مجله پوشاک
این که برای یک مجموعه بهاری غیرمعمول بود، عمدتاً نمایشی درباره مانتوهای بزرگ و زیبا بود. آنها با لباس مشکی و خرمایی، شبیه زره چرمی آمده بودند. شبح ساعت شنی که با این لباس‌ها پوشیده می‌شد، همان‌طور که برای برندی که لباس زنانه را بازطراحی کرد، انتظار می‌رفت، شیک‌ترین شکل هفته‌های مد بود.
در هر صورت، اینها لباس‌هایی برای جابه‌جایی بودند، که با توجه به طول راهپیمایی کاشی‌شده در Champ de Mars مفید بود. هر دور چند دقیقه خوب طول کشید.
مدیر خلاق آن، آنتونی واکارلو، نسخه خود را به عنوان “طولانی پارچه روی سر مدل” توصیف کرد – اما برای بقیه، این یک لباس با کلاه بود. او با یک پیراهن ابریشمی سنگین بافتنی به رنگهای سبز، برنزی و بنفش آمد. نابخشودنی بود و بلندی آن، اما حتی اگر اعصاب (یا بودجه) برای پوشیدن آن را نداشتید، لحظه ای از ظرافت در مجموعه ای چشمگیر بود که کدهای قدیمی YSL را با کدهای 40 ساله بلژیکی تطبیق داد. جدید.
این مجموعه موفق شد هم مقاوم در برابر زمستان و هم بهار باشد، اما نادیده گرفتن انتخاب بازیگران امری نادیده انگاشته می‌شود – چیزی که در تنوع نژادی جبران می‌کرد (تقریباً نیمی از مدل‌ها غیرسفید بودند) تنوع بدنی نداشت. پاشنه های کشیده کمکی نکردند، به ویژه در مقایسه با دمپایی های دمپایی که صبح روز بعد در The Row پوشیده شد. این مجموعه که به همان اندازه گران و به همان اندازه لوکس است، دارای یک شبح تک رنگ ظریف‌تر اما به همان اندازه یکسان، اما به‌طور قابل‌توجهی مدل‌های راحت‌تر بود.
منبع: https://www.theguardian.com/fashion/2022/sep/28/saint-laurent-hoodie-dress-returns-paris-show-capuche-coats
واکارلو گفت که این لباس‌ها برای حرکت طراحی شده‌اند و با الهام از «غلاف‌های لوله‌ای» که توسط طراح رقص مارتا گراهام پوشیده شده بود، طراحی شده‌اند که سبک شدید و مدرن آن رقص سنتی را با خاک یکسان می‌کند. رسانه‌های اجتماعی پیشنهاد کردند که این لباس بیشتر به نسخه‌های Alaia که توسط شخصیت برجسته گریس جونز، در ماه مه، در فیلم باند در سال 1985، A View to A Kill، پوشیده بود، نزدیک‌تر است.
