با بازگشت لباس هودی سنت لوران در نمایشگاه پاریس، همه جا در آغوش گرفتن | سنت لوران
واکارلو گفت که این لباس‌ها برای حرکت طراحی شده‌اند و با الهام از «غلاف‌های لوله‌ای» که توسط طراح رقص مارتا گراهام پوشیده شده بود، طراحی شده‌اند که سبک شدید و مدرن آن رقص سنتی را با خاک یکسان می‌کند. رسانه‌های اجتماعی پیشنهاد کردند که این لباس بیشتر به نسخه‌های Alaia که توسط شخصیت برجسته گریس جونز، در ماه مه، در فیلم باند در سال 1985، A View to A Kill، پوشیده بود، نزدیک‌تر است.
خوشبختانه، پس از اینکه سنت لوران سرانجام اعلام کرد، هیچ خزی روی یقه ها وجود نداشت به استفاده از آن پایان می داد امسال. حتی کیت ماس، یکی از شرکت‌کنندگان ستاره‌دار در ردیف اول (که شامل زوئه کراویتز، و جری هال، موزهای YSL و کارلا برونی بانوی اول سابق فرانسه می‌شد) یک مدل خز مصنوعی به تن داشت که بلافاصله آن را برداشت و روی کاشی‌ها کشید. برای خوشحالی جمعیت گسترده زیر.
سنت لوران زیر نورهای چشمک زن برج ایفل، هودی را دوباره اختراع کرد. یا بهتر است بگوییم لباس کلاهدار ایو سن لوران که به نام کاپوش نیز شناخته می شود را دوباره اختراع کرد.
پارچه هر بار تغییر می کرد – از ژاکت سنگین به چیزی سبک تر و شفاف تر. اما استخوان ها همان بودند. در کنار لباس موندریان، کاپوچ یکی از معروف‌ترین لباس‌های این برند تا به امروز است.
این مجموعه موفق شد هم مقاوم در برابر زمستان و هم بهار باشد، اما نادیده گرفتن انتخاب بازیگران امری نادیده انگاشته می‌شود – چیزی که در تنوع نژادی جبران می‌کرد (تقریباً نیمی از مدل‌ها غیرسفید بودند) تنوع بدنی نداشت. پاشنه های کشیده کمکی نکردند، به ویژه در مقایسه با دمپایی های دمپایی که صبح روز بعد در The Row پوشیده شد. این مجموعه که به همان اندازه گران و به همان اندازه لوکس است، دارای یک شبح تک رنگ ظریف‌تر اما به همان اندازه یکسان، اما به‌طور قابل‌توجهی مدل‌های راحت‌تر بود.
منبع: https://www.theguardian.com/fashion/2022/sep/28/saint-laurent-hoodie-dress-returns-paris-show-capuche-coats
سنت لورن برندی نیست که به دلیل اهمیت دادن به راحتی شناخته شود. اما اکثر مجموعه‌ای که در پاریس به نمایش گذاشته می‌شود – لباس‌های تانک شفاف که کمی به تخیل باقی می‌ماند و پاشنه‌های پنج اینچی کنار – به اندازه کافی دنج بودند. برای هر تاپ شفاف، یک جفت پاشنه کشمیری برای دویدن وجود داشت و فینال شامل مجموعه ای از لباس خواب های ابریشمی بلند با رنگ های تیره و خال خالی بود.
این که برای یک مجموعه بهاری غیرمعمول بود، عمدتاً نمایشی درباره مانتوهای بزرگ و زیبا بود. آنها با لباس مشکی و خرمایی، شبیه زره چرمی آمده بودند. شبح ساعت شنی که با این لباس‌ها پوشیده می‌شد، همان‌طور که برای برندی که لباس زنانه را بازطراحی کرد، انتظار می‌رفت، شیک‌ترین شکل هفته‌های مد بود.
