در همین حال، هنرمند لبنانی-بریتانیایی ایا حیدر تاریخچه خانوادگی خود را از طریق نخ های پر جنب و جوش و پارچه های چین دار روی حلقه های گلدوزی دوباره تصور می کند. الهام گرفته از داستان‌هایی که مادر و مادربزرگش وقتی به او دوخت را یاد می‌دادند، برایش تعریف می‌کردند، این سریال تجربیات دست اول آنها از زنده ماندن در جنگ داخلی لبنان را با هم ترکیب می کند. در یک اعضای خانواده از قابلمه و تابه به عنوان کلاه ایمنی موقت در اتاق نشیمن استفاده می کنند. حلقه دیگر آنها را در جستجوی سرپناهی در زیر قاب تخت نشان می دهد در صورت سقوط سقف ارائه شده است در دوخت های لرزان و نخ های رنگارنگ، صحنه ها به طور شگفت انگیزی نرم و صمیمی هستند. او می‌گوید: «بله، من در مورد موضوعات بزرگی مانند درگیری و مهاجرت صحبت می‌کنم، اما در واقع در مورد مشخص کردن داستان‌های کوچک‌تری است که یک موقعیت را انسانی می‌کنند.
در اتاق دوم، گلدوزی آشکارا سیاسی می شود. در طول انتفاضه اول در اواخر دهه 1980، زنان برای اعتراض نمادهای مقاومت را به لباس های خود می دوختند. مجموعه‌ای از لباس‌هایی که پرچم و رنگ‌های ممنوعه فلسطین در آن زمان را نشان می‌دهند، دیوار پشتی را پوشانده‌اند. وقتی چیزی را می‌سازیم که در اعتراضات شرکت کنیم، مشخصه آن سرعت است – خط کشیدن یک علامت یا چاپ کردن چیزی. اما ساختن اینها در شرایط واقعاً دشوار سالها طول می کشید. چیزی در مورد طول عمر ساخت آن وجود دارد که ماهیت مبارزه را منعکس می کند.
ماده قدرت با بیش از 40 مورد در سه اتاق، اولین نمایشگاه بزرگ گلدوزی فلسطینی در بریتانیا برای بیش از سه دهه است. برخی از لباس ها، امانت گرفته شده از مجموعه های اردن و کرانه باختری، برای اولین بار در اینجا به نمایش گذاشته می شوند. از طریق نمایش‌های نزدیک، عکس‌های آرشیو و فیلم‌های ویدئویی کارگران نساجی در حال عمل، بازدیدکنندگان می‌توانند تاریخچه‌ای را که اکنون یکی است ردیابی کنند. از برجسته ترین برون دادهای فرهنگی منطقه، از سنت اولیه روستا تا ابزار قدرتمند مقاومت.
ددمن می گوید: «چیزی جهانی و آشنا در مورد منسوجات وجود دارد. “اما در این بخش خاص از جهان، آنها این معنی را دارند که فراتر از آن چیزی است که شما از یک کاردستی یا چیزی دست ساز انتظار دارید.”
منبع: https://www.theguardian.com/culture/2023/jul/17/rebellious-robes-and-stitches-from-the-civil-war-the-radical-story-of-palestinian-embroidery
این نمایشگاه مانند برخی از لباس‌های تاریخی که برای نسل‌های جدید بازسازی شده‌اند و استانداردها و سلیقه‌ها تغییر کرده‌اند، تاریخ زنده‌ای است که تشویق به تفسیر مجدد از این هنر می‌شود. در کنار لباس‌ها، آثار گلدوزی معاصر از هنرمندان منطقه شام و مهاجران آن، مانند مونا هاتوممشبک های ظریف موی انسان و سپس عبدالحمیدسری انتزاعی متقاطع، که از نخ سفید روی بوم سفید برای مقابله و “فعال مجدد” این تمرین استفاده می کند.
از آنجایی که تاریخچه گلدوزی شامی از مقاومت و تلاش زنانه است، این نمایشگاه شامل اشیای گلدوزی شده توسط مردان است. به عنوان زندانی سیاسی در اسرائیل زندان ها، که از رسانه برای ابراز غرور ملی و ابراز علاقه به اعضای خانواده خود استفاده می کنند. مجموعه ای مناقصه از لوازم التحریر و اقلام روزمره سفارشی شده توسط کرم الملوخ در حالی که زندانی از رنگ‌های فلسطینی استفاده می‌کند و حروف اول خود و همسرش را با دست دوخته است. آنها بین سال‌های 2005 و 2008 ساخته شده‌اند و پیام کلی نمایش را به تصویر می‌کشند: که گلدوزی می تواند بسیار بیشتر از یک سرگرمی ساده و خانگی باشد.
دبلیواولین لباس فلسطینی که در حیاط کتل در کمبریج به نمایش گذاشته شد، با پارچه‌های رنگ و رو رفته و سوراخ‌های گیج‌شده‌اش، ممکن است در ابتدا غیرقابل توجه به نظر برسد. بر خلاف مجلل توبس در جای دیگری از گالری، این یک لباس کاملاً فرسوده است که برای پوشیدن روزمره ایجاد شده است. اما همچنین پنجره ای جذاب به زندگی یک زن روستایی از منطقه غزه در دهه 1930 است: تکه های زانو جایگزین پارچه های فرسوده شده دور از کار مزرعه و خانه می شوند، در حالی که شکاف های روی قفسه سینه تغییراتی را نشان می دهد که برای شیردهی ایجاد شده است. الگوهای گلدوزی شده احتمالاً نمونه‌هایی از لباس‌های گذشته یا دستمال‌هایی از اقوام هستند. مانند تمام لباس‌های گلدوزی شده و اقلامی که در حال حاضر مشاهده می‌شوند، بیانگر تغییرات طبقاتی، جنسیتی و سیاسی-اجتماعی است.
گلدوزی می تواند راهی برای مقابله با تروما باشد
راشل ددمن، متصدی کتاب، می‌گوید: «گلدوزی عملی است که به خودی خود بسیار فروتنانه است: اتصال مکرر نخ به پارچه. با این حال، وقتی شروع به نگاه کردن به لباس‌ها، افرادی که آنها را می‌سازند، می‌کنید، شروع به درک رویدادهای بزرگ تاریخ می‌کنید.»
