گهگاه منسا به باشگاه می رود. من هنوز هم دوست دارم لباس بپوشم. من هنوز می توانم با بقیه آنها برقصم.”
شروعی جدید بعد از 60 سالگی: “من شروع به آزمایش لباس های قدیمی کردم – و آنها فروختند” | زندگی و سبک
منبع: https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2022/oct/10/new-start-after-60-experiment-upcycling-old-clothes-sold-herbie-mensah-portobello
منسا علاوه بر تبدیل شدن به یک کت واک معمولی برای وست‌وود، برای طراحان جوان از جمله جان گالیانو الگوبرداری کرد. او فقط با تعداد انگشت شماری از مدل‌های سیاه‌پوست بریتانیایی آشنا شد: «ما یک جمع بودیم». از طریق وست‌وود، مک‌لارن را ملاقات کرد که او را برای کلاس‌های آواز فرستاد و او را با ویو آلبرتین از اسلیتز جفت کرد. بعداً به گروه پیوست رین تین قلع، و یک تک آهنگ توسط پیت واترمن منتشر شد. او می گوید: «آشغال مطلق.
یکشنبه ها، خانواده برای کلیسا لباس می پوشیدند. پدرش کت و شلوار موهر یک خیاط محلی می پوشید
یک عصر در اوایل دهه 1980، پس از خرید، منسا حوصله بازگشت به خانه را نداشت. او قبل از افتتاح به سفارت رسید، باشگاهی در خیابان باند. دو مرد در حال حاضر منتظر بودند، یکی از آنها مایکل کالینز، مدیر Worlds End، ویوین وست وود و بوتیک مالکوم مک لارن در جاده پادشاهان بود. منسا می‌گوید: همه آنها برای یک همبرگر رفتند و کالینز از من پرسید که آیا علاقه‌مندم برای ویوین وست‌وود یک نمایش مد برگزار کنم. من گفتم: “آره، عالی است،” به هیچ چیز فکر نمی کنم.
Oروزی هربی منسا به لباس های انباشته شده در کمد زیر پله ها نگاه می کرد. او مدهای قدیمی را در بازار پورتوبلو در لندن می فروشد و “شما لباس های زیادی دریافت می کنید”. او متوجه شد که نمی تواند آنها را بفروشد، اما نمی تواند آنها را به محل دفن زباله نیز بفرستد. «این لیبل‌های باکیفیت و طراح بود. اما سوراخ داشت. من واقعاً نمی خواستم آن را دور بریزم. فکر کردم: “آزمایش کن. کاری متفاوت انجام بده.»
اما دوچرخه‌سواری، عشق او به مد را به جای دیگری برده است. “مشتریان من ترکیبی متنوع هستند، از نوجوانان گرفته تا افراد 70 ساله – مدل ها، خواننده ها، هنرمندان، ستاره های پاپ.” گاهی اوقات، مشتری درخواست رسید می کند و منسا در آدرس ایمیل خود نام یک خانه مد بزرگ را می شناسد.
سال‌ها پیش، مادرش چرخ خیاطی در خانه داشت و برای مغازه‌های خیابان‌های مرتفع کار می‌کرد. او و منسا در سه سالگی از غنا به لندن نقل مکان کردند. پدرش سال قبل برای تحصیل در رشته حقوق آمده بود. یکشنبه ها، خانواده برای کلیسا لباس می پوشیدند. پدرش کت و شلوار موهر یک خیاط محلی می پوشید.
او مجموعه لباس هایش را با قیچی و سنجاق شروع کرد. او یک تکه را تمام کرد – لباسی که از جیب کفش درست شده بود – و آن را به غرفه بازارش برد. قدیمی است. “شما فکر می کنید: “این جالب است.” مورد بعدی، داشتم سفارش می‌گرفتم.» او شروع به ساختن شلوارهایی با طرح‌های روکش‌شده و ژاکت‌های تکه‌شده و تکه‌شده کرد. “آشپزخانه من استودیوی من شد.”
منسا به «خریدار» و «پسر جوانی روح» تبدیل شد – «شلوار گشاد، کفش نوک تیز، دنبه». او در مغازه‌ها کار می‌کرد، اما «هر شب هفته، یک باشگاه در جایی در جریان بود».
زمانی که کار مدلینگ در دهه 1990 شروع به خشک شدن کرد، او می گوید: “من می خواستم کاری ارزشمند انجام دهم.” او به صورت داوطلبانه در انجمن مسکن ایفای نقش کرد، عصرها درس خواند و در نهایت در یک مرکز روزانه شغلی پیدا کرد و با افراد مبتلا به اوتیسم و مشکلات یادگیری کار کرد. این زندگی او برای بیش از 20 سال بود، اما مد هرگز از بین نرفت. منسا در اواسط دهه 00 یک مغازه قدیمی در جاده پورتوبلو داشت و کمی قبل از شیوع کووید، به فروش لباس بازگشت.
این 18 ماه پیش بود، زمانی که منسا 62 ساله بود. اکنون او یک استودیو در نزدیکی خانه خود در کنسال گرین، شمال غربی لندن اجاره می‌کند و آثارش را از طریق آن می‌فروشد. وب سایت او و اینستاگرام. سارا، همسر 25 ساله او، از ادمین مراقبت می کند. گاهی منسا تمام شب را بیدار می ماند. من می‌توانم 24 ساعت کار کنم و پنج دقیقه به نظر می‌رسد.»
