به نظر می‌رسد زیبایی ارگانیک یک صدف همه را به خود جذب می‌کند، از ساحل‌نشینانی که آنها را از ساحل می‌چینند تا جواهرفروشانی که در آنها راه‌های بی‌شماری برای آوردن بافت، الگو و حجم به طرح‌های خود می‌بینند.
خانم بلتران، طراح مقیم نیویورک، گفت: «صدف های شگفت انگیز به سختی پیدا می شوند. «شما نمی توانید آنها را بخرید یا بسازید. این هدیه ای از مادر طبیعت است.»
یکی دیگر از این طراحان، گلن اسپیرو است، که اشیاء دوران ویکتوریا را که با صدف تزئین شده اند از فروشندگان عتیقه خریداری می کند، سپس آن صدف ها را برای استفاده در طرح های جدید حذف می کند. به عنوان مثال، یکی از طرح‌های گوشواره او دارای پوسته‌های بزرگ حلزونی بود که هر پوسته با یک الماس مرکزی 4.5 قیراطی که توسط بیش از 150 الماس ریز احاطه شده بود، تقویت شده بود، در حالی که طرح دیگری شامل پوسته‌های اسکافوپاد متمایل به سبز بود که پوسته‌های عاج نیز نامیده می‌شد و هر اسکافوپاد با هشت گلابی پوشیده شده بود. الماس های شکلی تقریباً چهار قیراط و الماس های کوچک سفید تقریباً نیم قیراط. شروع قیمت ها از 20000 تومان
سارا بلتران در تعطیلات اخیر در Careyes مکزیک در ساحل گشت و به دنبال صدف های دریایی زیبا برای خط جواهرات Dezso خود بود. و او فکر می کند که پیدا کردن یک الماس غیر معمول مانند کشف یک الماس بزرگ است.
سیلویا فورمانوویچ، طراح برزیلی در 20 سال گذشته نیز از عناصر طبیعی در جواهرات رنگارنگ خود استفاده کرده است. این عناصر عبارتند از بامبو، چوب و صدف، و به گفته او، او همچنان به دنبال مواد غیرعادی دیگر و صنایع دستی ساخته شده برای گنجاندن در طرح های خود است.
و در طی سفری به سدونا، آریز، با چند هنرمند سرخپوست آمریکایی که در ساختن سنگ های قیمتی در صدف تخصص داشتند، ملاقات کرد و مهارت های خود را در ایجاد مجموعه کپسولی جدید از جواهرات با الهام از نقوش سنتی آنها به کار گرفت. در میان قطعات جدید، مجموعه‌ای از گوشواره‌های صدفی اسطوخودوس با آمتیست و الماس، با لهجه موزاییک‌های ساخته شده از آبلون، مروارید مادر و فیروزه، توسط صنعتگرانی که او در آریزونا ملاقات کرد، ساخته شده است.
در اوایل دهه 1940، جواهرات صدفی تکامل یافت، زمانی که فولکو دی وردورا، اشراف زاده ایتالیایی، طراح جواهرات نیویورک را تبدیل کرد، پنجه شیر و صدف گوش ماهی را به قطعاتی پر زرق و برق تبدیل کرد که توسط مشتریانی مانند وارث اویل استاندارد، میلیسنت راجرز و هنرپیشه پائولت گدار استفاده می شد. طراح برخی از آن صدف ها را از موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک خریداری کرد و آنها را با طلا، الماس و یاقوت کبود ست کرد.
خانم بلتران گفت: «من تمام پوسته‌ها را می‌چینم و آنها را با سنگ‌های قیمتی جفت می‌کنم که رنگ‌ها و الگوهای آنها را بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال، او روی هر گوشواره صدفی مخروطی سفید خود را با الماس پولکی یک قیراطی از طلای رز 18 عیار پوشاند. یک پوسته صدف نارنجی بزرگ را با یک سیترین مادیرا سه قیراط برای گردنبند جفت کرد. و یک پوسته میترا استیکیکا خالدار نارنجی را با سیترین زمرد سه قیراطی که با رزگلد 18 عیار ست شده بود تزئین کرد. قیمت طرح های صدفی او بسته به جواهرات از 1700 تا 20000 دلار متغیر است.
خاستگاه ارگانیک صدف ها چیزی است که کلودیا اورتگا، طراح داخلی مستقر در مکزیکو سیتی را به جواهرات خانم بلتران جذب کرد.
او گفت که در حالی که اکثر مردم “گرانبها” را با الماس های بزرگ و براق و دیگر جواهرات مرتبط می دانند، اما برای او برعکس است. مجموعه جواهرات بالای او شامل بامبو، مرمر و شن است: “می خواستم نشان دهم که مواد گرانبها در طبیعت نیز یافت می شوند، زیرا فکر می کنم بهترین طراح جهان است.”
او صدف هایی را که جمع کرده است – در ساحل یا از طریق بازدید از یک فروشنده پوسته در پاریس – به جیپور هند می آورد، جایی که او قطعاتی را با الهام از تقارن سبک آرت دکو طراحی می کند و سپس آنها را توسط صنعتگرانی که با آنها ساخته شده است، می آورد. سالها کار کرده است
برای خانم بلتران، ارزش طرح های او به ارزش طلا یا جواهرات آنها نیست. او گفت: “پوسته ها مرا به یاد دریا، بوها، صداها و آرامش می اندازند.”
