برای اکثر روس‌ها در طول سال‌های گورباچف، مد یک ورزش تماشاگر باقی می‌ماند. در سال 1986، زمانی که متوسط دستمزد ماهانه حدود 190 روبل بود، یک بلوز زایتسف 300 روبل یا 400 دلار (حدود 1100 دلار به دلار امروز) قیمت داشت. اما ورود به نمایش های تئاتر مد، که برای عموم آزاد بود، فقط چند روبل بود.
با این حال، او پیروز شد، و در سال 1982 به او اجازه داده شد تا نام خود را بر روی کار خود بچسباند، اولین مورد برای یک طراح روسی. با این حال، برای سال‌ها، کمبود منسوجات و رنگ‌ها – و همچنین پدهای شانه‌ها، آسترها و دکمه‌ها – اغلب دیدگاه‌های خیالی‌تر او را محدود می‌کرد، همانطور که صنعت پوشاک برای تولید انبوه طراحی شده بود. و برای سال ها، او کار خود را بر روی ساختگی یک خیاطی که مربوط به جنگ جهانی دوم است، جا داد.
دوست دیرینه او تاتیانا سوروکو، مدل و روزنامه‌نگار روس تبار، گفت که مرگ او در بیمارستان به دلیل خونریزی داخلی ناشی از زخم بوده است.
او برای اولین نمایش خود به نام خودش به یاد آورد در یک مصاحبه رادیویی بی بی سی در سال 2018، او یک مجموعه زنانه از زیر شلوار مردانه طراحی کرد. او گفت این تنها چیزی بود که او می توانست پیدا کند و آنها را با رنگ های روشن در کارگاه های بلشوی رنگ آمیزی کرد.
هنگامی که او کار خود را در Waldorf Astoria در سال 1988 نشان داد، در اولین سفرش به نیویورک، متوجه شد که دامن‌ها و کت‌های پشمی او با سلیقه و رفتار آمریکایی‌ها همخوانی ندارد: برای آب و هوا بسیار گرم و برای یک مدرن بسیار حجیم است. زن کارگری که در مترو و تاکسی به سرعت وارد و خارج می شد.
با این حال، رایسا گورباچف شیک و شهرنشین، همسر میخائیل اس. گورباچف، رهبر شوروی و شاید موثرترین سفیر برای اصلاحات او، هنگام سفر به روسیه و خارج از کشور در اواسط تا اواخر دهه 1980، لباس‌های محتاطانه‌تر آقای زایتسف را می‌پوشید. . و او تنها سیاستمداری نبود که به آقای زایتسف مراجعه کرد.
هنگامی که در اواسط دهه 1960 یک روزنامه پاریس، آقای زایتسف را “رد دیور” نامید، مقامات یک بار دیگر سرگرم نشدند. آنها او را به مدت دو دهه از سفر به غرب منع کردند و اعلام کردند که «ما یک دیور در این خانه مد نداریم. ما 60 داریم.»
آقای زایتسف رنگ، درخشش و شکوه به نسلی که با رنگ خاکستری شوروی، یونیفورم پرولتاریا بزرگ شده بودند، با ترکیب رنگ آمیزی غربی با اشاره به لباس‌های عامیانه سنتی روسیه و ارجاعات نوستالژیک به پاسترناک و تولستوی داد. او اولین طراح در دوران پیش از پرسترویکا بود که به او اجازه داده شد نام خود را روی کار خود بگذارد، کاری که اولین بار در سال 1982 انجام داد.
در سال 1996، زمانی که ولادیمیر وی. ژیرینوفسکی، ولادیمیر وی. رای دادن به رئیس فعلی، بوریس یلتسین). و در سال 2003، زمانی که لیودمیلا پوتین، همسر رئیس جمهور ولادیمیر وی. پوتین، ملکه الیزابت دوم را در کاخ باکینگهام ملاقات کرد، کلاه لبه پهن زایتسف به سر داشت.
نیویورک تایمز در سال 1986 گزارش داد: «از اینکه چاق به نظر برسید نترسید.» او در یکی از نمایش‌های خود به تماشاگران گفت: «روسیه همیشه با زنان چاق و چاق همراه بوده است که مظهر مهربانی، مهمان‌نوازی و غذای خوب هستند.»
او به طراحی برای ستاره های پاپ، سیاستمداران، بالرین ها و ورزشکاران المپیک ادامه داد. او برای آئروفلوت، شرکت هواپیمایی روسی، و پلیس راهنمایی و رانندگی مسکو، لباس‌هایی طراحی کرد که لباس‌های آبی روشن با خطوط منعکس‌کننده نور به تن داشتند.
آقای پوتین گفت: “ویاچسلاو زایتسف با آثار منحصر به فرد و بدیع خود فضایی جشن ایجاد کرد و شادی و زیبایی را برای مردم به ارمغان آورد.”
