"مترجمان" به رومیلی ساومرز اسمیت کمک می کنند تا به ساخت جواهرات ادامه دهد
انتشار: خرداد 05، 1402
بروزرسانی: 10 اردیبهشت 1404

"مترجمان" به رومیلی ساومرز اسمیت کمک می کنند تا به ساخت جواهرات ادامه دهد

روی ناخن هایی که از نقاشی های مذهبی گرفته شده بودند، نمادهای کلیسایی مانند هاله طلایی فرشته یا مروارید کوچکی برای نمایش ابری که مریم باکره را به آسمان برد، پوشانده بودند. و ناخن هایی که زمانی در نقاشی های منظره استفاده می شد، با درختان فلزی کوچکی که میوه های مهره ای ریزتر و خوشه هایی از موی اسب را به همراه داشتند، آراسته می شدند تا حیواناتی را در منظره نشان دهند.

آمونیت های فسیل شده، صدف ها و حتی خارهای خارپشت خارپشت دریایی به گوشواره ها و سنجاق ها تبدیل شده اند. با این حال، این مواد سوغاتی ساحلی براق و کاملاً زیبا نبودند، بلکه به جای دریاهای آرام و استوایی، خط ساحلی صخره ای و طوفانی بریتانیا را نشان می دهند.

در سال 2002، خانم ساومرز اسمیت، که اکنون 69 سال دارد، به نوع نادری از مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه تشخیص داده شد که او را از گردن به پایین فلج کرده است، اگرچه او می تواند بدون کمک صحبت کند و تا حدودی احساس خود را حفظ کرده است. او در مصاحبه اخیر در خانه اش گفت که در ابتدا ادامه داد، اما زمانی که مهارت های حرکتی ظریفش در سال 2007 شکست خورد، فکر کرد کارش به عنوان یک سازنده تمام شده است. چند سال سخت پس از آن، اما پس از آن در سال 2010 او متوجه شد که همکاری ها می تواند او را قادر سازد تا به تخیل خلاق خود ادامه دهد.

انتقال او به جواهرات مصادف شد با خرید خانه گرجی که در آن هنوز با همسرش، چارلز ساومرز اسمیت، مدیر اجرایی سابق آکادمی سلطنتی هنر و مدیر سابق گالری ملی و گالری ملی پرتره زندگی می کند.

مقیاس کاهش یافته جواهرات نیز جذاب بود. او می گوید: «من همیشه به مینیاتور جذب می شوم، از دوران کودکی داشتن یک خانه عروسک یا چیزهای کوچکی که در موزه به نمایش گذاشته می شوند.

لندن - در طبقه بالایی در خانه قرن هجدهم رومیلی ساومرز اسمیت در محله استپنی در شرق لندن، کمد کوچکی قرار دارد که اسمیت ها می دانند برای پودر کردن کلاه گیس صاحبان اصلی خانه استفاده می شده است.

مجموعه نیوفاندلند شامل یافته های eBay، از انگشتانه های قدیمی زنگ زده گرفته تا سکه های باستانی است. خانم گلدهیل گفت: «رومیلی شگفت انگیزترین دید را دارد. او چیزهایی را در چیزهایی می بیند که هیچ کس دیگری نمی بیند. او زیبایی و پتانسیل را از عجیب ترین مکان ها بیرون می آورد.»

اکنون فضای 30 فوت مربعی مملو از نیمکت جواهرسازی و سایر تجهیزات، قفسه های پر از ابزار، انبوهی از یادداشت ها و طرح ها، و آثار در دست اجرا از خلاقیت های پیچیده و غنایی او است. اما یک بعد از ظهر اخیر، این خانم سائومارز اسمیت نبود، بلکه جواهرساز لورا نگیو، یکی از دستیاران خانم ساومرز اسمیت، بود که روی نیمکت کار می کرد.

با توجه به رابطه صمیمی خانم سائومارز اسمیت با خانه خودش، محیطی مفید برای انتقال رویکرد زیبایی شناختی و خلاقانه اش، هم به خانم گلدهیل و هم برای دستیارانی که دنبال می کردند، ثابت شد. خانم ساومرز اسمیت گفت: "من همیشه می دانستم که آنها باید در خانه کار کنند، زیرا خانه اساس من بود."

