پروژه ای که همکاری و همکاری را جشن می گیرد

برچسب قیمت یک کیف چرمی Bottega Veneta چشمگیر است: 15000 دلار.

اما وقتی تعداد افراد (بیش از 30 نفر)، مدت زمان (بیش از یک سال) و تمام بازدیدهای نمایشگاهی و نمایشگاهی (ده ها) پشت ساخت این کیف را در نظر بگیرید، "پذیرفتن گران بودن آن آسان تر است. کیت گوادانینو، یکی از نویسندگان مجله T: The New York Times Style Magazine گفت.

خانم Guadagnino اخیراً حدود دو ماه را صرف ساختن پنج شیء یا اثر هنری از جمله یک صندلی گیاهی، یک اجرای صحنه ای نه ساعته و یک پیتزای سیب زمینی کرده است. پروژه حاصل که هفته گذشته به صورت آنلاین منتشر شد، این یکشنبه در مجله T ظاهر می شود.

مانند مواردی که خانم گوادگنینو تولید آنها را مستند کرد، این مجموعه نیز به تلاش گروهی نیاز داشت: بیش از 20 سردبیر، محقق، عکاس و دیگران بیش از سه ماه برای تولید آن نیاز داشتند. نیک حرامیس، یکی از سردبیران مجله T که این پروژه را رهبری کرد، گفت که این پنج مورد از 47 ایده اولیه کم شده است.

او می گوید: «آنهایی که قانع کننده تر بودند یا به طور استثنایی پیچیده بودند - مانند عروسک های «Spirited Away» - یا به ظاهر ساده بودند، مانند تکه ای پیتزای دن باربر. "هدف این بود که با گنجاندن این افراط ها ممکن است به چیزی غیرمنتظره و سرگرم کننده برسید."

خانم گوادانینو در مصاحبه ای به آنچه از گزارش های خود آموخته بود و اینکه چگونه فکرش را درباره قیمت گذاری تغییر داد، منعکس کرد. اینها گزیده هایی از گفتگو ویرایش شده است.

برای این پروژه با 18 نفر مصاحبه کردید. با این همه دست اندرکار در تولید این اقلام و آثار، از کجا شروع کردید؟

پیدا کردن مسئول تولید یک آیتم یا کار همیشه بسیار آسان بود. تعیین همه افراد دیگر درگیر دشوارتر بود. آنجا بود که غافلگیری شد. هر بار که فکر می کردم دسته ای از افراد اصلی را دارم، نام دیگری بیرون می افتد. فقط بر دلیل انجام پروژه تاکید کرد: افراد زیادی در ساخت همه این چیزها دخیل هستند!

کدام مورد یا کاری بیش از آنچه انتظار داشتید به اعضای تیم نیاز داشت؟

پیتزا سیب زمینی. اگرچه می دانستم که دن باربر، سرآشپز Blue Hill در Stone Barns، در مورد غذا رویکردی کل نگر اتخاذ می کند، اما داستان بر افرادی که پشت سیب زمینی و غذای رستوران بودند تأکید می کرد. این یک انتخاب آگاهانه بود، اما در نهایت مجبور شدیم به مواد دیگر فکر کنیم و شگفت زده شویم که آن عکس گروهی چقدر می توانست بزرگ تر باشد. در تصویر، پنیرسازان، حفار صدف و توسعه دهندگان یک سبزی ترکیبی به نام Sweet Garleek دیده نمی شوند.

آیا قبلاً چنین کاری را انجام داده بودید؟

من اغلب در مورد هنر می نویسم، بنابراین با بسیاری از هنرمندان و متصدیان مصاحبه می کنم، اما این به من اجازه داد تا بیشتر صحبت کنم - من هرگز با یک پرورش دهنده سیب زمینی یا کسی که روبات ها را برنامه ریزی می کند صحبت نکرده بودم. این من را مجبور کرد که ببینم چه کسی درگیر است و مکالماتی متفاوت با دیگرانی که قبلا داشتم داشته باشم.

برخی از بزرگترین چالش های گزارش شما چه بود؟

این داستانی بود که در آن گزارش می توانست برای همیشه ادامه داشته باشد - یک تماس به تماس دیگر منتهی می شود، و شما می توانید خط را ادامه دهید و با افراد بیشتری صحبت کنید. بنابراین، از این نظر، مجبور شدم خودم را محدود کنم. هر بار که فکر می کردم روی فرآیند ساخت چیزی دست دارم، تماس دیگری داشتم و این حس من را از اینکه داستان چیست، چه کسی چه کاری انجام داده است و چگونه آن آیتم به وجود آمده، تغییر می دهد.

من هم فکر می کنم وقتی هنرمندان کارشان را می سازند، هستند در آن را، و ممکن است سخت باشد که به عقب برگردیم و توضیح دهیم که چگونه اتفاق افتاده است، به خصوص وقتی تعداد بازیکنان و مراحل زیادی وجود دارد. من از استفاده زیاد از کلمه "سپس" آگاه بودم - مراحل بسیار زیادی وجود داشت. مثل زمانی بود که یک بچه جوان داستانی را تعریف می کند: "و سپس ... و سپس ... و سپس ..."

شگفت انگیزترین بخش گزارش شما چه بود؟

انتظار نداشتم در مورد این همه شروع نادرست بشنوم، اینکه چگونه چیزها ساخته شده و سپس در راه رسیدن به محصول نهایی ساخته نشده اند. این فقط یادآور ماهیت فرآیند و کار مبتنی بر فرآیند است: این که هرگز یک خط مستقیم نیست. من سعی کردم به آن اشاره کنم بدون اینکه خیلی درگیر اتفاقی که نیفتاده باشم.

آیا کیف Bottega Veneta اکنون یک معامله به نظر می رسد؟

این بخشی از یک بحث بسیار بزرگتر در مورد آنچه که مایلیم و قادر به پرداخت آن هستیم. اگر شما فردی هستید که برای هنر ارزش قائل هستید و می توانید آن را بپردازید، چرا از این نوع کار حمایت نمی کنید؟