برندهای مد با شستشوی سبز دست و پنجه نرم می کنند: “این حق بشر نیست که بگوییم چیزی پایدار است” | صنعت مد

مندر سنگاپور در آغاز ماه، ائتلاف پوشاک پایدار – یک اتحاد غیرانتفاعی که بیش از نیمی از صنعت پوشاک و کفش جهانی را تشکیل می دهد – برای نشست سالانه خود تشکیل شد. یک سوال بزرگ در ذهن شرکت کنندگان وجود داشت: ائتلاف چگونه به ادعاهای سبزشویی پاسخ خواهد داد؟

در ماه ژوئن، استفاده از ابزاری که ائتلاف برای اندازه‌گیری اثرات زیست‌محیطی صنعت برای یک دهه ساخت آن را صرف کرده بود، پس از اینکه سازمان مصرف‌کننده نروژ هشدار داد که نمی‌توان از آن برای حمایت از ادعاهای پایداری استفاده کرد، متوقف شد. در آن زمان برخی از بازیکنان بزرگ – از جمله آدیداس و کرینگ – قبلاً از استفاده از ابزاری به نام Higg MSI با Kering منصرف شده بودند. با استناد به نگرانی ها در مورد صحت داده ها

انتشار گزارشی از Stand.earth که نشان می داد علیرغم تعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، مانع فعالیت ائتلاف شد. ردپای کربن صنعت مد افزایش یافته و به رشد خود ادامه داده است. از ده شرکت مورد ارزیابی، 9 شرکت عضو ائتلاف پوشاک پایدار بودند. صنعت مد مسئول بین 2 تا 8 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان است و علیرغم افزایش اخیر محصولاتی که به عنوان پایدار توصیف شده‌اند و تعهداتی برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای دارند، بر اساس گزارش موسسه منابع جهانی، ردپای زیست‌محیطی این بخش است. انتظار می رود تا سال 2030 رشد 60 درصدی داشته باشد.

وجود دارد سرکوب گسترده سبز شوی در سراسر صنعت مد، در حالی که تنظیم‌کننده‌ها در سراسر جهان تلاش می‌کنند تا چگونگی رسیدگی به ادعاهای گمراه‌کننده محصولات زیست‌محیطی را بیابند. به عنوان مثال، توصیف محصولات پلی استر به عنوان “بازیافت شده” زمانی که مواد نمی توانند دوباره در پایان عمر مورد استفاده قرار گیرند.

در پایان ماه نوامبر، اتحادیه اروپا قوانینی را در مورد نحوه حمایت برندها از ادعاهای سبز اعلام خواهد کرد و انتظار می رود مقررات از آن پیروی کنند. در استرالیا، ACCC در حال انجام جاروب است برای کشف ادعاهای فریبنده بازاریابی زیست محیطی و پایداری.

دستورالعمل‌های سازمان مصرف‌کننده نروژی یک مسئله کلیدی را برای برندهای مد برجسته می‌کند. در حالی که پتانسیل تجاری قابل توجهی در بازاریابی خود به عنوان دوستدار محیط زیست وجود دارد، اثبات این ادعاها بسیار دشوارتر است. بیشتر و بیشتر مصرف کنندگان می خواهند بدانند که انتخاب های مصرف آنها چقدر پایدار است. یک نظرسنجی اخیر در بریتانیا توسط Deloitte نشان داد که 34 درصد از خریداران، خرید محصولات از برندهای خاص را متوقف کرده بودند به دلیل نگرانی های محیطی یا اخلاقی

Maxine Bédat، مدیر مؤسسه استاندارد جدید، می گوید که شستشوی سبز در صنعت مد “برای مدت طولانی” رایج بوده است. تنها با تغییر در روش‌شناسی و «داده‌های بهتر» است که می‌توانیم ببینیم آیا به‌عنوان یک صنعت، پیشرفتی داریم یا خیر».

Tonje Drevland، رئیس بخش نظارت سازمان مصرف‌کننده نروژ می‌گوید: «داده‌های اشتباه بدتر از نداشتن داده است. “شما باید بدانید که آنچه شما می گویید درست است. شما باید حقایقی داشته باشید که از آنچه می گویید حمایت کند.»

