ساری مت گالا خانم پوناوالا از جمله قطعاتی است که در نمایشگاه جدید به نمایش گذاشته شده است.ساری بی نظیر“، روز جمعه در موزه طراحی لندن افتتاح شد. پریا خانچندانی، سرپرست موزه موزه گفت: این نمایش که تا ماه سپتامبر ادامه دارد، چگونگی تعریف جدید ساری را بررسی می کند.
ساری در اصل یک پارچه شش تا نه گز است که آزادانه دور بدن میپیچد.
برخی از لباسها نشان میدهند که ساختار و سبک ساری چگونه تکامل یافته است. آنها شامل نیم ساری از Anamika Khanna، که با شلوار و شنل دوخت ست شده است، و لباس ساری نقره ای تارون طاهیلیانی با زنجیر کریستالی. که لیدی گاگا پوشیده بود. لباس ساری، یک سبک ترکیبی که آقای طاهیلیانی به طور گسترده ای با خلق آن شناخته می شود، به داشتن پارچه های ثابت و عناصری مانند زیپ معروف است.
در ماه آوریل، زندایا یک ساری درخشان آبی تیره از راهول میشا را روی فرش قرمز در بمبئی، هند پوشید. در جشنواره فیلم کن 2022، دیپیکا پادوکن هنرپیشه هندی یک ساری درخشان طلایی و سیاه اثر سابیاساچی موکرجی به تن کرد. Vogue France تماس گرفت “قطعه ستاره” جشنواره. و در مراسم مت گالا سال گذشته، ناتاشا پوناوالا، مدیر اجرایی یک شرکت بیوتکنولوژی هندی، یک ساری طلایی پر زرق و برق از آقای موکرجی زیر کرست فلزی مجسمهسازی شیاپارلی پوشید.
ساری آکاآرو کار این برند را با زری به نمایش می گذارد، پارچه ای ساخته شده از نخ های ابریشمی یا پنبه ای که لایه های نازکی از نقره یا طلا دور آن پیچیده شده است. ساری ژولیده آمیت آگاروال در این نمایشگاه از استخوان بندی ایجاد شده از زباله های صنعتی استفاده می کند. آقای آگاروال گفت که تنه ساری او شبیه یک صخره مرجانی در زیر آب است.
اگرچه اغلب برای مناسبتهای خاص پوشیده میشود، اما ساری یکی از لوازم اصلی کمد لباس روزانه برای بسیاری از مردم در سرتاسر هند است – از جمله اعضای گلابی گنگ، یک گروه مدافع حقوق زنان که به پوشیدن ساریهای صورتی روشن معروف است. (“گلابی” در زبان هندی به معنای صورتی است.) خانم خوانچندانی یک ساری متعلق به بنیانگذار گروه، سمپات پال، را در نمایشگاه برای برجسته کردن نقش لباس “به عنوان نمادی از کنشگری و مقاومت زنانه” گنجاند.
رایجترین سبک پارچهکاری، نیوی، در اواسط قرن نوزدهم در هند پدیدار شد. این شامل پیچاندن ساری دور کمر و در سرتاسر نیم تنه، با آویزان شدن پالو روی شانه چپ است. ساری هایی که به این روش پوشیده می شوند اغلب با یک بلوز چولی یا بلوز بریده ست می شوند.
اما این لباس که اغلب با بلوز و کت پوشیده میشود، به اشکال مختلفی از انواع پلیاستر تولید انبوه گرفته تا ساریهای ابریشمی بافته شده روی دستگاههای بافندگی دستی عرضه میشود. بسیاری از طراحان آسیای جنوبی مهر خود را بر ساری گذاشته اند و بر کار کریستوبال بالنسیاگا، جیانی ورساچه و طراح فرانسوی مادام گرس تأثیر گذاشته است.
لباسهای ساری در دهه 1990 ظاهر شدند و برخی از متخصصان پاکسازی استدلال کردهاند که ساختار ثابت آنها با نحوه پیچیدن سنتی ساریها با دست به دور بدن در تضاد است. بیش از 100 سبک منطقهای برای پوشیدن دست در سرتاسر هند وجود دارد که برخی از آنها «ساری بیتفاوت» در ویدیوهایی که روشهای مختلف پوشیدن ساری را نشان میدهند، به چشم میخورد.
سوماتی راماسوامی، استاد تاریخ در دانشگاه دوک که در فرهنگ آسیای جنوبی متخصص است، سبک نیوی را «محصول ایدههای ویکتوریایی از فروتنی و احترام زمانی که کشور تحت حاکمیت بریتانیا بود» توصیف کرد. او افزود که عناصری مانند بلوز و کت و شلوار برای پنهان کردن فرم یک زن به کار گرفته شده است.
این نمایشگاه شامل ساری های ساخته شده با مواد معمولی است، اما بسیاری از قطعات آن غیرعادی تر هستند. از جمله ساری تزیین شده با پولک های ساخته شده از تصاویر پرتو ایکس دور ریخته شده بیمارستان ها توسط برچسب آبراهام و تاکور، ساری مجسمه ای ساخته شده با نخ های فولادی ظریف با نام تجاری Rimzim Dadu و ساری نایلونی پیله ای شکل با پالو لحافی. قطعه انتهایی ساری که می تواند از روی شانه برود) با برچسب Huemn.
خانم خانچندانی گفت که با مدرن شدن هند، فرهنگ آن مردسالارانه باقی مانده است. و بدون توجه به مناسبت یا سبک، او در ایمیلی گفت، ساری “به نظر می رسد نشان دهنده یک جنبش متقابل در حال ظهور و وسیله ای مهم برای بیان زنان باشد.”
منبع: https://www.nytimes.com/2023/05/19/style/sari-exhibit-design-museum-london.html