تمام قطعات خانم ساومرز اسمیت، چه جواهرات و چه اشیاء هنری، در نوع خود بی نظیر هستند و هر بار که بررسی می شوند لایه متفاوتی از جزئیات را آشکار می کنند. به عنوان مثال، در بهترین حلقه، یک تکه عقیق دندریتی به نیم میلی متر نازک شده و پشت آن با ورق طلا قرار داده شده است، که بهتر است الگوی انحنای طبیعی عقیق و اشکال کوچک درخت مانند در آن الگو را نشان دهد. جلوه کلی با یک قاب ظریف از مرواریدهای ریز، الماس و طلا تقویت شد.

خانم گلدهیل موافقت کرد. او نوشت: «خانه نه تنها به یک زمینه خلاقانه تبدیل می شود، یک قاب برای جواهرات او، بلکه به ایجاد صمیمیت که برای کار بسیار ضروری است نیز کمک می کند. در طول یک روز ساخت، ما دائماً به رومیلی اشاره می کنیم، زیرا جواهرات او بسیار مبتنی بر فرآیند و مواد هستند.

خانم ساومرز اسمیت کار خود را به عنوان جواهرساز شروع نکرد. او 25 سال اول زندگی کاری خود را به عنوان صحافی گذراند و این هنر را در مدرسه هنر و صنایع دستی کامبرول، مدرسه لندن که اکنون کالج هنر کمبرول نامیده می شود، که بخشی از دانشگاه هنر لندن است، آموخت. او قبل از اینکه به تنهایی راه بیفتد، در بایندری معروف Zaehnsdorf کار می کرد و به دلیل صنف های هنری و استفاده از تکنیک های تاریخی شهرت پیدا کرد.

یکی از جدیدترین پروژه های خانم ساومرز اسمیت، استادان قدیمی است که با الهام از کیسه ای از میخ های ناهماهنگ و بدشکل برداشته شده از قاب برخی از نقاشی های قرن شانزدهم و هفدهم در حین بازسازی، الهام گرفته شده است. آنها هدیه ساندرا رومیتو، دوستی بود که در بخش Old Masters در کریستیز لندن کار می کند، و دوباره به عنوان دو سری از اشیاء مینیاتوری در نظر گرفته شده اند.

این خانه که دارای چهار طبقه و نیم است و در سال 1742 ساخته شده است، ثابت کرد که پروژه ای عظیم و تعیین کننده زندگی است - به طوری که خانم ساومرز اسمیت، که اکنون می تواند تنها به بخشی از آن دسترسی داشته باشد، با استفاده از آسانسور، چشم انداز دارد. آن را به عنوان یکی دیگر از ساخته های او.

برای خانم نگیو، چنین تصورات عجیب و غریبی، شیوه جواهرسازی او را غنی کرده است. او گفت: "او به من آموخت که با روش کارم شجاع تر باشم، از نظر آزمایش و ریسک بیشتر، از نظر طراحی".

زمانی که بیماری او را مجبور کرد ساخت جواهرات را کنار بگذارد، خانم ساومرز اسمیت گفت که در ابتدا با این ایده دست و پنجه نرم می کرد که دیگران ایده هایش را اجرا کنند، اما متوجه شد که این همان چیزی است که هنرمندان از میکل آنژ تا دیمین هرست و همچنین بسیاری از جواهرسازان داشتند. ، همیشه انجام داده اند. و پس از ملاقات با لوسی گلدهیل، که به تازگی از کالج سلطنتی هنر فارغ التحصیل شده بود، این دو زن تصمیم گرفتند با هم کار کنند.

در مورد خانم سائومارز اسمیت، ناامیدی های ناشی از چالش های فیزیکی با غنای تخیل او کاهش می یابد: «فکر می کنم لطف مطلق من این واقعیت است که من خلاق هستم.»



منبع: https://www.nytimes.com/2023/05/26/fashion/jewelry-romilly-saumarez-smith-london.html

هر روز صبح، خانم ساومرز اسمیت و یکی از سه مترجم فعلی اش، یک ساعت را صرف صحبت درباره پروژه ها می کنند. او از طریق مجموعه ای از اصطلاحاتی که آنها اتخاذ کرده اند، ارتباط برقرار می کند - مانند «تک شاخ ها»، برای توصیف تکه های کوچک طلا یا نقره که هنگام گرم شدن، یک توپ را تشکیل می دهند. سپس تعدادی از توپ ها با هم ترکیب می شوند تا یک خط تشکیل دهند. مترجمان آنچه را که فکر می کنند منظور اوست ترسیم می کنند و او سپس طرح ها را مرور می کند و پیشنهاداتی ارائه می دهد. خانم ساومرز اسمیت در ایمیل بعدی خود نوشت: «هرچه بیشتر با جواهر فروشان کار کنم، کار آسان تر می شود. فکر می کنم جادویی نیز در آن وجود دارد، و مطمئناً احساس می کنم که قطعاتی که ظاهر می شوند کار من هستند که توسط من ساخته شده اند.»