به عنوان مثال، در سفری به کیوتو، ژاپن در سال 2019، او تعدادی صدف صدف عتیقه را خریداری کرد که در ورق طلا با صحنه هایی از ادبیات ژاپنی نقاشی شده بود تا در یک بازی مطابق به نام Kai-awase استفاده شود. که در دوره ادو (1603-1868) رایج بود. او آن صدف ها را به گوشواره هایی با طلا و الماس تبدیل کرد، برخی با زمرد و برخی دیگر با عقیق های آتشین.
Claire Choisne، مدیر خلاق خانه، در ایمیلی نوشت: “هدف جواهرات عالی برانگیختن احساسات و شعر است، و این وظیفه ماست که آنچه را که گرانبها تلقی می شود زیر سوال ببریم.” “اگر کسی پیام و خلاقیت را درک کند، عاشق این نوع قطعه خواهد شد، درست مانند مشتریان هنر معاصر.”
حتی خانه فرانسوی Boucheron صدف دریایی مرمری قهوه ای و سفید به نام conus marmoreus را با 286 الماس به وزن 6.54 قیراط برای یک سنجاق در آن تزئین کرد. مجموعه جواهرات بالای کارت بلانش، مجموعه ای 26 تکه به نام Ailleurs، در ژوئیه 2022 در پاریس رونمایی شد.
جسیکا گودهارت، دستیار متصدی نرم تنان در موزه تاریخ طبیعی آمریکا گفت: از آنجایی که موجودات دریایی لایه‌هایی از کربنات کلسیم ترشح می‌کنند تا پوسته‌های سختی را برای محافظت از بدن نرم‌شان تشکیل دهند، الگوهای یکنواخت و رنگ‌های متفاوتی که صدف‌ها را بسیار جذاب می‌کند در این فرآیند ایجاد می‌شود. در نیویورک.
خانم فورمانوویچ گفت که او از زیبایی صدف ها متاثر شده است: “آنها مرا یاد روح دریا، تابستان، طبیعت و شادی می اندازند.”
منبع: https://www.nytimes.com/2023/05/26/fashion/jewelry-shells.html
بسیاری از مردم صدف‌ها را با سبک‌های گاه به گاه جواهرات مرتبط می‌دانند، مانند گردنبندهای صدفی پوکا در دهه 1970 و صدف‌های کاوری در دهه 1990. اما امروزه که طراحان به دنبال عناصر غیرعادی تر و ارگانیک تر هستند، پوسته ها دوباره در خط مقدم قرار گرفته اند.
سیمن شپس جواهرساز نیویورکی نیز در دهه 1940 گوشواره های توربو صدفی خود را خلق کرد. این سبک زمانی شروع شد که مشتری از او خواست که یک جفت پوسته توربو از اقیانوس هند را به گوشواره تبدیل کند. این گوشواره‌ها که با الماس و سایر جواهرات مزین شده‌اند، همچنان پرفروش‌ترین برندی هستند که اکنون متعلق به آنتونی هوپنهاجم است.
دکتر گودهارت گفت: «نقوش پیچ خورده زمانی شکل می‌گیرند که بدن حلزون در حین پیچش می‌چرخد، و رنگ‌های متفاوت از مواد شیمیایی تولید شده در داخل یا در نتیجه چیزی جذب شده در رژیم غذایی می‌آیند.» هنگامی که پوسته ها دور ریخته می شوند، در نهایت در ساحل می روند.
در حالی که بسیاری ممکن است چنین رویکردهایی را مدرن یا جدید بدانند، این روش کار با پوسته ها جدید نیست. این طراحان در واقع پوسته‌ها را به ریشه‌های خود باز می‌گردانند: در بیشتر تاریخ، پوسته‌ها ارزش بالایی داشتند و حتی به عنوان ارز استفاده می‌شدند. به عنوان مثال، پوسته های کاوری در اوایل قرن چهاردهم در غرب آفریقا به عنوان ارز مورد استفاده قرار گرفت و بعداً برای تجارت بین کشورهای آفریقایی، آسیایی و اروپایی استفاده شد. برای قرن‌ها، بومیان آمریکا پوسته‌های صدف و صدف حلزونی را به شکل مهره‌هایی در می‌آوردند که برخی از آنها به لباس‌ها و لوازم تشریفاتی اضافه می‌شدند، در حالی که برخی دیگر به عنوان ارز معروف به وامپوم استفاده می‌شدند.
خانم اورتگا که بیش از بیش از این مدت مشغول جمع آوری آثار خانم بلتران بوده است، گفت: “سارا یکی از جواهرسازانی است که در حال پیشرفت است و به ما نشان می دهد که جواهرات نباید آنقدر سفت و سخت باشند و فقط از طلا و سنگ های قیمتی ساخته شوند.” یک دهه. قطعات او سرگرم کننده و متفکرانه هستند، و نشان دادن پول یا ارزش نیستند، اما چیزهای بیشتری در مورد شخصی که آنها را می پوشند می گویند.
او گفت: «جواهرات تاریخی بسیار خوبی وجود دارد. اما طرح های بسیار کمی مانند گوشواره های توربو صدفی ما وجود دارد که امروزه هم زنان 20 ساله و هم مادربزرگ هایشان از آن استفاده می کنند.