الساندرا استنلی، یکی از سردبیران هفته نامه آنلاین ایر میل و خبرنگار خارجی سابق نیویورک تایمز که از سال 1994 تا 1998 در مسکو مستقر بود، گفت: «این طور نیست که او بزرگترین طراح بود.» این واقعیت است که او اصلاً می‌توانست این کار را انجام دهد، این واقعیت است که روس‌ها می‌توانند طراح نام خود را داشته باشند. او مانند بلشوی‌ها بود، چیزی که می‌توانستند با غرور و محبت به آن نگاه کنند، حتی اگر کمی قدیمی باشد.»
از آقای زایتسف، پسرش، یگور، و دو نوه به یادگار مانده است. ازدواج او با مارینا گوتسمن به طلاق ختم شد.
اسلاوا زایتسف، طراح مد جوشان و ماندگار دوران شوروی، که زمانی توسط مطبوعات غربی «دیور قرمز» نامیده می‌شد، و خلاقیت‌های بیش از حد تئاتر و شخصیت‌اش او را تبدیل به یک طراح مد در خانه کرد، در 30 آوریل درگذشت. Shchyolkovo، روسیه. او 85 سال داشت.
ویاچسلاو میخائیلوویچ زایتسف در 2 مارس 1938 در ایوانوو، شهر شنی کارخانه های نساجی در شمال شرقی مسکو به دنیا آمد. مادرش، ماریا ایوانوونا کوکورینا، یک لباسشویی و نظافت خانه بود و پدرش، میخائیل یاکولوویچ زایتسف، پیش از آنکه در طول جنگ جهانی دوم به ارتش شوروی فراخوانده شود، سرگرم کننده و شاعر بود.
ووگ اعلام کرد: «اولین شوی مد اتحاد جماهیر شوروی شکست خورد. «فکر خوب برای تنش زدایی؛ لباس ها برای زنان کار چندانی نداشتند.»
در سال 1994، خانم استنلی، با نوشتن در تایمز در مورد جستجوی روسیه برای هویت ملی منسجم در دوران پس از گورباچف، دیدگاه نوستالژیک آقای زایتسف را در نمایش مجموعه زمستانی خود در آن سال توصیف کرد. مدل‌ها مانند قهرمان‌های تولستوی، حلقه‌ها، کاپوت‌ها و کت‌های بلند می‌پوشیدند و با موسیقی چایکوفسکی در باند فرود می‌رفتند.
پس از مرگ آقای زایتسف، رئیس جمهور پوتین بیانیه ای تسلیت خود را به دوستان و خانواده طراح صادر کرد که در وب سایت کرملین منتشر شد. به گزارش تاس، خبرگزاری روسی. این بیانیه به آقای زایتسف برای تبدیل صنعت مد داخلی «به هنرهای زیبا» اعتبار داده است.
اولین کار او طراحی یونیفرم برای کارگران بود، اما خیلی زود شروع به کار کرد. مجموعه‌ای از لباس‌های کوچک چاپ شده با طرح‌هایی که از لباس‌های محلی سنتی کشیده شده بود، مورد سرزنش مقامات قرار گرفت، اما هیئتی از طراحان مد، از جمله پیر کاردین، را به وجد آورد. این یک حرکت مخاطره آمیز بود، آن مینی ها، یک مرموز علیه سیاست رسمی در آن زمان، که اعلام می کرد “تقلید از مدهای غربی، در نگاه اول بی ضرر، ممکن است منجر به ورشکستگی معنوی واقعی و انحطاط اخلاقی شود.”
خانم سوروکو در مصاحبه‌ای گفت که جشن طراحی‌های آقای زایتسف در بحبوحه ادامه جنگ بین روسیه و اوکراین از دست رفته است. او گفت: “با درگذشت او، به نظر می رسد تنها شکل مدی که برای مدتی در روسیه باقی خواهد ماند، لباس نظامی است.”
منبع: https://www.nytimes.com/2023/05/13/fashion/slava-zaitsev-dead.html
آقای زایتسف تنها دو روز قبل از مرگ والنتین یوداشکین، شاگرد او که به خاطر خلاقیت‌های مجللش نیز شهرت داشت و در غرب موفقیت‌های بیشتری نسبت به او پیدا کرد، در 59 سالگی بر اثر سرطان درگذشت.
کارینا دوبروتورسکایا، رئیس سابق Condé Nast روسیه که در مارس 2022 فعالیت های خود را در آنجا به حالت تعلیق درآورد، گفت، با این حال، پس از چندین دهه سختی، هیچ چیز بیش از حد به نظر نمی رسید. ، لباس های پر زرق و برق او دقیقاً کاربردی نبود.
او افزود، نمایش او مانند یک رویا بود، چیزی که به روسیه اطمینان می دهد زمانی فرا خواهد رسید که می توانیم به چیزی که در گذشته داشتیم، اما در نسخه ای جدید، بازگردیم.
