مجله پوشاک
همچنین، به گفته وی، زباله های پاک شده از پوسته صدف های در حال رشد و گوشت صدف استفاده نشده برای تولید کمپوست استفاده می شود که این شرکت به عنوان بخشی از برنامه آلایندگی صفر خود به کشاورزان رایگان می دهد.
آقای یامامورا این روش را در محوطه خالی کارخانه به نمایش گذاشت (مزرعه بازدید من را برای مشاهده جراحی های انبوه برنامه ریزی کرده بود، اما زمانی که من رسیدم، کاملاً آماده نبود). ایده یک عمل جراحی باعث شد فکر کنم قرار است شاهد اتفاقی کمی بد باشم، اما او گفت: “این بیشتر شبیه یک عمل دندانپزشکی است.”
اما همانطور که کارگران مزرعه می گویند، همیشه قبل از روشن شدن هوا باد شدیدی وجود دارد.
شیما، ژاپن – باران شدیدی می بارید، با بادهای تند و تیز دریا را می پیچید – شرایط غیرعادی در روز بهاری که از مزرعه مروارید میکیموتو تاتوکو در این شهر ساحلی در جزیره اصلی هونشو ژاپن بازدید کردم.
این جراحی ها معمولاً در اواخر بهار توسط 20 تا 30 کارگر فصلی انجام می شود که بیشتر آنها زن هستند که در بقیه سال مشاغل دیگری در کارخانه شرکت در توبا دارند. آقای یامامورا گفت: «این کار به دقت و صبر نیاز دارد.
اما تکلیف همه صدف ها و مرواریدهایی که رد می شوند چه می شود؟
فرآیند کشت با پرورش آغاز می شود، اما شاید عنصر اصلی صبر باشد: برای تبدیل شدن از یک دانه شن به یک مروارید نرم درخشان در یک قطعه جواهر، حدود هفت سال زمان نیاز است.
سالگرد سال 1893 است، زمانی که او برای اولین بار یک مروارید نیمه کروی را پرورش داد. در سال 1896، زمانی که او توانست به طور مداوم این کار را انجام دهد، مزرعه تاتوکو را تأسیس کرد. جونیا یامامورا، مدیر مزرعه و کارخانه، با اشاره به این خلیج گفت: «این منطقه به دلیل دریای محصور برای برداشت مروارید مناسب است، به این معنی که آب آرام است. “این مهم است زیرا صدف ها نیاز به استراحت دارند و تغذیه زیادی وجود دارد.”
وقتی سوار قایق در خلیج آگو شدم، می‌توانستم خانه و مهمان‌خانه‌اش را در بالای تپه ببینم، و ساختمان‌های چوبی دیگری را که در کنار ساحل قرار گرفته‌اند. آنها شامل دو مورد بودند که مزرعه آنها را کارخانه می نامد که برای شروع فرآیند کشت و برای دفاتر استفاده می شود و دو مورد دیگر که آن را موسسه تحقیقات مروارید می نامد که برای پرورش و تحقیق صدف استفاده می شود. (مزرعه برای عموم بسته است.)
اما مرواریدهای پرورشی همچنان امضای آن هستند. این برند که در ابتدا مجبور بود با ادعای اینکه مرواریدهایش فقط تقلیدی از چیزهای واقعی هستند مبارزه می کرد، اکنون در سطح جهانی به عنوان نامی برتر در مروارید شناخته می شود – به ویژه در ژاپن، جایی که دختران معمولاً در سن بلوغ یک تار دریافت می کنند و آن را می پوشند. مناسبت های خاص در طول زندگی آنها
همانطور که پیش بینی می شد تا نیمه های بعدازظهر آسمان صاف شد. من و آقای یامامورا روی سکوهای شناور که از سرو ساخته شده اند، که در ژاپنی هینوکی نامیده می شود، پیاده شدیم و هر 10 تا 20 سال یکبار تعویض می شوند.
میکیموتو یکی از معدود برندهای جواهراتی است که هر کاری از تولید مواد اولیه تا فروش انجام می دهد. عملیات مروارید آن شامل مزرعه دیگری در استان فوکوئوکا، بخشی از جزیره جنوبی کیوشو ژاپن است و بیشتر گردنبندهای مروارید آن در توبا، شهر ساحلی دیگری در حدود 22 کیلومتری یا تقریباً 14 مایلی شیما مونتاژ می شود.
