در یک هفته مد متنوع و پایدار در نیویورک، نمایش تام فورد به طور قابل توجهی فاقد تنوع بدنی بود. مدل‌های سایز بزرگ، پالوما السیسر، دوین گارسیا و پریشس لی تقریباً در تمام راه‌پیمایی‌های دیگر به جز این یکی حضور داشته‌اند.
تام فورد مخاطب را تصدیق می کند. عکس: اندرو کلی/رویترز
سپس کت و شلوارهای گشاد و سرگرم کننده با فلزات آب نباتی رنگی که پوشیده شده بودند با چیزهای بسیار کم، و یک میانبر کوتاه آمد که در آن پنج مدل خط جدید او را به نمایش گذاشتند – یا بهتر است بگوییم، پارچه های توری. نسخه هایی برای او و نسخه هایی برای او وجود داشت.
نه ماه پس از لغو آخرین نمایش خود در نتیجه شیوع بیماری کووید در آتلیه خود، تحریک کننده سرسخت نیویورک یک طبقه تجاری سابق را درست در آن سوی مرکز تجارت جهانی به یک حمله کامل به دیسکو تبدیل کرد. پاشنه‌ها بلند بودند، اما به نوعی پاشنه‌ها حتی بلندتر بودند. خبر خوب برای طرفداران فورد گلاموراما. خبر بد برای هر کسی که امیدوار است این لباس را بپوشد.
بخش پایانی بیشتر دوستدار اسکار بود، و خواهران حدید با لباس‌هایی با جواهرات و گوشواره‌های پولک‌دار به اندازه کروسان نمایش را به پایان رساندند. لباس مردانه حداقل بود، اگرچه کت و شلوار صورتی باربی جایزه اول را برای پوشیدن فرش قرمز گرفت. خلق و خوی بسیار جذابی بود، استودیو 54 برای Gen Z تغییر کاربری داد، موسیقی متن فیلم توسط رابرت پالمر و Dead or Alive انجام شد. موها چین خورده، اغراق آمیز و به آسمان بلند بود.
تام فورد هفته مد نیویورک را با مجموعه ای به پایان رساند که بر این باور منحصر به فرد که زیربنای کل زندگی حرفه ای او بوده است دو چندان می شود: چیزهای کمی مانند رابطه لباس می فروشند.
تعداد کمی از طراحان مانند تام فورد تحت تأثیر تجملات ظاهری قرار می گیرند – هم در برچسب خودش که فقط با لباس های مردانه در سال 2006 راه اندازی کرد و هم در طول تغییرات اساسی خود در گوچی، زمانی که لباس های هالستونک، یقه های فرو رفته و مفهوم برش روی لباس ها را تغییر داد. برای دهه 90
اگر قرار بود مجموعه شوکه کند، کار می کرد. اگر قرار بود سرگرمی باشد، این کار را هم کرد. و ردیف اول که شامل مدونا خواننده، بازیگر کیتی هولمز و حضور نادر کمدین کریس راک بود، به نوعی توانست شوکه و سرگرم شده به نظر برسد.
زمانی که گوچی را در سال 2004 ترک کرد، دیگر «آن مرد اهل تگزاس» نیست، او از آن زمان به یکی از پرتقاضاترین طراحان تبدیل شده است. در سال 2019، او رئیس شورای طراحان مد آمریکا شد (او اخیرا از سمت خود کناره‌گیری کرد)، دوره‌ای که تقریباً به طور کامل با همه‌گیری همپوشانی داشت. برچسب او بود بر اساس گزارش Business of Fashion، ارزش آن 3 میلیارد دلار است.
این یک نمایش بود که به سه بخش تقسیم شد: به دنبال روز، به دنبال مهمانی، و به دنبال بعد از مهمانی. این کار با نسخه‌ی لباس‌های ورزشی فورد آغاز شد – اگر شورت دیسکو به رنگ مشکی و نقره‌ای به پهنای کمربند، یا لباس‌های ورزشی کم‌چرخ در لَم یاسی، می‌توان آن را برای ماراتن پسند در نظر گرفت. به دنبال آن نگاهی تازه به دامن مدادی و بلوز یقه‌دار دوقلوی فورد، سوغاتی از سبک محبوب دهه 70 او که باعث موفقیت او در گوچی در دهه 90 شد، شد.
یک مدل در کت واک تام فورد در نیویورک. عکس: اندرو کلی/رویترز
با این حال، توانایی فورد در کسب درآمد از جذابیت های جنسی شدید به این معنی است که طرفداران او می دانند که چه انتظاری دارند. او به اندازه افرادی که لباس می پوشد مشهور شده است (براد پیت، جی زی و کایرا نایتلی به برند او وفادار هستند) و پاپیون او پس از نمایش، که به خاطر آن یکی از کت و شلوارهای تند و تیزش را پوشیده بود، باعث ایجاد جنون و هیاهو شد.
مدل گوشواره اسپرت جیجی حدید به اندازه کروسانت. عکس: اندرو کلی/رویترز