خانم گلدهیل که اکنون خط جواهرات خود را دارد، گفت که باید آنچه را که "زبان منحصر به فرد" کار خانم ساومرز اسمیت می نامد یاد می گرفت - و بعداً شروع به استفاده از اصطلاح "مترجم" برای این شغل کرد. من تا جایی که می توانستم با وفاداری تلاش کردم مانند رومیلی، نه برای رومیلی،» او در ایمیلی نوشت. «در ابتدا با کپی مستقیم برخی از قطعات رومیلی شروع کردم. من همچنین با دقت تمام ابزارهای او را باز کردم و آنها را به عنوان راهی برای نزدیک تر شدن به دست های سازنده رومیلی مطالعه کردم، مانند نگاه کردن به سایش روی چکش.»

خانم ساومرز اسمیت گفت: «من همیشه می خواهم حس دست سازنده پشت آن باشد. من نمی خواهم به نظر برسد که آنها توسط ماشین ساخته شده اند. فلز مورد استفاده در طرح های او اغلب در حالت اکسید شده باقی می ماند و همچنان کثیفی و رسوب ناشی از فرآیند لحیم کاری را تحمل می کند.

وقتی آنها آن را از Spitalfields Trust، یک موسسه خیریه که از ساختمان های تاریخی محافظت می کند، خریدند، کاملاً ویران شد. سقف و طبقه آخر به دلیل آسیب بمب های زمان جنگ گم شده بودند، و وسط خانه برای یک گاراژ تعمیر خودکار از بین رفته بود. ساخت و ساز پنج سال طول کشید، همه اینها در حالی که زندگی با دو پسر خردسال را درگیر می کردند، تا خانه بزرگ را به فضایی زیبا برای مجموعه عتیقه جات، کتاب ها و هنرهای معاصر و اشیای این زوج از امثال گریسون پری و ادموند دی وال تبدیل کند.

عشق مادام العمر به بازی کلمات به این معنی است که تمام ساخته های او نامگذاری شده اند. Treehandles یک سری ادامه دار است که از دسته های کارد و چنگال عتیقه برای نشان دادن تنه درختان، با تارهایی از نقره، طلا، مرجان قدیمی یا مواد دیگر برای شاخه ها استفاده می کند. بیشتر آنها فروخته شده اند، اما یک نمونه بزرگ در بالای شومینه در اتاق خواب خانم سائومارز اسمیت جای افتخار دارد، شاخه های آن سایه های فریبنده ای روی دیوار می اندازند.

برای نویسنده و مورخ جواهرسازی ویوین بکر، این مخلوط از پالایش و لایه بندی مواد و جلوه ها هم تداعی کننده و هم احساس کننده است. او در ایمیلی نوشت: «برای من، آن ها جواهرات فریبنده احتکار ارزان قیمت را به ذهن می آورند و همان جذابیت گنجینه های کشف شده را دارند.» (The Cheapside Hoard انباری از جواهرات مربوط به اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم است که در سال 1912 در لندن کشف شد.)

خانم سائومارز اسمیت بلافاصله عاشق شد. من تفاوت بین کار با کاغذ و چرم و کار با فلز را دوست داشتم. این یک ماده بسیار بخشنده تر است.

جواهرات خانم ساومرز اسمیت از 250 پوند تا 8250 پوند (311 تا 10290 دلار) به فروش می رسد. بیشتر از طریق وب سایت او یا با قرار ملاقات در خانه اش فروخته می شود، اگرچه او همچنین در گالری ها به نمایش می گذارد و قصد دارد در دومین هفته از نمایشگاه گلداسمیتز که از 3 تا 8 اکتبر در تالار گلداسمیت در لندن برنامه ریزی شده است، نمایش دهد.

با الهام از روش های صحافی قرون وسطایی، او شروع به گنجاندن باس ها و تزئینات فلزی در کار خود کرده بود که در سال 1999، یکی از دوستانش از او دعوت کرد تا به کلاس جواهرات در واترلو، جنوب لندن، پردیس کالج مورلی، یک موسسه آموزش بزرگسالان بپیوندد.

نویسنده: تیم تحریریه Calvin Klein