در سال 1899، آقای میکیموتو اولین فروشگاه شرکت را در گینزای توکیو افتتاح کرد. اکنون، با فروش گزارش شده 25.8 میلیارد ین (192 میلیارد دلار) در سال 2022، این تجارت دارای یک فروشگاه آنلاین و 18 فروشگاه در سرتاسر جهان است، با نقاط فروش بسیار بیشتری در فروشگاه های بزرگ و بوتیک ها. قیمت گردنبندهای آن از حدود 3300 دلار و گوشواره ها و سرآستین ها از حدود 300 دلار شروع می شود، و این شرکت به اقلام هدیه ای مانند روسری های ابریشمی، قاب عکس اکریلیک و لاکی و یک ادو پرفیوم با رایحه عنبیه و ماگنولیا گسترش یافته است.
پس از دو تا سه سال، صدف‌ها از تور خود به یک سبد پلاستیکی سیاه رنگ منتقل می‌شوند که فقط چند سوراخ کوچک دارد و مقدار تغذیه‌ای را که می‌تواند برای مدتی به آنها برسد محدود می‌کند تا متابولیسم آنها، به ویژه غدد جنسی، برای جراحی آماده شود. که فرآیند کشت را آغاز می کند.
در سال 2004، مؤسسه چیزی را توسعه داد که میکیموتو آن را اولین سیستم پایش محیطی کیفیت آب ارگانیک در جهان به نام Kai-Lingual می نامد. (کای در زبان ژاپنی به معنای صدف است). حسگرهای خورشیدی قرار داده شده در خلیج، جزر و مد قرمز، کمبود اکسیژن و سایر ناهنجاری های دریا را با تجزیه و تحلیل حرکات پوسته در زمان واقعی تشخیص می دهند. آقای ایواهاشی گفت: «زمانی که صدف‌ها به سرعت باز و بسته می‌شوند، به این معنی که اکسیژن نفس می‌کشند، یک پیام متنی برای ما ارسال می‌شود تا بتوانیم اقدامات فوری برای انتقال تورها به محل امن انجام دهیم.»
یاسوهیکو هاشیموتو، مدیر بخش فروش و بازاریابی این شرکت و مدیر اجرایی Mikimoto America، گفت که مهمترین پیشرفت آن در دهه های اخیر در اوایل سال 2020 رخ داد. این زمانی بود که همکاری با برند مد ژاپنی آوانگارد Comme des Garçons را معرفی کرد.
آقای یامامورا گفت: «پس از عمل، صدف‌ها به مدت 10 تا 14 روز به داخل آب می‌روند تا استراحت کنند و در آب‌های آرام بهبود یابند. متأسفانه برخی از عمل جراحی جان سالم به در نمی برند و می میرند. بقیه به تورهایی که در زیر قایق‌هایی در خلیج متصل شده‌اند منتقل می‌شوند و بسته به شرایطشان یک یا دو سال در آنجا می‌مانند.»
مزرعه تاتوکو جایی است که آقای میکیموتو فرآیند فرهنگ را توسعه داد. رویای او، همانطور که در سال 1905 به امپراتور میجی گفته بود، این بود که “گردن همه زنان در سراسر جهان را با مروارید آراسته کند.” او بعدها نیز در اینجا زندگی کرد و چندین سال قبل از مرگش در سال 1954 در سن 96 سالگی، یک خانه چوبی کوچک به نام شینجو-کاکو را اشغال کرد.
در زیر، حدود 100000 صدف در تور وجود دارد، اما آقای یامامورا گفت که تعداد دقیق آن را نمی داند. او گفت: «در آن زمان، زنان غواصی به نام آما سان برای جمع‌آوری صدف استخدام می‌شدند، اما امروزه سیستمی از قایق‌ها و تورها داریم که دیگر نیازی به رفتن به زیر آب نیست.
