جان هاگینز، طراح که به مد افتاد و از مد افتاد، در ۷۹ سالگی درگذشت

در سال 1966، زمانی که او 12 قطعه داشت، سردبیران مجلات مد و زنان لباس روزانه را که اولین نشریه ای بود که او را پوشش می داد، تماس گرفت. او به یاد می آورد که سردبیری که برای دیدن او آمده بود به همکارانش گفت که او به تازگی “یک مرد جوان بلندقد و آبنوس با الهام بخش ترین مدها” را کشف کرده است.

از آقای هاگینز، خواهرش، کارولین گرانت، به یادگار مانده است.

او شروع به رفت و آمد در کلوپ شبانه مشهور آرتور کرد که توسط سیبیل برتون، همسر سابق ریچارد برتون در خیابان 54 شرقی اداره می‌شد. او قرار همیشگی خود را که یک مدل و دوست دبیرستانی به نام میرنا استفنز بود، با طرح های خودش می پوشید، لباسی متفاوت هر شب، که از آن شروع به ایجاد یک مجموعه کرد.

قبلاً یک کنوانسیون مد بود که یک نمایش را با یک مدل لباس عروس به پایان برسانند. آقای هاگینز به عروسش یک طرح ارغوانی با یک روسری بنفش دنباله دار که با پروانه نقاشی شده بود، پوشاند که در حین ادای نذر دور آن دو نفر پیچید. اما این ازدواج فقط یک سال و نیم به طول انجامید. او به اعتراف خودش به طور مزمن خیانت کرده بود و طلاق تلخ بود. او در سال 2017 به تایمز گفت: ازدواج آنها “زمان بسیار خاصی در زندگی من بود و ای کاش دوام می آورد.”

او در دو سال اول تحصیلش حدود 20 شغل داشت، ابتدا به عنوان یک الگوساز و سپس در یک شرکت تولید بلوز. او در خاطرات خود نوشت: «سیاه‌پوستان اعضای عمدتاً نامرئی کارکنان اتاق پشت خانه‌های مد در دهه 1960 بودند. او افزود: «استخدام و اخراج شدن، به راحتی به من رسید.»

آقای هاگینز مرد بزرگی بود. در خلال خاموشی برق سال 1965، او از آپارتمانش به سمت استیک‌خانه‌ای در همان حوالی رفت و شمعدانی را که از هتل پلازا نیشگون گرفته بود، حمل می‌کرد، و یک استیک متوسط ​​سفارش داد.


منبع: https://www.nytimes.com/2023/07/02/fashion/jon-haggins-dead.html

شرکای عاشقانه آقای هاگینز بیشتر مرد بودند، اما نه همیشه. او و جون مورفی، مدل، در سال 1970 با هم آشنا شدند و تصمیم گرفتند با هم ازدواج کنند. سپتامبر همان سال، او نمایش مدهای تفریحی و بهاری خود را که در تراس آپارتمانی در شهر تودور برگزار شد، به عروسی آنها تبدیل کرد.

شیرینی‌های ابریشمی و پیراهن‌های کف‌دار او اغلب پرواز می‌کردند. در یک نمایشگاه در FIT، مادرش در سال 1979، زمانی که او و دیگر طراحان سیاهپوست مورد تجلیل قرار گرفتند، یکی از لباس‌های او بالای سر یک مدل پرواز کرد و تشویق شدید تماشاگران را برانگیخت. وقتی خانم ویلیامز، روزنامه‌نگار سابق، در سال 1980 ازدواج کرد، آقای هاگینز لباس‌های ساقدوش‌ها را طراحی کرد: نوعی پارچه ابریشمی به‌اندازه چای در سایه‌های صورتی که تا کمر بریده شده بود. عروسی یک شب پر شور در باغ عمومی ویو هیل در برانکس برگزار شد و در طول مراسم تندباد، دامن ساقدوش‌ها را مانند بادبان‌های بسیاری بلند کرد. خانم ویلیامز به یاد می آورد که وزیر، اعلام کرد: “مرسی عیسی!”

توسط Calvin Klein

Calvin Klein