در نشست سالانه SAC، دستورالعمل‌های نروژ به‌عنوان فرصتی برای کار مشترک برای بهبود ابزارهای هیگ و جستجوی راه‌هایی برای ایجاد تغییرات سیستمی، از جمله پذیرش چرخش و انرژی‌های تجدیدپذیر به تصویر کشیده شد. آمینه رضوی، مدیر عامل SAC، به گاردین استرالیا گفت: «فکر نمی‌کنم این صحبت‌های بدی باشد. “من فکر می کنم آنها خوب هستند زیرا هم صنعت و هم سیاست گذاران و تنظیم کننده ها را وادار می کند تا بفهمند که آن موقعیت همسو چیست … که به صنعت اجازه می دهد واقعاً به جلو حرکت کند.”

با این حال جرمی لاردو، معاون هیگ ایندکس نگرانی هایی را مطرح کرد. آیا اجرای دستورالعمل NCA در مورد هر محصول در این صنعت برای محاسبه ردپای محصول عملی و امکان پذیر است؟ نه واقعا. درست؟ این به پیچیدگی زنجیره تامین و در دسترس بودن داده ها برمی گردد.

درولند در مورد انتقاد از امکان سنجی آنها صریح است. او می گوید: «این حق بشر نیست که بگوییم چیزی پایدار است. «شاید اگر می‌خواهید مد پایدار انجام دهید، باید مدل‌های کسب‌وکار خود را تغییر دهید. اگر می‌خواهید ادعای پایداری داشته باشید، باید کنترل زنجیره‌های تامین خود را در دست بگیرید.»

بیدات بر این باور است که اگر مسئولیتی بر دوش شرکت ها باشد که در مورد آنچه در زنجیره تامین خودشان اتفاق می افتد گزارش دهند، داده ها بهبود می یابد. شرکت‌ها ملزم به انجام این کار نیستند و این پویایی باید تغییر کند تا ابزارها بهبود یابد.

آلدن ویکر، سردبیر EcoCult، موافق است که داده های خاص تر برای مصرف کنندگان استفاده بهتری دارد. او می‌گوید ابزارهای هیگ دیگری (در مجموع پنج مورد وجود دارد) وجود دارد که بینش بهتری در مورد تأثیرات زیست‌محیطی محصول ارائه می‌دهد. او به ماژول محیطی تأسیسات هیگ اشاره می کند که تأثیر کارخانه هایی را که محصولات در آن ساخته می شوند، اندازه گیری می کند. من ترجیح می‌دهم بدانم یک پیراهن در کدام کارخانه تولید شده است… به من بگویید که آیا این تی شرت در تأسیساتی با انرژی خورشیدی ساخته شده است یا اینکه پنبه از شرکتی است که از آفت‌کش‌ها و کودهای مبتنی بر نفت کمتر استفاده می‌کند.»

در حالی که ائتلاف منتظر است تا تنظیم کننده ها روشن کنند که چگونه تأثیرات صنعت باید اندازه گیری و به مصرف کنندگان اطلاع داده شود، آنها شرکت حسابداری KPMG را برای انجام یک ارزیابی شخص ثالث از شاخص هیگ استخدام کرده اند. SAC همچنین با استانداردها و صدور گواهینامه غیرانتفاعی Textile Exchange کار می کند تا تحقیقات بیشتری برای ایجاد مجموعه داده های بیشتر انجام دهد.

ماهیت زمان‌بر جمع‌آوری داده‌ها و انتظار برای تصمیم‌گیری تنظیم‌کننده‌ها، مصرف‌کنندگان را به دنبال خریدهای پایدارتر تا حدودی منحرف می‌کند. ویکر می‌گوید: «صادقانه بگویم، ای کاش در جهانی زندگی می‌کردیم که مصرف‌کنندگان برای خرید «خوب» یا «اخلاقی» مجبور نبودند آنقدر به تولید لباس بپردازند. “فقط باید مشخص شود که شما در جنگل زدایی یا آلودگی آب سهیم نیستید، اگر بخواهید یک تی شرت از فروشگاه بگیرید.”