در عرض حدود سه هفته، لکه ها به اندازه یک دانه برنج رشد می کنند و بیشتر آنها به طور طبیعی خود را به نوعی توری به نام کلکتور که در آکواریوم قرار داده می شود متصل می کنند. آنهایی که کمی کمک دستی دریافت نمی کنند. سپس تورهای جمع کننده غنی از اسپات از آکواریوم ها برداشته شده و به دریا فرو می روند و به یکی از سکوهای شناور متصل می شوند.
الهام برای کشت در اواخر دهه 1800، زمانی که صدف های آکویا در منطقه خلیج آگو برای مرواریدهای خود بیش از حد برداشت می شدند، آغاز شد. آقای میکیموتو، که زندگی کاری خود را به عنوان یک نودل فروش آغاز کرده بود، می ترسید که آنها منقرض شوند. او اصول تشکیل مروارید طبیعی را از استاد دانشگاه آموخت و بلافاصله شروع به آزمایش کرد و سعی کرد راهی برای تولید اجباری بیابد.
آقای یامامورا که مانند اکثر کارگران مزرعه در این منطقه زندگی می کند، گفت: “من از 18 سالگی در مزرعه کار کردم و پدر و پدربزرگم نیز در اینجا کار می کردند.” “من از تماشا و تمرین یاد گرفتم.”
(یاسونوری ایواهاشی، مدیر مؤسسه تحقیقاتی مزرعه، گفت که ناکر، کامپوزیت سختی که یک مروارید را تشکیل می دهد، به طور طبیعی توسط صدف های مادر ترشح می شود. «یک جسم خارجی وارد سیستم آنها شده است، بنابراین صدف های مادر سعی می کنند آن را بپوشانند، زیرا صدف مادر است. مضر است، “او توضیح می دهد که چرا گل مروارید نیز نامیده می شود. و رنگ آن – که می تواند صورتی، سفید، سبز یا کرم باشد – بستگی به تفاوت در گوزن دارد.)
برخی از صدف‌هایی که از چرخه پرورش قبلی انتخاب شده‌اند به طور مصنوعی تلقیح می‌شوند و در آکواریوم‌های بزرگ در موسسه تحقیقاتی مزرعه تاتوکو، بچه‌هایی به نام اسپات تولید می‌کنند، نقاط ریز که به سختی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند.
حضور بروکلین بکهام، اشلی گراهام و ستاره بسکتبال NBA در میان مهمانانی که میکیموتو پوشیده بودند، در اوایل ماه جاری به نظر می رسید که حضور در Met Gala حرف او را ثابت می کرد – اگرچه وقتی ریحانا در یک جلسه بعد از آن در آن ها ظاهر شد، همه آنها تحت الشعاع قرار گرفتند. مهمانی – جشن.
هیچ مدرسه ای برای یادگیری تکنیک های پرورش مروارید وجود ندارد.
او توضیح داد که کلید این بود که مهره را طوری وارد کنیم که بافت به آن بچسبد و به هسته مروارید تبدیل شود. یک صدف بسته به اندازه آن و اندازه دلخواه مرواریدها می تواند همزمان بیش از یک هسته داشته باشد.
«با دیدگاه نوآورانه ری کاواکوبو برای آراستن مردان در مروارید، ما با موفقیت فرهنگ جدیدی را ایجاد کردیم. آقای هاشیموتو در ایمیلی با اشاره به طراح و بنیانگذار Comme des Garcons نوشت تا گردن همه را بدون در نظر گرفتن سن یا جنسیت آراسته کند. آنچه زمانی نماد ثروت و رفاه بود و فقط برای مردان سلطنتی و اشراف قابل دسترسی بود، اکنون به سنگ قیمتی انتخابی برای مردان و زنان مدرن تبدیل شده است.
کارگران مزرعه پس از برداشت، که در فصل زمستان انجام می شود، مرواریدها را بر اساس اندازه، رنگ، درخشندگی، شکل و عیوب آنها مرتب می کنند. فقط آنهایی با کیفیت برتر، تقریباً نیمی از برداشت معمول، برای استفاده انتخاب می شوند.
