌هایی که برای بسته‌بندی محموله‌های DHL یا کپی‌هایی از نیویورک تایمز استفاده می‌شوند.

الکس دباغ که شرکت Anybag را راه اندازی کرد، گفت: «پلاستیک به این زودی ها به جایی نمی رسد.»

همانطور که آقای دباغ گفت، “همه اینها دست ساز است، دست ساز نیویورکی ها، در نیویورک و با استفاده از بهترین زباله های شهر نیویورک.”


منبع: https://www.nytimes.com/2022/07/30/style/not-just-any-bag.html

آقای دباغ گفت: “این دیوانه کننده است که چقدر پلاستیک بکر از شرکت های حمل و نقل، شرکت های بسته بندی یا یک شرکت دمو وارد می کنیم.” آن‌ها به داخل ساختمانی می‌روند تا آن را تمیز کنند و می‌گویند، ما همین الان این جعبه‌ها و انبوه پلاستیک را پیدا کردیم که از هم جدا نشده‌اند. آیا آنها را می خواهید؟ من می گویم، “من آن را می گیرم، آن طلا است.”

این مقاله بخشی از یک سری بررسی است مد مسئولو تلاش های نوآورانه برای رسیدگی به مسائلی که صنعت مد با آن مواجه است.

آقای دباغ، 40 ساله، گفت: “من فکر می کردم، باید کاری با آن انجام دهیم، باید راه بهتری وجود داشته باشد.” “اگر بتوانیم چرم ببافیم، باید راهی برای بافتن پلاستیک وجود داشته باشد.”

او کیسه ها را شکست، گرما آنها را به رشته های بلند مهر و موم کرد – درست مانند یک پارچه معمولی – آنها را روی یکی از دستگاه های بافندگی عظیم خود نشاند و پس از چند ماه آزمون و خطا، نمونه اولیه Anybag را که در ReFashion نشان داده شد، ارائه کرد. هفته نیویورک در فوریه 2020، که در عرض چند هفته از ممنوعیت کیسه پلاستیکی در ایالت نیویورک بود.

کارکنان او می توانند روزانه 5 تا 7 یارد پلاستیک ببافند که حدود 20 توده پلاستیکی تولید می کند. هر کیسه محکم است، با بافتی چروک که می تواند تا 100 پوند را تحمل کند. آنها در بوم رنگارنگ با بندهایی به رنگ صورتی، زرد فلورسنت، آبی سلطنتی و مشکی تزئین شده اند. کیسه ها با ضمانت مادام العمر ارائه می شوند – بالاخره پلاستیک از ما بیشتر خواهد ماند – و تعمیرات رایگان.

آقای دباغ گفت: “هر قفسه تکه های چرم دارد که ما آنها را جمع آوری می کنیم.” “ما چیزی را بیرون نمی اندازیم. این چیزی است که از پدرم یاد گرفتم. او می گفت: “این همه ارزش پول دارد. پشت هر چیزی ارزش نهفته است.»

آقای دباغ، مانند بسیاری از نیویورکی‌ها، می‌داند که با وجود ممنوعیت، هنوز مقدار زیادی کیسه‌های پلاستیکی در گردش هستند و سیستم بازیافت آن‌ها مبهم است. شرکت‌های بازیافت آن‌ها را نمی‌خواهند، زیرا تنها کاری که می‌کنند این است که ماشین‌هایشان را مسدود می‌کنند، سالانه میلیون‌ها دلار خسارت وارد می‌کنند – زمان توقف، ماشین‌های خراب، گرفتگی زباله‌سوزها.

در ابتدای Anybag، او از دوستان و خانواده منبع می خواست و از آنها می خواست که کیسه های پلاستیکی خود را بیاورند. مادر او با یک سوپرمارکت محلی در بخش Bay Ridge بروکلین معامله کرد تا کیف های آن را جمع کند. او شروع به تماس با خانه‌های محلی و شعبه‌های CVS کرد – مشاغلی که ممنوعیت کیسه‌های پلاستیکی در آنها اعمال شد – تا کیسه‌های موجودی مرده‌شان را دریافت کند، و با مدارس محلی برای جمع‌آوری کیسه‌هایی که در سطل‌های زباله رها می‌شوند، مشارکت کرد.

آقای دباغ گفت: “ما کم کم متوجه می شویم که یک شرکت بازیافت هستیم.” با سرمایه گذاری بیشتر، او فرصتی را برای افزایش و توسعه مراکز در اطراف شهر نیویورک و در نهایت کشور می بیند. اما در حال حاضر، Anybag یک عملیات محلی با افتخار است.

منظره حیرت‌انگیز همه کیسه‌های پلاستیکی یکبار مصرف که از درهای کسب‌وکار اصلی او می‌گذرد، پارک اونیو بین‌المللی، یک کارخانه 6000 فوت مربعی محصولات چرمی که در تولید کیف‌های دستی برای برندهایی از جمله Gabriela Hearst، Altuzarra، Proenza Schouler و تخصص دارد. آیلین فیشر، خیلی زیاد شد.

توسط Calvin Klein

Calvin Klein