راهپیمایی در خیابان سوهو شروع شد، موانعی که مانع از برخورد با جمعیتی شدند که در تمام آخر هفته مرکز لندن را پر کرده بودند، قبل از عبور از یک بازی ویدیویی.
لندن در هفته گذشته احساس فوق العاده ای داشته است. من هرگز انرژی مانند آن را نشناختم. فکر نمیکنم تا به حال سوهو را اینقدر شلوغ ندیده باشم، و همه چیز غم انگیز نیست. مردم مشروب می خورند اما واقعاً خوب هستند، می دانید؟ خیلی بریتانیایی است.»
نمایش مایکل هالپرن در سکوت آغاز شد، با یک مدل با شنل آبی کم رنگ و روسری ابریشمی که زیر چانه اش گره خورده بود.
همانطور که اتفاق افتاد، نمایش استیون استوکی دیلی در مورد امتیازات، جنسیت و اختلالات در طبقات بالای بریتانیا بود، اما هیچ ربطی به ملکه نداشت. در ویکتوریا بزرگ هتل سنت پانکراس، بازیگران گزیدههایی از نامههای عاشقانه بین ویتا ساکویل-وست و ویولت ترفیوسیس را خواندند.
پیو، که خیاطی تازه و زیبایی سبکش او را به یک نیروی تأثیرگذار در مد تبدیل کرده است، می خواست جشن بگیرد که یک زندگی در هم آمیخته با کار و عشق برای زنان به نظر می رسد. یک کت و شلوار شلوار نرم و لباسهای توری کشدار که با صندلهای کمپوش پوشیده میشد، به رنگهای لیمویی، مریم گلی، آبی تخم مرغی اردکی و گاهی اوقات مشکی بود.
پیو در طبقه 28 یک آسمان خراش جدید در شهر لندن، گفت که در مورد این جمله تولستوی فکر می کرده است که “اگر کسی بداند چگونه کار کند و چگونه دوست داشته باشد، می تواند در این دنیا با شکوه زندگی کند” – و چگونه، زمانی که تولستوی این کلمات را نوشت. ، او فقط به مردان فکر می کرد.
او گفت که این طراح آمریکایی الاصل به زودی شهروند بریتانیا می شود و می خواهد “لحظه ای آرام برای تشکر از کشوری که به من شغل، دوستی و یک زندگی کامل داده است” بگویم.
جاناتان اندرسون طراح پس از نمایش جی دبلیو اندرسون گفت: «ادامه راه مهم احساس میشود، زیرا این زمانی است که لندن نیاز دارد به هم بچسبد، و در حال حاضر برخی از طراحان جوان این شهر در خطر از دست دادن کسبوکار خود هستند.
یک تی شرت مشکی چاپ شده با عبارت «حضرت ملکه 1926-2022» در کنار یک مینی لباس ساخته شده از کلیدهای پلاستیکی کامپیوتری که در یک موزاییک الفبای ترکیب شده بودند و یک جفت باله کوسه پلاستیکی که توسط مدل و نویسنده امیلی راتایکوفسکی پوشیده شده بود گنجانده شده بود.