در سال 1966، زمانی که او 12 قطعه داشت، سردبیران مجلات مد و زنان لباس روزانه را که اولین نشریه ای بود که او را پوشش می داد، تماس گرفت. او به یاد می آورد که سردبیری که برای دیدن او آمده بود به همکارانش گفت که او به تازگی “یک مرد جوان بلندقد و آبنوس با الهام بخش ترین مدها” را کشف کرده است.
از آقای هاگینز، خواهرش، کارولین گرانت، به یادگار مانده است.
او شروع به رفت و آمد در کلوپ شبانه مشهور آرتور کرد که توسط سیبیل برتون، همسر سابق ریچارد برتون در خیابان 54 شرقی اداره میشد. او قرار همیشگی خود را که یک مدل و دوست دبیرستانی به نام میرنا استفنز بود، با طرح های خودش می پوشید، لباسی متفاوت هر شب، که از آن شروع به ایجاد یک مجموعه کرد.
قبلاً یک کنوانسیون مد بود که یک نمایش را با یک مدل لباس عروس به پایان برسانند. آقای هاگینز به عروسش یک طرح ارغوانی با یک روسری بنفش دنباله دار که با پروانه نقاشی شده بود، پوشاند که در حین ادای نذر دور آن دو نفر پیچید. اما این ازدواج فقط یک سال و نیم به طول انجامید. او به اعتراف خودش به طور مزمن خیانت کرده بود و طلاق تلخ بود. او در سال 2017 به تایمز گفت: ازدواج آنها “زمان بسیار خاصی در زندگی من بود و ای کاش دوام می آورد.”
او در دو سال اول تحصیلش حدود 20 شغل داشت، ابتدا به عنوان یک الگوساز و سپس در یک شرکت تولید بلوز. او در خاطرات خود نوشت: «سیاهپوستان اعضای عمدتاً نامرئی کارکنان اتاق پشت خانههای مد در دهه 1960 بودند. او افزود: «استخدام و اخراج شدن، به راحتی به من رسید.»
آقای هاگینز مرد بزرگی بود. در خلال خاموشی برق سال 1965، او از آپارتمانش به سمت استیکخانهای در همان حوالی رفت و شمعدانی را که از هتل پلازا نیشگون گرفته بود، حمل میکرد، و یک استیک متوسط سفارش داد.