آقای ایواهاشی از این موسسه تحقیقاتی که به مدت 34 سال در میکیموتو کار کرده است، گفت که پوسته صدف خرد شده و اجزای مفیدی مانند کلاژن و کونچیولین که از ضایعات آلی استخراج می شود، همگی برای استفاده در لوازم آرایشی و مکمل های غذایی در اختیار یک شرکت وابسته قرار می گیرد.
آقای یامامورا گفت: “در حالی که آنها به رشد خود ادامه می دهند، ما صدف ها را از طریق اندازه های مختلف توری منتقل می کنیم.” کارگران به دقت تغذیه خود را زیر نظر دارند و در حین رشد، پوسته های خود را از زباله هایی مانند گل و لای پاک می کنند.
و میکیموتو در سال جاری انتظار آسمان های آبی تصویری زیادی را دارد زیرا صد و سی امین سالگرد پروسه پرورش مروارید است که توسط بنیانگذار این برند، کوکیچی میکیموتو ایجاد شده است. (این جشن شامل معرفی یک نخ مروارید پلی استر است که به طور کامل از الیاف بطری پلاستیکی ساخته شده است. “نامه ای عاشقانه به دریا” مجموعه ای از شش فیلم کوتاه.)
در کمتر از یک دقیقه، آقای یامامورا تمام شد و صدف را دوباره روی سینی آبی قرار داد، جایی که بلافاصله پوسته اش را بست و به سراغ سینی بعدی رفت. او گفت: “شما باید سریع و دقیق باشید، بنابراین آسیب را به حداقل برسانید و به صدف استرس وارد نکنید.”
ستاره مزرعه تاتوکو صدف مروارید آکویا یا Pinctada fucata martensii، گونه ای از نرم تنان دریایی دوکفه ای است که در آب های اطراف ژاپن یافت می شود. آقای یامامورا، 54 ساله، گفت: “آنها شبیه صدف هایی نیستند که ما می خوریم.”
او گفت که تولید مروارید نیاز به اعتماد به نفس دارد، زیرا انجام جراحی یا سوراخ کردن مروارید برای جواهرات در صورت اشتباه قابل انجام نیست. او گفت: “شما فقط یک گلوله می گیرید.” “شما باید شجاعت خاصی داشته باشید تا خود را متعهد به انجام کاری کنید که فقط یک بار انجامش می دهید.”
منبع: https://www.nytimes.com/2023/05/26/fashion/jewelry-mikimoto-cultured-pearls-japan.html
این موسسه که مجهز به کامپیوتر و میکروسکوپ است، دارای یک کارمند 12 نفره است که به گفته آقای ایواهاشی، “تحقیقاتی در زمینه کشت مروارید، حفاظت از محیط زیست دریایی و اقدامات متقابل در برابر جزر و مد قرمز”، تکثیر جلبک هایی که می تواند به صدف ها آسیب برساند، انجام می دهد. و سایر آسیب های زیست محیطی را ایجاد کند.
آقای یامامورا یک صدف را روی یک نگهدارنده فلزی عمودی قرار داد. درپوش برداشته شد، اما پوسته با یک گیره باز نگه داشته شد. او با یک چاقوی جراحی در یک دست و موچین های بلند در دست دیگر، به سرعت تکه ای از بافت گوشته را داخل گناد صدف مادر و سپس یک مهره کوچک که از پوسته صدف های آب شیرین ساخته شده بود، فرو کرد.
“زمان‌بندی کلیدی است.» او در کنار یکی از میزهای کار کارخانه نشسته است که کنار دیوارهای اتاق باریک و دراز صف کشیده‌اند. منتخبی از صدف‌ها که پوسته‌های آنها کمی با چوب‌های پلاستیکی آبی به نام درپوش باز می‌شد، در یک سینی پلاستیکی آبی روی میز قرار داشتند. همچنین به همان تعداد تکه‌های مربعی دو میلی‌متری از بافت گوشته وجود داشت که از بدن صدف‌هایی که می‌دانستند گوسفند زیبایی تولید کرده بودند، گرفته شده بود.
روی سطح خلیج در همان نزدیکی، مجموعه‌ای از سکوهای بزرگ، ساختارهای شبکه‌ای وجود داشت که در زیر آب، شبکه‌هایی را با هزاران صدف نگه می‌داشتند و مرواریدهایشان به آرامی در حال رشد بودند.
